Αυτό αφορά και ανοιχτούς χώρους (εργοτάξια, κτλ), όπου υπάρχει άμεση έκθεση στον ήλιο, αλλά και κλειστούς χώρους, όπου είτε λόγω κατασκευής (μη επαρκής αερισμός, υπόγεια, θερμοκήπια, κτλ), είτε λόγω εργασιακών παραγόντων (π.χ. λειτουργία μηχανών), οι συνθήκες εργασίας θα είναι ανυπόφορες και εξοντωτικές. Σε όλους αυτούς τους χώρους θα απαιτηθεί από τους εργαζόμενους να δουλέψουν μέχρι τελικής πτώσης, στο όνομα της συνέχισης της παραγωγής, των προθεσμιών για την παράδοση των εμπορευμάτων, της «εξυπηρέτησης του πελάτη», της «ανταγωνιστικότητας».
Η δουλειά κάτω από συνθήκες καύσωνα δεν αποτελεί ζήτημα παλικαριάς ή σκληραγώγησης. Η εργατική τάξη δε χρειάζεται να αποδείξει στους κεφαλαιοκράτες τις ικανότητες της, τις αντοχές και το κουράγιο της. Δε χρειάζεται να κάνουμε το «καλό παιδί» απέναντι στην εργοδοσία, να ξοδεύουμε και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα για ένα άθλιο μεροκάματο. Απέναντι μας έχουμε, εκτός από τους εργοδότες, και έναν ακόμα ύπουλο αντίπαλο: η ζέστη και η υγρασία έχουν και άμεσα αρνητικά αποτελέσματα (καταπόνηση, αφυδάτωση, αύξηση του κινδύνου εργατικών ατυχημάτων), αλλά και μακροπρόθεσμη επίδραση σε χρόνιες παθήσεις (καρδιοπάθειες, κτλ). Δε χωράει λοιπόν κανένας εφησυχασμός, καμιά επανάπαυση με πρόφαση το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας από μας τις σωματικές του αντοχές.
Για την εργοδοσία η κερδοφορία είναι πρωτεύον ζήτημα. Κέρδη και εργατικά συμφέροντα δε συμβιβάζονται, γι΄ αυτό και ποτέ δεν παίρνονται ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων. Δεν μπορούμε να περιμένουμε περισσότερα ούτε από το αστικό κράτος και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του. Θα ξαναδούμε τυπικές ανακοινώσεις, προειδοποιήσεις και ευχολόγια, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης για να εφαρμοστούν τα μέτρα που προβλέπονται ακόμα από την κολοβή σημερινή νομοθεσίας.
Είναι στο χέρι μας, στο χέρι των ταξικών σωματείων να απαιτήσουν και να επιβάλλουν ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων γενικά και ειδικότερα σε συνθήκες καύσωνα. Να απαιτήσουμε:
1. Εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου από το Γιατρό Εργασίας και τον Τεχνικό Ασφάλειας και εφαρμογή από τους εργοδότες, όλων των αναγκαίων τεχνικών και οργανωτικών μέτρων για την ουσιαστική προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων.
2. Άμεση διακοπή όλων των υπαίθριων εργασιών όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 38ο C. Πλήρη καταβολή του μεροκάματου χωρίς καμία περικοπή. (Θυμίζουμε ότι η διακοπή αυτή των εργασιών προβλέπεται ήδη ρητά στη συλλογική σύμβαση εργατοτεχνιτών οικοδομών και συναφών κλάδων).
3. Άμεση διακοπή όλων των εργασιών όταν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 38ο C σε ιδιαίτερα επιβαρυμένους θερμικά χώρους (γιαπιά, μηχανοστάσια, χυτήρια, ναυπηγικές εργασίες, υαλουργίες, μηχανουργεία, θερμοκήπια, κτλ). Πλήρη καταβολή του μεροκάματου χωρίς καμία περικοπή.
4. Περιορισμός άλλων βαριών εργασιών όταν οι συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες.
5. Αποχή από την εργασία, όταν επικρατούν συνθήκες καύσωνα, των εργαζομένων που εντάσσονται σε ομάδες υψηλού κινδύνου (καρδιοπαθείς, πνευμονοπαθείς, διαβητικοί, νεφροπαθείς, εγκυμονούσες, κτλ). Πλήρη καταβολή του μεροκάματου.
6. Συχνά διαλλείματα κατάλληλης διάρκειας για τη μείωση της θερμικής καταπόνησης των εργαζομένων.
7. Δημιουργία κατάλληλων κλιματισμένων χώρων διαλείμματος για την ανάπαυση των εργαζομένων.
8. Διάθεση σε συνεχή βάση στους εργαζόμενους πόσιμου δροσερού νερού κοντά στο χώρο εργασίας τους.
9. Ύπαρξη και λειτουργία κλιματισμού στους χώρους εργασίας όπου αυτό είναι εφικτό. (Σημειώνουμε ότι πολλές φορές η εργοδοσία, για να αποφύγει το κόστος της εγκατάστασης κλιματιστικών, προφασίζεται ότι η λειτουργία τους δεν είναι συμβατή με την παραγωγική διαδικασία.)
10. Επαρκής γενικός εξαερισμός σε όλους τους χώρους εργασίας με εγκατάσταση ανεμιστήρων στα ψηλά σημεία των αιθουσών και αερισμός με φυγοκεντρικούς ανεμιστήρες.
11. Επαρκής ανανέωση του αέρα των εργασιακών χώρων με προσαγωγή νωπού αέρα και ταυτόχρονη απαγωγή του αέρα του χώρου εργασίας.
12. Απαγωγή των ρύπων και του θερμού αέρα όσο το δυνατό πιο κοντά στην πηγή τους.
13. Μόνωση των πηγών θερμότητας (μεγάλων μηχανών, κτλ).
14. Θερμομόνωση της πλάκας ή στέγης.
Τα μέτρα αυτά αποτελούν μια ελάχιστη προστασία των εργαζομένων απέναντι στις συνθήκες καύσωνα. Αποτελούν ζήτημα αντιπαράθεσης με τους κεφαλαιοκράτες που, με «το καρότο ή το μαστίγιο», με την τρομοκρατία ή με το καλόπιασμα, θα προσπαθήσουν σε κάθε περίπτωση να αποφύγουν να τα πάρουν, παρόλο που αποτελούν εργοδοτική υποχρέωση σύμφωνα και με την ισχύουσα νομοθεσία. Απαιτείται επόμενα η πρωτοβουλία και η ενεργητική παρέμβαση των ίδιων των ταξικών σωματείων, των επιτροπών Υγιεινής και Ασφάλειας, των ίδιων των εργαζομένων που πρέπει να οργανωθούν στα συνδικάτα, να τα μαζικοποιήσουν και να παλέψουν για την εφαρμογή από τους εργοδότες όλων των αναγκαίων μέτρων προστασίας της υγείας και ασφάλειας τους, να παλέψουν για τον ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για τη λήψη αυτών των μέτρων. Το ΠΑΜΕ και τα ταξικά σωματεία (κλαδικά και εργοστασιακά) είναι αποκούμπι για τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο δουλειάς, σημείο καταγγελίας, πληροφόρησης και αγωνιστικής στήριξης για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας τους.
Γραφείο τύπου ΠΑΜΕ ΠΙΕΡΙΑΣ