Μια φορά και έναν καιρό ήτανε ένας..πλάτανος.
Ήτανε πάντα χαρούμενος και γελαστός γιατί η τύχη τον έφερε να μεγαλώσει μέσα στην αυλή ενός δημοτικού σχολείου!
Έβλεπε κάθε ημέρα τα παιδιά να έρχονται να παίζουν γύρω του, άκουγε τις φωνές τους και χαιρότανε.
Και αυτός με την σειρά του, τους πρόσφερε την σκιά του και την δροσιά του της ηλιόλουστες και ζεστές ημέρες του χρόνου.
Ο πλάτανος όμως με τα χρόνια γέρασε και τα κλαδιά του έπεφταν το ένα μετά το άλλο.
Κατάλαβε ότι οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπανε σιγά σιγά.
Και άρχισε να τον πιάνει μια ανησυχία μήπως καμία μέρα κάποιο από τα κλαδιά του χτυπήσει κανένα μικρό παιδάκι από αυτά που έπαιζαν στα διαλείμματα κοντά του.
Έτσι μια μέρα, 6 μήνες περίπου πριν, φώναξε τον Διευθυντή του σχολείου και του είπε.
"Τα χρόνια με πήραν, με δυσκολία κρατάω τα κλαδιά μου, κανόνισε σε παρακαλώ να με...κόψουν!"
Ο Διευθυντής απευθύνθηκε πρώτα στην ΔΕΗ (γιατί κοντά στα κλαδιά του γέρο-πλάτανου ήταν ηλεκτροφόρα καλώδια). Η ΔΕΗ του είπε ότι δεν ήταν αρμόδια για το θέμα και τον είπαν να πάει στην ΔΕΔΔΗΕ!
Ο Διευθυντής πήγε στην ΔΕΔΔΗΕ μα εκεί του είπαν και αυτοί ότι δεν είναι αρμόδιοι και ότι θα πρέπει να πάει στον Δήμο!
Ο Διευθυντής πήγε στον Δήμο, μα και εκεί του είπαν ότι δεν είναι αυτοί οι αρμόδιοι και ότι θα πρέπει να πάει στην Σχολική Επιτροπή!
Ο Διευθυντής πήγε στην Σχολική Επιτροπή, μα και εκεί του είπαν ότι δεν είναι αρμόδιοι αυτοί αλλά ο Δήμος..
Έτσι λοιπόν άπραγος ο Διευθυντής γύρισε στο σχολείο και είπε όλα όσα έγιναν στον γέρο-πλάτανο..
Μέχρι και σήμερα ο γέρο-πλάτανος είναι αμίλητος και στεναχωρημένος γιατί φοβάται μήπως άθελα του κάνει κακό στα μικρά παιδάκια...
(Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ...)
Σχόλιο "ΑΛΗΘΕΙΑΣ": Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή...