Η χώρα μας επί αιώνες διατηρούσε τον θεσμό της οικογένειας, μαζί με την γλώσσα και την θρησκεία ,ως ένα από τα ισχυρότερα δομικά στοιχεία της συνοχής του Έθνους, μέσα στην οποία καλλιεργούνταν οι αρετές της αγάπης, αλληλεγγύης, εντιμότητας, χριστιανικής πίστης ,καθώς και οι ακατάλυτες διαχρονικές πνευματικές αξίες του γένους μας.
Και φυσικά ως οικογένεια ,της οποίας ο όρος είναι σύνθετος από τις λέξεις οίκος και γένος, εννοείται εν προκειμένω η συνοίκηση κάτω από την ίδια στέγη δύο ατόμων διαφορετικού φύλου, που συνδέονται με τον δεσμό του γάμου.
Στις μέρες μας η έννοια του όρου οικογένεια έχει χάσει την πρωταρχική σημασία της και κατάντησε να σημαίνει την συμβίωση δύο ατόμων ασχέτως φύλου. Τέτοιου είδους «οικογένειες» ομοφυλόφιλων έχουν αναγνωρισθεί με την πάροδο του χρόνου και στην χώρα μας και μάλιστα με την νομική κατοχύρωση και προστασία τους δια των περίφημων συμφώνων συμβίωσης, που αποτελούν το προοίμιο της οσονούπω αναγνώρισης του επισήμου γάμου μεταξύ τους.
Η διαρκής φθορά του θεσμού της ελληνικής οικογένειας δεν έχει σταματημό. Πρόσφατα μόλις υπερψηφίστηκε, ελαφρά τη καρδία, από τους εκλεγμένους Εθνοπατέρες μας το διαβόητο νομοσχέδιο δυνατότητος «παιδοθεσίας», διάβαζε υιοθεσίας ,από ομόφυλα «ζευγάρια». Αρκετοί, όψιμα διακατεχόμενοι από αισθήματα «φιλανθρωπίας» Βουλευτές μας, δικαιολόγησαν την ψήφο τους με το έωλο επιχείρημα, ότι ενήργησαν για την αποσυμφόρηση, δήθεν, των ιδρυμάτων φιλοξενίας εγκαταλελειμμένων παιδιών για τα οποία οι ομοφυλόφιλοι τρέφουν ιδιαίτερη αγάπη. Το πιο θα είναι το μέλλον αυτών των άτυχων παιδιών, τι γονεϊκά πρότυπα θα αντιγράψουν, πως θα αισθάνονται μέσα στο πλήθος ομηλίκων κανονικών οικογενειών δεν τους προβλημάτισε. Αρκεί η κομματική πειθαρχία προς διατήρηση των εδρών τους, η αποδοχή τους από μέρους «απελευθερωμένων» από ηθικούς φραγμούς και ταμπού ατόμων της κοινωνίας μας και η ευθυγράμμιση τους προς τις εκπορευόμενες εκ των έξωθεν επιταγές των Ευρωπαίων ετέρων μας και των δογμάτων της παγκοσμιοποίησης. Να σημειωθεί, πάντως, για τα λεγόμενα «εγκαταλειμμένα», όπως γνωρίζω από προσωπική πείρα, ότι εκκρεμούν ανικανοποίητες αιτήσεις στα άσυλα βρεφών για υιοθεσία από κανονικά ζευγάρια για μεγάλο χρονικό διάστημα σε σημείο που κάποιοι να προβαίνουν σε παράνομες υιοθεσίες από αλλοδαπές.
Ο νέος αυτός νόμος για αναδοχή παιδιών από ομόφυλα άτομα ,αποτελεί μετά το δημογραφικό ένα ακόμη καίριο πλήγμα στην παραδοσιακή μας οικογένεια, που αποτελούσε το προπύργιο διαφύλαξης και συντήρησης του πανταχόθεν βαλλομένου προς διάρρηξη ελληνικού κρατιδίου μας. Η πτώση του θα σημάνει την διάλυση της συνοχής και τον αφανισμό του κατά το πρότυπο του πύργου της Βαβέλ, που κατέπεσε από την αλαζονεία, την αφροσύνη και ασυνεννοησία των οικοδόμων του με συνέπεια τον διασκορπισμό τους στα πέρατα της γης.
Οι εξ Ανατολών γείτονες μας ,που συντηρούν την οικογένεια και την συνοχή του κράτους με τις ακραίες προφανώς θρησκευτικές τους δοξασίες και οι οποίοι θα απέρριπταν «δια ροπάλου» τέτοιους εκμοντερνισμούς, καραδοκούν να μας κατασπαράξουν, επωφελούμενοι των απερίσκεπτων εκφυλιστικών ενεργειών μας. Ας έχουν γνώση όσοι τάχθηκαν να φυλάγουν Θερμοπύλες.
Και φυσικά ως οικογένεια ,της οποίας ο όρος είναι σύνθετος από τις λέξεις οίκος και γένος, εννοείται εν προκειμένω η συνοίκηση κάτω από την ίδια στέγη δύο ατόμων διαφορετικού φύλου, που συνδέονται με τον δεσμό του γάμου.
Στις μέρες μας η έννοια του όρου οικογένεια έχει χάσει την πρωταρχική σημασία της και κατάντησε να σημαίνει την συμβίωση δύο ατόμων ασχέτως φύλου. Τέτοιου είδους «οικογένειες» ομοφυλόφιλων έχουν αναγνωρισθεί με την πάροδο του χρόνου και στην χώρα μας και μάλιστα με την νομική κατοχύρωση και προστασία τους δια των περίφημων συμφώνων συμβίωσης, που αποτελούν το προοίμιο της οσονούπω αναγνώρισης του επισήμου γάμου μεταξύ τους.
Η διαρκής φθορά του θεσμού της ελληνικής οικογένειας δεν έχει σταματημό. Πρόσφατα μόλις υπερψηφίστηκε, ελαφρά τη καρδία, από τους εκλεγμένους Εθνοπατέρες μας το διαβόητο νομοσχέδιο δυνατότητος «παιδοθεσίας», διάβαζε υιοθεσίας ,από ομόφυλα «ζευγάρια». Αρκετοί, όψιμα διακατεχόμενοι από αισθήματα «φιλανθρωπίας» Βουλευτές μας, δικαιολόγησαν την ψήφο τους με το έωλο επιχείρημα, ότι ενήργησαν για την αποσυμφόρηση, δήθεν, των ιδρυμάτων φιλοξενίας εγκαταλελειμμένων παιδιών για τα οποία οι ομοφυλόφιλοι τρέφουν ιδιαίτερη αγάπη. Το πιο θα είναι το μέλλον αυτών των άτυχων παιδιών, τι γονεϊκά πρότυπα θα αντιγράψουν, πως θα αισθάνονται μέσα στο πλήθος ομηλίκων κανονικών οικογενειών δεν τους προβλημάτισε. Αρκεί η κομματική πειθαρχία προς διατήρηση των εδρών τους, η αποδοχή τους από μέρους «απελευθερωμένων» από ηθικούς φραγμούς και ταμπού ατόμων της κοινωνίας μας και η ευθυγράμμιση τους προς τις εκπορευόμενες εκ των έξωθεν επιταγές των Ευρωπαίων ετέρων μας και των δογμάτων της παγκοσμιοποίησης. Να σημειωθεί, πάντως, για τα λεγόμενα «εγκαταλειμμένα», όπως γνωρίζω από προσωπική πείρα, ότι εκκρεμούν ανικανοποίητες αιτήσεις στα άσυλα βρεφών για υιοθεσία από κανονικά ζευγάρια για μεγάλο χρονικό διάστημα σε σημείο που κάποιοι να προβαίνουν σε παράνομες υιοθεσίες από αλλοδαπές.
Ο νέος αυτός νόμος για αναδοχή παιδιών από ομόφυλα άτομα ,αποτελεί μετά το δημογραφικό ένα ακόμη καίριο πλήγμα στην παραδοσιακή μας οικογένεια, που αποτελούσε το προπύργιο διαφύλαξης και συντήρησης του πανταχόθεν βαλλομένου προς διάρρηξη ελληνικού κρατιδίου μας. Η πτώση του θα σημάνει την διάλυση της συνοχής και τον αφανισμό του κατά το πρότυπο του πύργου της Βαβέλ, που κατέπεσε από την αλαζονεία, την αφροσύνη και ασυνεννοησία των οικοδόμων του με συνέπεια τον διασκορπισμό τους στα πέρατα της γης.
Οι εξ Ανατολών γείτονες μας ,που συντηρούν την οικογένεια και την συνοχή του κράτους με τις ακραίες προφανώς θρησκευτικές τους δοξασίες και οι οποίοι θα απέρριπταν «δια ροπάλου» τέτοιους εκμοντερνισμούς, καραδοκούν να μας κατασπαράξουν, επωφελούμενοι των απερίσκεπτων εκφυλιστικών ενεργειών μας. Ας έχουν γνώση όσοι τάχθηκαν να φυλάγουν Θερμοπύλες.