Είναι εκ γενετής Άκυρη και όχι απλώς ακυρώσιμη η συμφωνία των Πρεσπών. Ad hoc μελέτες Γιώργου Ρωμανού, Κρις Σπύρου, Γιώργου Κασιμάτη κ.α. το βεβαιώνουν με τρόπο ακαταμάχητο.
Κρίσιμο, όλοι ανεξαιρέτως οι υποψήφιοι της 7ης Ιουλίου κυρίως οι αρχηγοί τους και πρωτίστως ο εν αναμονή πρωθυπουργός να μελετήσουν τις εισηγήσεις αυτές και αν τους μένουν απορίες να καλέσουν τους εισηγητές για περαιτέρω διευκρινίσεις.
Είναι, φρονούμε, μια αναγκαία και επιβεβλημένη κίνηση από πλευράς του πολιτικού μας προσωπικού.
Ο εξ ανατολών αγαρηνός ενεργεί σπασμωδικά ως νευρόσπαστο. Αλλά πάντοτε προς την ίδια κατεύθυνση. Στόχος του Ελλάδα και Κύπρος. Ο νεοοθωμανός έχει χιλίους λόγους να αποφύγει τη σύγκρουση και το «θερμό» με την Ελλάδα, αλλά το ανθελληνικό του μένος ως γόνου γενιτσάρων είναι ισχυρότερο από την λογική του. Με τα τετελεσμένα στη κυπριακή ΑΟΖ έχει ήδη υπερβεί το στάδιο των απειλών και προχώρησε σε ολοκλήρωση του εγκλήματος της εισβολής.
Ήρθε η ώρα:
«Γιὰ τὴν ἐλευθερίαν, νὰ ζώσωμεν σπαθί,/
Πῶς εἶμασθ΄ ἀντρειωμένοι, παντοῦ νὰ ξακουσθῇ»(…)
Καὶ ὅσοι τοῦ πολέμου, τὴν τέχνην ἀγροικοῦν/
Ἐδῶ ἂς τρέξουν ὅλοι, τυράννους νὰ νικοῦν (Ρήγας Βελεστινλής, Θούριος).
Και είναι η ώρα: Να ξεπλύνουμε τις ντροπές των Ιμίων και όλων των έκτοτε υποχωρήσεων που αυτές πρωτίστως απεθράσυναν τον νεοοθωμανό.
Να εμπιστευτούμε τα ένοπλα παιδιά μας (Στρατό, Ναυτικό, Αεροπορία, Αστυνομία).
Οι εταίροι και σύμμαχοί μας έχουν ασφαλώς θεσμικό καθήκον να συναποκρούσουν τον εισβολέα και διαθέτουν τα μέσα να τον πειθαναγκάσουν, οφείλουν να το πράξουν, αλλά…
Όμως «Πώς οι προπάτορές μας ορμούσαν σαν παιδιά /
Για την ελευθερία πηδούσαν στη φωτιά /
Έτζι και μεις αδέλφια να αρπάξουμε για μια /
Τ’ άρματα και να βγούμεν από την πικρή σκλαβιά (Θούριος).
Και είναι η ώρα
Να σωπάσουν επιτέλους οι εθνομηδενιστές πάσης αποχρώσεως. «Όταν λαλούν τ’ αηδόνια σωπαίνουν τα κοράκια»…
Να καλούμε εταίρους και συμμάχους να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στον αλλόκοτο Ερντογάν. Αλλά να μην περιμένουμε στα σοβαρά να πράξουν κάτι σοβαρό. Εμείς τελικά θα βγάλουμε το φίδι από την τρύπα.
Ο Αριστοφάνης έλεγε: «Μισώ πολίτην, όστις ωφελείν πάτραν / βραδύς πέφυκε, μεγάλα δε βλάπτειν ταχύς, / και πόριμον αυτώ, τη πόλει δ’ αμήχανον»
(=Σιχαίνομαι ‘γω τον πολίτη εκείνον που είναι βραδυκίνητος στην πατρίδα να κάμει καλό, μα γρήγορος να τη βλάπτει, για τ’ άτομο του ευφυής και στείρος για την πόλη)(Αριστοφάνης, Βάτραχοι, Β.1427-29).
Στη Θράκη εξακολουθούν να γίνονται σημεία και τέρατα, προεξάρχοντος του εκεί τουρκικού προξενείου, που ενεργεί κόντρα στα διεθνή νόμιμα και αναδεικνύεται ερημοδικούσης της επισήμου Ελλάδος σε κράτος εν κράτει. Δικαίως ξεσπά ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος κατά της ασυδοσίας των ξένων πρακτόρων που εκμεταλλευόμενοι την αδράνεια των ελληνικών αρχών λεηλατούν: «Το ελληνικό κράτος αδυνατεί (ή αδιαφορεί) να προστατεύσει τα δικαιώματα των Πομάκων, των Ρομά και των Αλεβιτών – Μπεκτασήδων. Και εμφανίζεται να μην τολμά να αναδείξει και να κατοχυρώσει την ιδιαίτερη, διακριτή ταυτότητά τους. Το ίδιο εξαιρετικά ανησυχητικό είναι και το φαινόμενο της επαμφοτερίζουσας συμπεριφοράς βουλευτών - πολιτευτών - αυτοδιοικητικών απέναντι στους ψευτο-μουφτήδες. Ο συγχρωτισμός, η συνεργασία, αλλά και η ανοχή απέναντί τους επιτρέπουν στην ακραία εθνικιστική μειονοτική ελίτ να εργαλειοποιεί τη μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας».
Οι πολιτικές ελίτ ακούνε;
Με αφορμή τα 20χρονα από την φρικαλέα επέμβαση τού ΝΑΤΟ κατά της τότε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, δύο δημοσιογράφοι της Monde Diplomatique, οι Serge Halimi και Pierre Rimbert, «απολογούνται» για το όργιο ψεύδους με το οποίο φλόμωσαν τότε τον κόσμο οι ψευδολόγοι: «Οι Σέρβοι διαπράττουν “γενοκτονία”, «παίζουν ποδόσφαιρο με κομμένα κεφάλια, κομματιάζουν πτώματα, αποσπούν τα έμβρυα νεκρών εγκύων γυναικών και τα ψήνουν», δήλωνε ο Γερμανός υπουργός Άμυνας, ο Σοσιαλδημοκράτης Ρούντολφ Σάρπινγκ, του οποίου οι δηλώσεις αναπαράγονταν από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δολοφόνησαν «100.000 έως 500.000 ανθρώπους» (TF1 [κανάλι], 20 Απριλίου 1999), αποτέφρωσαν τα θύματά τους σε «φούρνους, όμοιους με αυτούς του Άουσβιτς» (The Daily Mirror, 7 Ιουλίου).
Επιμένουν οι Halimi & Rimbert:
(=Σιχαίνομαι ‘γω τον πολίτη εκείνον που είναι βραδυκίνητος στην πατρίδα να κάμει καλό, μα γρήγορος να τη βλάπτει, για τ’ άτομο του ευφυής και στείρος για την πόλη)(Αριστοφάνης, Βάτραχοι, Β.1427-29).
Στη Θράκη εξακολουθούν να γίνονται σημεία και τέρατα, προεξάρχοντος του εκεί τουρκικού προξενείου, που ενεργεί κόντρα στα διεθνή νόμιμα και αναδεικνύεται ερημοδικούσης της επισήμου Ελλάδος σε κράτος εν κράτει. Δικαίως ξεσπά ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος κατά της ασυδοσίας των ξένων πρακτόρων που εκμεταλλευόμενοι την αδράνεια των ελληνικών αρχών λεηλατούν: «Το ελληνικό κράτος αδυνατεί (ή αδιαφορεί) να προστατεύσει τα δικαιώματα των Πομάκων, των Ρομά και των Αλεβιτών – Μπεκτασήδων. Και εμφανίζεται να μην τολμά να αναδείξει και να κατοχυρώσει την ιδιαίτερη, διακριτή ταυτότητά τους. Το ίδιο εξαιρετικά ανησυχητικό είναι και το φαινόμενο της επαμφοτερίζουσας συμπεριφοράς βουλευτών - πολιτευτών - αυτοδιοικητικών απέναντι στους ψευτο-μουφτήδες. Ο συγχρωτισμός, η συνεργασία, αλλά και η ανοχή απέναντί τους επιτρέπουν στην ακραία εθνικιστική μειονοτική ελίτ να εργαλειοποιεί τη μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας».
Οι πολιτικές ελίτ ακούνε;
Με αφορμή τα 20χρονα από την φρικαλέα επέμβαση τού ΝΑΤΟ κατά της τότε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, δύο δημοσιογράφοι της Monde Diplomatique, οι Serge Halimi και Pierre Rimbert, «απολογούνται» για το όργιο ψεύδους με το οποίο φλόμωσαν τότε τον κόσμο οι ψευδολόγοι: «Οι Σέρβοι διαπράττουν “γενοκτονία”, «παίζουν ποδόσφαιρο με κομμένα κεφάλια, κομματιάζουν πτώματα, αποσπούν τα έμβρυα νεκρών εγκύων γυναικών και τα ψήνουν», δήλωνε ο Γερμανός υπουργός Άμυνας, ο Σοσιαλδημοκράτης Ρούντολφ Σάρπινγκ, του οποίου οι δηλώσεις αναπαράγονταν από όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δολοφόνησαν «100.000 έως 500.000 ανθρώπους» (TF1 [κανάλι], 20 Απριλίου 1999), αποτέφρωσαν τα θύματά τους σε «φούρνους, όμοιους με αυτούς του Άουσβιτς» (The Daily Mirror, 7 Ιουλίου).
Επιμένουν οι Halimi & Rimbert:
«Ο εορτασμός μιας επετείου δεν θα δικαιολογούσε την επιστροφή μας σε αυτό το θέμα. Αλλά μερικές από τις συνέπειές του εξακολουθούν να βαρύνουν τη διεθνή ζωή. Ήταν ο πρώτος πόλεμος που το ΝΑΤΟ, από τη δημιουργία του το 1949, επέλεξε να επιτεθεί σε ένα κράτος που δεν απειλούσε κανένα από τα μέλη του. Επικαλέστηκε ένα ανθρωπιστικό κίνητρο και ενήργησε χωρίς εντολή των Ηνωμένων Εθνών. Ένα τέτοιο προηγούμενο εξυπηρέτησε τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2003 κατά τη στιγμή της εισβολής τους στο Ιράκ, η οποία βοηθήθηκε και πάλι από μια εκστρατεία μαζικής παραπληροφόρησης. Λίγα χρόνια αργότερα, η διακήρυξη ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, τον Φεβρουάριο του 2008, θα υπονόμευε την αρχή του απαραβίαστου των συνόρων. Και η Ρωσία θα βασιζόταν σε αυτήν την ανεξαρτησία όταν, τον Αύγουστο του 2008, αναγνώρισε εκείνες της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, δύο εδάφη που αποσχίστηκαν από τη Γεωργία. Και στη συνέχεια, τον Μάρτιο του 2014, όταν θα προσαρτούσε την Κριμαία». Πηγή: https://www.monde-diplomatique. fr/ 2019/ 04/ HALIMI/ 59723, Μτφρ. Ε. Νιάνιος
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης