Γράφει ο Γιάννης Τσαπουρνιώτης.
Φως στο σκοτάδι. Γιορτή στη μιζέρια. Αντοχή στα δύσκολα. Ταχύτητα στην αδράνεια. Υγεία στο σώμα και στο νου. Ελπίδα στο μέλλον.
Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η άνθηση και η καταιγιστική επέκταση του δρομικού κινήματος στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Η ανάπτυξη του μαζικού αθλητισμού καταγράφει ρεκόρ, σε τέτοιο βαθμό, που αξίζει της προσοχής και της αξιολόγησης όλων των αρμόδιων φορέων.
Δρομείς κάθε ηλικίας, μικρών και μεγάλων αποστάσεων, περιπατητές, λάτρεις των ορεινών διαδρομών, αυξάνονται με απίστευτη ταχύτητα και κατακλύζουν στάδια, γήπεδα, πάρκα, βουνά, πεζόδρομους και δρόμους. Ταυτόχρονα οι λαϊκοί αγώνες δρόμου, που διεξάγονται σε κάθε νομό της Ελλάδας, είναι εκατοντάδες και ξεπερνούν κάθε προηγούμενο.
«Γιάννη όταν με έβλεπαν να τρέχω, πριν από πολλά χρόνια, με χαρακτήριζαν τρελό. Κοιτάξτε έναν χαζό που τρέχει, έλεγαν. Τώρα τρέχουν και περπατούν ακόμη κι αυτοί που δεν το φαντάζεσαι». Είναι λόγια του σπουδαίου και ακούραστου μαραθωνοδρόμου της πόλης μας, του Βαγγέλη Γερομιχαλού, που με χαρά μας ενθαρρύνει στην προπόνηση, μας συμβουλεύει στους τραυματισμούς, προβάλλοντας με αγάπη και ζήλο τον αθλητισμό.
Είναι πλέον πραγματικότητα. Άνθρωποι που στο παρελθόν δεν είχαν καμιά σχέση με την άθληση και αγνοούσαν από την ενδυμασία τους τις φόρμες και τα αθλητικά παπούτσια, έχουν σηκωθεί από τον καναπέ τους και καταγράφουν τα δικά τους ρεκόρ, ως εκ θαύματος, τρέχοντας και περπατώντας.
Η ίδρυση δεκάδων συλλόγων δρομέων υγείας, σε όλη την επικράτεια, με χιλιάδες μέλη, έχει κινητοποιήσει, αναγκαστικά, φορείς και οργανισμούς προκειμένου να ανταποκριθούν στα καθήκοντα τους και να αναλάβουν δράση.
Παράλληλα εταιρίες αθλητικών ειδών, βιοτεχνίες κατασκευής μεταλλίων, κυπέλλων, αναμνηστικών πλακετών, κλπ, έχουν αυξήσει κατακόρυφα τις πωλήσεις τους. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αποφευχθεί η εμπορευματοποίηση του όλου εγχειρήματος και να εκλείψουν οι υπερβολές που παραποιούν την ουσία του αθλητισμού και καθοδηγούνται από αλλότρια κίνητρα και συμφέροντα.
Όλη η Ελλάδα τρέχει αναζητώντας μια διέξοδο στην κρίση και στο άγχος που πνίγει τους πολίτες της. Δεκάδες αγώνες διεξάγονται για φιλανθρωπικούς σκοπούς και για τη στήριξη ευπαθών ομάδων.
Αυτό το κίνημα είναι κίνημα ελπίδας. Είναι το κίνημα που ενώνει ανθρώπους με διαφορετικές ιδεολογίες και φρονήματα γιατί ο στόχος είναι η συμμετοχή. Καρπός της συμμετοχής είναι η υγεία, σωματική και πνευματική.
Ελπίδα, στις δύσκολες ημέρες που βιώνουμε, θα πρέπει να αναρριχηθεί μέσα από ανάλογες προσπάθειες, όπου όλοι συμμετέχουν μαζικά, πολλοί εργάζονται εθελοντικά και το αποτέλεσμα δικαιώνει τους πάντες.
Οι απλοί πολίτες καταφεύγουν πλέον σε συλλόγους και οργανισμούς που παράγουν υγεία, πολιτισμό και ανθρωπιά. Οι υπεύθυνοι φορείς του κρατικού μηχανισμού οφείλουν να είναι αρωγοί και να συνεισφέρουν στην προώθηση δράσεων και πρωτοβουλιών για την αθλητική, πνευματική, πολιτιστική, και όχι μόνο, περιχαράκωση της κοινωνίας μας. Και φυσικά, όταν δεν διαθέτουν την κατάλληλη εξειδίκευση για να φέρουν σε πέρας μια διοργάνωση, καλό θα ήταν να αναθέτουν αυτήν, εξ ολοκλήρου, σε συλλόγους που ξέρουν και μπορούν.
Δεν χρειάζονται, αποκλειστικά και μόνο, τα οικονομικά μέσα για να ορθοποδήσει μια χώρα. Η θέληση, η επιμονή, η υπομονή, η αντοχή, η ταχύτητα των δρομέων αποτελεί το παράδειγμα εκείνο που πρέπει να αφυπνίσει το πνεύμα και το σώμα όσων λαμβάνουν κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της κοινωνίας μας.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης