Εχει διερωτηθεί κανείς γιατί φτάσαμε σε αυτή την παρακμή σαν χώρα αλλά και σαν έθνος?
Πως είναι δυνατόν η Ελλάδα στην οποία άνθισαν η Φιλοσοφία, οι Τέχνες, τα Γράμματα άλλα και η ίδια η Δημοκρατία να φτάσει σε αυτό το χάλι ;;;
Πως άραγε αυτός ο υπερήφανος λαός να κοντεύει να σβήσει (αν δεν την έχει σβήσει ήδη στην πράξη) την λέξη αξιοπρέπεια από το λεξιλόγιο του και να νιώθει ενδόμυχα ενοχές απέναντι στους προγόνους του και στα παιδιά του ;;;
Να φοβάται να φωνάξει «Είμαι Έλληνας, Αγαπάω την Πατρίδα μου. Αγαπάω την Σημαία μου», ή «Απαιτώ Εργασία Ελευθερία, Κοινωνική Πολιτική, Ισότητα και Δικαιοσύνη για όλους», μην τυχόν και χαρακτηριστεί τουλάχιστον πολιτικά ακραίος ;;;
Να καταντήσει ένα εύκολο θύμα χειραγώγησης στον κάθε επιτήδειο ;;;
Ένα ερώτημα που με ταλάνιζε για πολλά χρόνια.
Την απάντηση την είχα καταλάβει σχεδόν από τη στιγμή που έθεσα στον εαυτό μου αυτό το ερώτημα, απλά για κάποιον λόγο κρατούσα μια αμφιβολία να την αποδεχτώ και στην συνέχεια να την εκφράσω μην τυχόν και δεν είναι η σωστή.
Σήμερα όμως μετά από όλα όσα έχουμε ζήσει σαν λαός, τα οποία είναι εν τέλει αποτελέσματα παλαιότερων επιλογών μας, είμαι σίγουρος.
Εμείς φταίμε.
Κανείς άλλος.
Εμείς καταντήσαμε την Ελλάδα αυτό που είναι σήμερα.
Γιατί ;;;
Γιατί καταφέραμε και κατακερματίσαμε όλα αυτά στα οποία οφείλεται η επί τριών χιλιετηρίδων ύπαρξή και γνωστή ιστορία μας .
Τις βασικές αξίες μας.
Αυτό το σύνολο αξιών πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε και οφείλει την ίδια του την ύπαρξη το έθνος μας μέχρι σήμερα, παρά τον πόλεμο που έχει δεχθεί όλους αυτούς τους αιώνες.
Η τελική διάσπαση αυτών των αξιών άρχισε μετά το τέλος του Β’ Π.Π με τον εμφύλιο, κορυφώθηκε την επταετία και συντηρείται μέχρι σήμερα από κάθε λογής υπηρέτη της επονομαζόμενης παγκοσμιοποίησης-πολυπολιτισμικότητας.
Ποιες είναι αυτές οι αξίες έχει διερωτηθεί κανείς ;;;
Να τις απαριθμήσω όπως εγω τις αντιλήφθηκα από τα νεότερα χρόνια μου συγκροτημένης κριτικής σκέψης και που συνεχίζω κατά τον ίδιο τρόπο να τις αντιλαμβάνομαι ακόμη και σήμερα με την όποια ωριμότητα και μόρφωση με διακρίνει.
Να ξεκαθαρίσω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων ότι η προσέγγιση αυτή δεν γίνεται με μικροκομματικά κριτήρια ή μέσω στειρωμένων απαρχαιωμένων πολιτικών ιδεοληψιών, αλλά καθαρά κοινωνιολογικά – πολιτισμικά.
Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια- Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Ισότητα και Δικαιοσύνη
Με μια λεπτομέρεια όμως, αυτές επ’ ουδενί δεν πρέπει να διαχωρίζονται για κανέναν απολύτως λόγο. Κάθε αξία είναι και ένα δάκτυλο σε ένα υποθετικό οκταδάκτυλο χέρι που όταν όμως κλείσει δημιουργεί αυτή τη γροθιά που λέγεται Ελληνισμός, ή αν θέλετε ελληνικός πολιτισμός
Είναι αυτές οι αξίες που στο σύνολό τους δημιούργησαν αυτό που μας χαρακτηρίζει παγκόσμια.
Την Ελληνική Δημοκρατία.
Είναι αυτές οι αξίες που εμείς οι Έλληνες με την «βοήθεια» βεβαίως ξένων δάκτυλων, στην παραπάνω περίοδο που ανέφερα και ιδιαίτερα με κορύφωση αυτής την 17-11-1973 διαχωρίσαμε (δεν εξετάζω τους λόγους, δεν έχει νόημα πια) και χωρισμένοι έκτοτε σε δύο στρατόπεδα οι μεν στηρίζαμε το Πατρίς-Θρησκεία -Οικογένεια έναντι των δε που στηρίζαμε το Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία…
Φυσικά και τα δύο στρατόπεδα μιλούσαν και συνεχίζουν να μιλάνε για Ισότητα και Δικαιοσύνη …κατά τον τρόπο που έκαστο τις αντιλαμβάνεται.
Το μόνο που καταφέραμε ήταν να ανοίξουμε αυτή την γροθιά και με ανοιχτά δάκτυλα πλέον να την στρέψουμε εναντίον μας και να βγάλουμε τα μάτια μας.
Και ιστορικά αυτό το λάθος αποδείχτηκε.
Οι πρώτοι κατά τη διάρκεια της επταετίας στήριξαν το Πατρίς -Θρησκεία -Οικογένεια μέσα στα πλαίσια του συντηρητισμού τους και πολέμησαν το Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία Το δικαίωμα στην εργασία ήταν περιορισμένο μόνο για τους ημετέρους και τους υποταγμένους οι υπόλοιποι διακοπές σε Μακρονήσια και εξορία.
Ελευθερία ουσιαστικά καμμία και Παιδεία (;;;) προσαρμοσμένη στις ιδέες τους.
Οι δεύτεροι έδωσαν βάρος σε αυτά που υποστήριξαν, με αποτέλεσμα σήμερα η πατρίδα μας να είναι υπό αμφισβήτηση, οι ηθικές μας αξίες χαμένες και η οικογένεια διαλυμένη
Οι δε Ισότητα και Δικαιοσύνη σε ευρεία τουλάχιστον εφαρμογή και για τα δύο στρατόπεδα ,,,απλά ανύπαρκτη !!!
Τι σημαίνουν άραγε αυτές οι αξίες έχει διερωτηθεί κανείς ;;;
Πατρίς : Είναι ένας εδαφικός χώρος στον οποίο ασκούμε κυριαρχία και στον οποίο ζούμε και δημιουργούμε, ονομάζεται Ελλάδα και φέρει ως σύμβολο την Ελληνική Σημαία και χαρακτηρίζεται από την γλώσσα και τον Εθνικό της Υμνο.
Θρησκεία : Είναι όλες οι ηθικές αξίες αλλά και η ίδια Ελληνική Φιλοσοφία.
Μην ξεχνάμε οτι η επίσημη θρησκεία μας έχει εμπλουτιστεί με έντονα στοιχεία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.
Είναι γνωστό ότι στους Τρεις Ιεράρχες οφείλεται κατ’ εξοχήν η υπέρβαση της αντιθέσεως Ελληνισμού και Χριστιανισμού και η οικοδόμηση του ελληνοχριστιανικού ιδεώδους.
Είναι επίσης γνωστό ότι οι τρεις Μεγάλοι Πατέρες της Ορθοδοξίας και ακαταγώνιστοι κήρυκες της χριστιανικής πίστεως απεδείχθησαν και εξαιρετικής ελληνικής παιδείας άνδρες υπήρξαν.
Προλαμβάνοντας κάποιους ξεκαθαρίζω ότι η ανεξιθρησκεία συγκαταλέγεται ως μέρος της Ελευθερίας καθώς επίσης η κάθε λογής θρησκοληψία δεν συγκαταλέγεται στον παραπάνω ορισμό.
Οικογένεια : Ο θεμέλιος λίθος της κοινωνίας.
Από εκεί ξεκινούν οι μονάδες που θα αποτελέσουν το κοινωνικό σύνολο.
Μεσα από αυτή αρχικά και εν συνεχεία μέσα από την διδασκαλία δημιουργούνται χαρακτήρες και εμφυτεύονται στους νέους τα ήθη και έθιμα της φυλής μας.
Ψωμί : Το απόλυτο δικαίωμα της εργασίας και της δημιουργίας
Παιδεία: Η μετάδοση της αληθινής γνώσης, τον τρόπο κριτικής σκέψης, του πολιτισμού και της ουσιαστικής γενικής μόρφωσης .
Δεν εννοώ την επιστημονική γνώση πάνω σε κάποιο πεδίο. Αυτή είναι η σπουδή, μέρος της παιδείας. Αλλωστε πόσες φορές έχουμε συναντήσει σπουδαγμένους ανθρώπους πλην όμως αμόρφωτους ή το αντίθετο ;;;
Ελευθερία : Δεν χρειάζεται ανάλυση.
Το μόνο πράγμα που μπορεί να περιορίσει την ελευθερία του ενός είναι το σημείο εκείνο στο οποίο αρχίζει η ελευθερία του άλλου.
Η αυτοδιάθεση του ανθρώπου και το δικαίωμα να επιλέγει τον τρόπο ζωής του. την απόκτηση και την διάθεση των υλικών αγαθών του και μέσα στο μέτρο που επιβάλλουν οι σύγχρονοι αποδεκτοί κανόνες. Μην ξεχνάμε η απόλυτη ελευθερία οδηγεί σε αναρχία
Ισότητα και Δικαιοσύνη : Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτές οι δύο αξίες εμπεριέχονται τόσο στη Θρησκεία όσο και στην Παιδεία.
Δεν θα διαφωνήσω επί της ουσίας.
Προσωπικά όμως τις θεωρώ τόσο μεγαλειώδεις και ισάξιες με όλες τις παραπάνω που δεν θα μπορούσα να τις εντάξω ως απλό μέρος αυτών.
Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις μου μπορούμε άραγε να αναλογιστύμε μέσα από την αυτοκριτική μας πόσο λάθος επιλογές έχουμε κάνει μέχρι και σήμερα γυρίζοντας αφενός την πλάτη μας στο σύνολο ή σε μέρος των παραπάνω αξιών συνεχίζοντας το λάθος που διέπραξαν οι προηγούμενες γενεές μας, αυτό της αντιπαλότητας σε έναν ανούσιο πολιτικό-κομματικό πόλεμο ;;;
Πόσο αλήθεια φαντάζουν τα κόμματα στην σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα με τις άκαμπτες ιδεοληψίες τους ως αναχρονιστικός και ξεπερασμένος θεσμός που μόνο σκοπό έχει τελικά την εφήμερη ανάληψη της εξουσίας προς ίδιον όφελος των μελών τους και τίποτα παραπάνω ;;;
Ένας αναχρονιστικός θεσμός που καταδεικνύει με κάθε ευκαιρία το «τι μας χωρίζει» αντί «του τι μας ενώνει», δημιουργώντας ανούσια αν όχι και επικίνδυνη πολλές φορές πόλωση.
Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε να φωνάξουμε να σχολιάσουμε να κρίνουμε σκεπτόμενοι αυτά που μας σερβίρονται και όχι παθητικά ενεργώντας να κάνουμε ένα απλό αναιτιολόγητο και κοινωνικά αυτοματοποιημένο «like» ή «dislike» σε ότι διαβάζουμε, βλέπουμε ή ακούμε.
Αφενός θα εκτονωθούμε και αφετέρου θα πάρουμε δύναμη ο ένας από τον άλλον για να συνεχίζουμε.
«Είναι ώρα να παλέψουμε με τους λύκους που οι ίδιοι θρέψαμε» !!!
O Στέλιος Καραμανώλης είναι Δικηγόρος, μέλος της Επιτροπής Νομικής Αλληλεγγύης του Ε.ΠΑ.