Σφραγίδες του 2018
έτσι αποχαιρετά το 2018 ο συμπολίτης μας ποιητής Άγγελος Αγγελίδης,
ελπίζοντας για Καλύτερη Χρονιά
στερνή στιγμή…, όλοι μαζί
Κατερίνη 20-06-2018
στερνή στιγμή περίσσεια δύναμη.
Ο Έλληνας στα δύσκολα θεριεύει.
τερμάτισε τις αντοχές μας η ευγένεια.
γιγάντωσε το πείσμα μας στο δίκιο.
πλανεύτηκες για χρόνια από φιλότιμο.
γύρισες πλάτη στη πλεκτάνη.
άντεξες, πλήρωσες, θυσίασες.
στο κίνδυνο σαν ήρωας, βροντοφωνάζεις φτάνει.
όπου κι αν ζεις, θα ξαναρθείς.
ότι κι αν πίστεψες, θυμάσαι.
μία η πίστη κι η πατρίδα σου.
γλυκειά υπόσταση, Ελλάδα.
σε άφησαν κληρονομιά οι πρόγονοι, μεγάλοι.
να σέβεσαι τον άνθρωπο και να κοιτάς μπροστά.
δίδαξες σκέψη στους λαούς, νόμους, δημοκρατία.
μη ξεχαστείς αδιάφορος, χρωστάς στην ιστορία.
νιώθεις το χτύπο σου διπλό,
πολιτισμός, πατρίδα.
στο ένα χέρι το σταυρό
και στ΄ άλλο την ασπίδα.
στα χρόνια που προσπέρασες έγραψες ιστορία.
πάλεψες για ανθρωπισμό, για χίλιες αρετές.
γνώρισες, κατανόησες, συμπόνεσες, το είδα.
τη σάρισσα το όπλο σου, στα χέρια σου δεν είδα.
δε χάθηκε ο ήλιος μες τα σύννεφα.
δε χάθηκαν οι δρόμοι για το στόχο.
πείσμωσαν περισσότερο τα πόδια μας.
άντεξε το κουράγιο να σε βρω.
σε είδα φίλε μου απρόσμενα.
νιώσαμε το χαμόγελο διπλό.
αισθάνθηκα τον κόσμο μας ομόψυχο.
θέριεψε η καρδιά στα σωθικά.
χρόνια πολλά δεν ένιωσα, αυτό που νιώθω τώρα.
ντράπηκα αν σε ξέχασα, σημαία και σταυρό.
σήμερα τώρα προσπαθώ κι αυτό που αντικρίζω
μήνυμα Πανελλήνιο, αιώνιο μυστικό.
έφτασε τώρα η στιγμή, το αύριο στο γκρίζο.
όπου κι αν δω, ότι κι αν πω, εκεί ξαναγυρίζω.
ξύπνησε ο Αρμαγεδδών, πατρίδα μου σε χάνω.
να τρέξω θέλω, προσπαθώ, έρχομαι και προφτάνω.
χρέος στην ύστατη στιγμή, συνείδηση κι ευθύνη.
στα όρια ο Έλληνας, τέλος στην ανοχή.
ετοίμασε το πρόσταγμα η Αρετή να στείλει
στερνή στιγμή, όλοι μαζί, δύναμη και πυγμή.
δεν κλείνεσαι σε όρια, αθάνατη ψυχή μας.
ούτε η Κρήτη κι ο Βορράς μπορούν να σε κρατούν.
ψυχή, καρδιά αδελφικά πορεύεσαι αιώνια
Αθήνα, Σαλονίκη μας, λαέ σ΄ ευχαριστώ.
ο δρόμος προς τη κόλαση
Κατερίνη 27-07-2018
Κατερίνη 27-07-2018
μη ψάξεις λογική στα σκόρπια λόγια μου.
στη σκέψη μου ειρμό δε μπόρεσα να βάλλω.
μπερδεύτηκε η αρχή με τον επίλογο.
πότισε το χαρτί στης θλίψης το μελάνι.
πληροφορίες σύγχυσης σκορπούν τριγύρω τα ανήκουστα.
στο διάβα του καλοκαιριού ο καύσωνας θεριεύει.
θόλωσαν γύρω ασυνήθιστα οι ορίζοντες.
κοιτάζω σα τρελός σε παραζάλη.
δεν έχω χρόνο να σκεφτώ για τα επόμενα.
δε βλέπω άνθρωπο κοντά μου όπως πρώτα.
όπου φωνάξω η φωνή μου μεταλλάσσεται.
ό,τι κι αν πω, ηχώ ουρλιάζεις για ¨βοήθεια¨.
όπου ρωτήσω παίρνω άδεια την απάντηση.
τώρα όλοι οι άνθρωποι μου μοιάζουν.
νιώθω τη κόλαση στους μήνιγγες.
ο φόβος είναι νικητής και με τρομάζει.
στις πράξεις μας το μέτρο χάνει πια το νόημα.
ο χρόνος ο πολύτιμος τώρα δεν έχει αξία.
τίποτε πια δε συμμορφώνεται.
νόμοι, κανόνες, εξουσία.
ελπίζω ακόμη δυνατός στα υπεράνθρωπα.
σηκώνω στο Θεό τα μάτια, ικεσία.
ψάχνω τον τρόπο για να ζήσω τα επίγεια.
ακόμη σε πιστεύω φαντασία.
γερμένος πλάι με τα χέρια μου στο μέτωπο.
τα μάτια μου στολίδια περιττά, δε διακρίνω.
ανάσα μου πιστή, στα χρόνια που μου έζησες,
γίνεσαι τοκογλύφος που μου κλέβει οξυγόνο.
νιώθω να σμίγει η γη με τα ουράνια.
δε βλέπεις ούτε αρχή ούτε και τέλος.
χωρίστηκε η πλάση προς το απόβραδο.
αλλάζει η μοίρα μας στον κόσμο.
οι σκέψεις ψάχνουν λύση, τελεσίδικα.
ανύπαρκτα τα όρια, στο κέντρο ακαθόριστη ελπίδα.
δε φαίνεται ένα χέρι για βοήθεια.
το σύμπαν επικίνδυνο, έσμιξαν πυρ και καταιγίδα.
σκύβω βαθιά να δω το πεπρωμένο μου.
κρατούν το δάκρυ οι καμένες βλεφαρίδες.
δε πίστεψα πως είναι άσπλαχνη η τύχη μου.
αισχρό κουράγιο που σε βλέπω, πρώτος να πεθαίνεις.
τώρα δε σε φοβάμαι συμφορά κι αν με πλησίασες.
τώρα δε θα πονέσω για τα χρόνια που θα χάσω.
μετρώ στα μάτια μου θυσία αναμάρτητων.
ακούω άγιες προσευχές ψυχών αθώων.
το βλέμμα στο Θεό σηκώνω, λύτρωση.
βοήθεια ικετεύω, σωτηρία.
δε θα λυγίσω κι ας είναι ύπουλος ο δρόμος προς τη κόλαση.
ελπίζω ακόμη για ζωή, πριν την απελπισία.
καταραμένη η στιγμή που μάγεψε την ώρα μας.
καταραμένη η πράξη σας, δαίμονες συμφοράς.
καταραμένοι ανήθικοι, όσοι… επίγειοι δυνάστες.
καταραμένη αίσθηση που φέρνεις τόσο πόνο.
οι άγκυρες σηκώνονται, πικρό ταξίδι τελευταίο.
φτεροκοπούν οι άγγελοι, στερνοί μεσίτες των ψυχών.
δείλιασε η γη για να σταθεί εμπόδιο στα κρίματα.
η φύση με αναστεναγμό δείχνει μετανιωμένη.
χάνεσαι πια κάθε στιγμή από της γης τα χρώματα.
από ψηλά σας χαιρετούν άνθρωποι δυνατοί.
ο πόνος του πικρού χαμού, αδιαφορία υπευθύνων.
ο πόνος του απλού λαού, οργή και σπαραγμός.
ακέραια να σηκωθούν της ανθρωπιάς σημαίες.
Ιούλιος του ΄18, ορόσημο στυγνό.
η θλίψη και η συμφορά μη ξεχαστούν σα λάθη.
¨συγγνώμη¨ γίνε σύνθημα στη μνήμη μας πικρό.