Σύμφωνα με αυτό, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, εμφανίζεται να ζητάει «χαλάρωση» των αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων στην Ευρωζώνη, με εξαίρεση των δαπανών για επενδύσεις και Εκπαίδευση από τον υπολογισμό των στοιχείων για το έλλειμμα και το χρέος των κρατών - μελών.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, ο πρόεδρος της Κομισιόν έχει παρουσιάσει την πρότασή του στο Κολέγιο των Επιτρόπων και έχει αποσπάσει τη συγκατάθεση ορισμένων από αυτούς, όπως του Γάλλου Πιερ Μοσκοβισί. Ανάλογο ήταν το πνεύμα και της χτεσινής συνόδου στην Αθήνα.
Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται ζήτημα «χαλάρωσης της λιτότητας» στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, με την εξαίρεση από τον υπολογισμό των ελλειμμάτων και του χρέους ορισμένων κρατικών δαπανών. Οι δαπάνες αυτές είτε συνδέονται με ορισμένες έκτακτες καταστάσεις, όπως είναι το Προσφυγικό, είτε με πιο μόνιμους στόχους της αστικής τάξης, όπως η στήριξη από το κράτος μεγάλων επενδυτικών σχεδίων.
Ο καβγάς, για το ποια αναλογία στο μείγμα της αστικής διαχείρισης μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, δεν γίνεται με κριτήριο την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων, που συνθλίβονται σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της Ευρωζώνης.
Αντίθετα, διεξάγεται πάνω στο έδαφος που διαμορφώνουν από τη μια η ανισομετρία ανάμεσα στις διαφορετικές οικονομίες της Ευρωζώνης και από την άλλη η αδυναμία συνολικά της οικονομίας της Ευρωζώνης να πετύχει υψηλότερους και πιο σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης και να αποφύγει τον κίνδυνο μιας νέας βύθισης στην ύφεση.
Θυμίζουμε ότι, με βάση τα στοιχεία της Eurostat που δημοσιεύτηκαν τον Αύγουστο, η οικονομική ανάπτυξη στην Ευρωζώνη κατέγραψε επιβράδυνση κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2016. Ενισχυτικά σ' αυτό, σε έκθεση που δημοσιοποίησε το ΔΝΤ τον ίδιο μήνα, υπήρχε η εκτίμηση ότι η οικονομική ανάπτυξη στην Ευρωζώνη θα επιβραδυνθεί το 2017, σε σχέση με το τρέχον έτος.
Είναι φανερό ότι οικονομίες της Ευρωζώνης με υψηλά ελλείμματα και χρέος, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Γαλλία και άλλες, εξαιτίας των αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων (έλλειμμα έως 3% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος έως 60% του ΑΕΠ, όπως ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ), έχουν περιορισμένες δυνατότητες να κατευθύνουν κρατικά κονδύλια προς το κεφάλαιο και να στηρίξουν την καπιταλιστική ανάκαμψη, χάνοντας παράλληλα θέσεις στον ανταγωνισμό με τις πιο εύρωστες οικονομίες της Ευρωζώνης και παγκόσμια.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν ζητάει να εξαιρεθούν από τους δημοσιονομικούς περιορισμούς τα κρατικά κονδύλια για τις επενδύσεις και την Εκπαίδευση, η οποία συναρτάται άμεσα με την κατάρτιση εργατικού δυναμικού προσαρμοσμένου στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των επιχειρήσεων.
Επομένως, το ενδιαφέρον τους για τη «χαλάρωση της λιτότητας» καμιά σχέση δεν έχει με τα λαϊκά συμφέροντα, αφού όλοι, ανεξάρτητα από τις διαφωνίες και τις μεταξύ τους αντιθέσεις, συνασπίζονται και χτυπούν ενιαία στις χώρες τους τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, με στόχο την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Καμιά έγνοια δεν πρέπει να έχει ο λαός για το μείγμα της πολιτικής που τον τσακίζει, αλλά να στρέψει όλη του τη φροντίδα στην οργάνωση του αγώνα για την ανατροπή της, αμφισβητώντας τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου.
Copyright © 1997-2016 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ