Ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής με ιδιαίτερες αξίες, όπως η
φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη, η κοινωνική δικαιοσύνη και η κοινωνική συμμετοχή.
Είναι μια πράξη που φανερώνει ενέργεια και καλοσύνη. Είναι μια συνεισφορά στον
συνάνθρωπο, στον ίδιο μας τον εαυτό και πάνω απ’ όλα στην πατρίδα μας. Είναι
μια πράξη που γίνεται με γνώση, γενναιοδωρία και ανάγκη προσφοράς των καλύτερων
στοιχείων που έχουμε και όχι αυτών που μας περισσεύουν.
Προβάλει το συμφέρον
του συνόλου έναντι του ατόμου, αναδεικνύει τους κοινούς στόχους και τα κοινά
οράματα έναντι του προσωπικού συμφέροντος και προσθέτει έναν συγκεκριμένο σκοπό
στην καθημερινή ζωή το ανθρώπου. Μέσα
από την αφιλοκερδή προσφορά του, ο εθελοντής βοηθάει σε όποιον τομέα κι αν
ασχοληθεί, καλλιεργεί δεξιότητες και αποκτά εμπειρίες που θα του χρησιμεύσουν
σε ολόκληρη τη ζωή του, ενώ παράλληλα ευαισθητοποιείται για τα ιδιαίτερα
προβλήματα της κοινωνίας.
Πρώτα όμως θα
πρέπει να ξεπεράσουμε ένα συγκεκριμένο τύπο κοινωνικής οργάνωσης (που συνδέθηκε
με την αφθονία των
προσφερόμενων αγαθών σε όλα τα κοινωνικά στρώματα) και
ονομάστηκε καταναλωτική κοινωνία, κι ύστερα να στραφούμε σε ένα άλλο μοντέλο
ζωής. Το να περάσεις από τον ατομικισμό στη συλλογικότητα δεν είναι το
ευκολότερο πράγμα. Η υπερκαταναλωτική συμπεριφορά λειτούργησε σαν σύμβολο
κοινωνικής θέσης, αντικαθιστώντας την εργασία και το μορφωτικό επίπεδο που ήταν
το βασικό στοιχείο κοινωνικής ύπαρξης και αποδοχής του ανθρώπου.
Δεν φροντίσαμε όσο θα έπρεπε να μάθουμε στα παιδιά ότι
υπάρχει και ένας άλλος τρόπος να υπάρχεις έξω από την κατοχή πραγμάτων. Το
«καταναλώνω άρα υπάρχω» ήταν σταθερός καθοδηγητής των τελευταίων χρόνων και
πέρασε από γενεά σε γενεά μέσα από την άτυπη εκπαίδευση της κοινωνίας.
Εξ άλλου η έννοια φτώχεια και φτωχός αποτελεί κάτι μακρινό,
τοποθετημένο κάπου εκεί στον τρίτο κόσμο. Ο φτωχός είναι ανύπαρκτος, ως
οντότητα. Απουσιάζει από τα παιδικά προγράμματα, τα σήριαλ, τις σαπουνόπερες.
Στις κακές ειδήσεις είναι συνδεδεμένος με την εγκληματικότητα και προξενεί το
φόβο. Είναι ορατός όμως στα τηλεριάλιτι όπου αυτοταπεινώνεται και
εξευτελίζεται.
Πως είναι δυνατόν να δει κάποιος μαθητής η μαθήτρια τον
εαυτό του στο μέλλον, εν δυνάμει φτωχό; Είναι πολύ δύσκολο, αλλά δεν θέλουμε να
προετοιμάσουμε τα παιδιά γι αυτό.
Θέλουμε να μυήσουμε τα παιδιά στη χαρά της προσφοράς του
εθελοντισμού και της κοινωνικής αλληλεγγύης, να τα προετοιμάσουμε έτσι ώστε να
μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή και την καθημερινότητα τόσο των συνανθρώπων τους
όσο και τη δική τους. Ξεκινώντας από το χώρο του σχολείου τους, τη γειτονιά
τους, μπορούν να δώσουν λύσεις όχι μόνο σε κοινωνικά θέματα αλλά και σε
περιβαλλοντικά προβλήματα και θέματα πολιτισμού.