Με είχες πάντα δεδομένο, στην ατέρμονη ύπαρξη σου,
Μυστικό, καλά κρυμμένο ,στα υπόγεια της ψυχής σου.
Για χρόνια ήμουν, η καβάτζα στη ζωή σου,
Αναπνοές, σου έδινα, όταν τελείωνε η δική σου.
-Ρ-
Τώρα τρέχεις βιαστικά, προσπερνάς τον εαυτό σου,
Ζωή καινούργια αναζητάς, μπερδεύεις το μυαλό σου.
Χαμένη μεσ’τον κόσμο σου, στα μάταια, στη λήθη,
Ψάχνεις ευαίσθητες καρδιές, να πεις καινούργιο παραμύθι.
Κι’έγω κρυμμένος, μόνος μου, στα υπόγεια της ψυχής σου,
Ψάχνω διαδρόμους φωτεινούς, να φύγω απ’τη ζωή σου.
Οι αντοχές μου λύγισαν, δεν έμεινε κουράγιο,
Καράβι ακυβέρνητο, ψάχνω να βρω, μουράγιο.
-Ρ-
Τώρα τρέχεις βιαστικά, προσπερνάς τον εαυτό σου,
Σε άλλους ορίζοντες πετάς, μακριά απ’τον δικό σου.
Αφήνεις πίσω σου σκιές, τύψεις και συνειδήσεις,
Ψάχνεις ευαίσθητες καρδιές, τα όνειρά τους να γκρεμίσεις.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.