Στον πλανήτη γη ο παντοδύναμος μας άφησε ελεύθερους να
αναπνέουμε καθαρό αέρα, να φωτιζόμαστε από τις ακτίνες του ήλιου, να
εκμεταλλευόμαστε τα αγαθά των θαλασσών, των βουνών και όλων των επίγειων αγαθών
που ο ανθρώπινος νους δεν θα μπορούσε ούτε να επινοήσει ούτε να πλάσει από την
αρχή.
Εμείς οι εγωιστές, οι αχάριστοι και πλεονέκτες καταχραστήκαμε
την ελευθερία αυτή, μολύναμε την ατμόσφαιρα, καλλιεργήσαμε την αδικία, το
μίσος, τον πόλεμο.
Η υπεροψία μέσα από τις εξέχουσες θέσεις που κατέχουν
κάποιοι, η αυτάρκεια και ο ατομισμός
οδήγησαν στην αδιαφορία και στην απαξίωση για τον υπόλοιπο κόσμο.
Που να βρει θέση πάνω στη γη ένας ταπεινός; Θα τον χλευάζουν
και θα τον λιθοβολούν οι σύγχρονοι γραμματείς και φαρισαίοι. Φαντάζει βουνό να
κατέβουμε λίγα σκαλοπάτια κάτω το εγώ μας αναγνωρίζοντας την μικρότητα μας
μπροστά στο μεγαλείο του δημιουργού. Μα στην αλήθεια όμως δεν υπάρχει πιο
δυνατός άνθρωπος στον κόσμο από αυτόν που ταπεινώνεται.
Ποιος να αναγνωρίσει την μικρότητα του βρε φαντασμένε, θα
μας πει κάποιος. Οι «μεγάλοι» ηγέτες των «αναπτυγμένων» χωρών είναι δυνατόν να
σκύψουν το κεφάλι, να ζητήσουν συγνώμη και να κατανείμουν σε ίσα κομμάτια τον
πλούτο που διαχειρίζονται για δικά τους και μόνο οφέλη; Είναι δυνατόν να
αναγνωρίσουν ποτέ ότι και οι ίδιοι είναι συνυπεύθυνοι για τα χτυπήματα των
τρομοκρατών με θύματα αθώες, ανύποπτες
ψυχές;
Ποιος έχει το δικαίωμα να στερεί τη ανθρώπινη ζωή όταν πηγή
της είναι ο Θεός;
Η ζωή μας είναι ένα θαύμα που μετατράπηκε σε τραγωδία λόγω
των διαχρονικών εγκλημάτων που εκτελούνται κατά παραγγελία στο βωμό δήθεν της
ειρήνης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας.
Άραγε οι μόνοι κακοί είναι αυτοί που ζώνονται με εκρηκτικά
και επιτίθενται σε πλήθη αθώων. Αυτοί που προκάλεσαν μύρια προβλήματα με τις
στρατιωτικές τους επιδρομές σε χώρες που τις «καλοέβλεπαν» προκειμένου να
εκμεταλλευτούν τον ορυκτό πλούτο τους ήταν οι καλοί πρεσβευτές της ειρήνης και
της ελευθερίας;
Ποιος θα κάνει μια δίκαιη αυτοκριτική και θα ομολογήσει
ευθαρσώς «Ναι έσφαλα, μετανιώνω…». Κανείς, ναι κανείς. Ειδικά αυτοί που
στέκονται ψηλά στην βαθμίδα της ανθρώπινης διαφθοράς.
Ένας μικρός, ταπεινός ανθρωπάκος πιο εύκολα θα γονατίσει και
θα ζητήσει συγχώρεση. Αυτοί που προκάλεσαν τα δεινά του πλανήτη ατάραχοι
συνεχίζουν να δηλητηριάζουν την ανθρωπότητα.
Σε τι κόσμο ζούμε; Τι όνειρα να κάνουμε; Σε τι να ελπίζουμε
άλλο μέσα στη φθορά και την κατάπτωση που μας κυριεύει;
Βρεθήκαμε στον πάτο γιατί είμαστε ανάπηροι εσωτερικά.
Διεφθαρμένοι από τις βρωμιές που μας σερβίρουν οι κερδοσκόποι των ονείρων μας.
Φταίχτες και υπεύθυνοι κι όλοι εμείς που τους εμπιστευτήκαμε και αδρανήσαμε
απολαμβάνοντας πρόσκαιρες στιγμές υλικών απολαύσεων και βολικών θέσεων.
Δεν είχαμε την περηφάνια να αντισταθούμε στα πολλά, να αρκεστούμε στα λίγα, να
διακρίνουμε τα ωφέλιμα και να δώσουμε και σε αυτούς που δεν έχουν.
Στην Ελλάδα δεν χρεοκοπήσαμε οικονομικά. Διαβρωθήκαμε ηθικά
κι εμείς κι ολόκληρη η υφήλιος για αυτό δεινοπαθούμε τώρα.
Αν συνεχίσουμε να καταργούμε τα εναπομείναντα στοιχεία των
αρχών και των αξιών αυτού του τόπου δεν θα σβήσουμε μόνο από τον χάρτη την
«βιασμένη» Ελλάδα, αλλά θα εκλείψουμε κι ως άνθρωποι, ως χριστιανοί και Έλληνες.
Αν και αποδειχτήκαμε ανάξιοι να επικαλούμαστε τη χάρη του θα
τολμήσουμε να ευχηθούμε και πάλι: Ο Θεός να βάλει το χέρι του για μια ακόμη
φορά.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης