Διάφορα κείμενα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης να επιφέρει αλλαγές στο νόμο 4611/2019, επικαλούμενα αβασίμως ότι εμπεριέχονται αντεργατικές διατάξεις.
Προς αποκατάσταση της αλήθειας ενημερώνουμε τους πολίτες της Πιερίας ότι:
Η τροπολογία για τα εργασιακά αφορά την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης που είχε θεσμοθετηθεί από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Απρίλιο του 2019 και την συνυπευθυνότητα μεταξύ αναθέτοντος την εκτέλεση εργασίας ή έργου και του εργολάβου ή υπεργολάβου, για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
Η διάταξη που καταργεί τον βάσιμο λόγο απόλυσης (του άρθρου 48 ν. 4611/2019) επαναφέρει το καθεστώς των απολύσεων που ίσχυε στην χώρα εδώ και χρόνια. Το ελληνικό σύστημα, για ιστορικούς λόγους, στηριζόταν στην αναιτιολόγητη απόλυση αλλά πάντοτε με την καταβολή ιδιαίτερα μεγάλης, για τα ευρωπαϊκά πρότυπα, αποζημίωσης απόλυσης. Οι δε απολύσεις στην χώρα μας ελέγχονταν από τα δικαστήρια ως προς την καταχρηστικότητά τους.
Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, ακόμη και όταν κυρώθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση ο Αναθεωρημένος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης (με το άρθρο πρώτο του ν. 4359/2016), το άρθρο 24 του οποίου αναγνώριζε το δικαίωμα των εργαζομένων να μη λύεται η εργασιακή τους σχέση χωρίς βάσιμο λόγο, ο Άρειος Πάγος με την υπ' αριθμ. 1512/2018 Απόφασή Του (Τμήμα Β1) έκρινε ότι η επιδιωκόμενη από τον Χάρτη προστασία των εργαζομένων καλύπτονταν περίφημα από το υπάρχον δικαιϊκό σύστημα.
Θυμίζουμε δε ότι η διάταξη του άρθρου 48 του ν. 4611/2019 θεσπίσθηκε τον Μάιο του 2019 και ξεκίνησε να ισχύει την 17.5.2019, δηλαδή λίγες ημέρες προ της διενέργειας των Ευρωεκλογών, και η ψήφισή του δέχθηκε έντονη κριτική από σημαντική μερίδα του νομικού κόσμου, ορθότατα δε, καταργήθηκε με την επίμαχη τροπολογία, καθότι επέφερε επιπλέον προσκόμματα στην αγορά εργασίας, όπως αποδεικνύουν και τα επίσημα στατιστικά στοιχεία που αναφέρονται σε μειωμένο αριθμό προσλήψεων κατά τον μήνα Ιούλιο. Το μόνο το οποίο πέτυχε η προηγούμενη ρύθμιση ήταν να επιφέρει α) την αύξηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και β) την αύξηση των απολύσεων. Επίσης προκαλούσε τον στιγματισμό των εργαζομένων (κατά την απόλυσή τους) καθώς μετά βεβαιότητας οι μελλοντικοί εργοδότες θα ζητούσαν πριν από την πρόσληψη, την προσκόμιση της καταγγελίας από τον προηγούμενο εργοδότη, από την οποία θα προέκυπτε ο λόγος απόλυσης. Αν επομένως κάποιος εργαζόμενος είχε απολυθεί για λόγους που ανάγονται στις ικανότητες ή την συμπεριφορά του, σίγουρα θα συναντούσε δυσκολίες στο να βρει εργασία καθόσον θα είχε βεβαρημένο «εργασιακό παρελθόν».
Από την άλλη πλευρά, το άρθρο 9 του ν. 4554/2018 -το οποίο, επίσης, καταργήθηκε με την επίμαχη τροπολογία- επικρίθηκε σφόδρα από το σύνολο του νομικού και επιχειρηματικού κόσμου, καθότι προέβλεπε -κατά παγκόσμια νομοθετική πρωτοτυπία- την εις ολόκληρον και αλληλέγγυα ευθύνη του αναθέτοντος του έργου, του εργολάβου και του υπεργολάβου έναντι των εργαζομένων του εργολάβου ή/και του υπεργολάβου, αναφορικά με την καταβολή των οφειλομένων αποδοχών, των ασφαλιστικών τους εισφορών και των αποζημιώσεων απολύσεως. Ουσιαστικά, δηλαδή, το ανωτέρω άρθρο -που ορθότατα καταργήθηκε- επέβαλε στον αναθέτοντα το έργο ιδιώτη να ασκήσει τα ελεγκτικά καθήκοντα που ανήκουν στους Επιθεωρητές Εργασίας και στους Ελεγκτές του Ι.Κ.Α. για την τήρηση από μέρους του εργολάβου ή του υπεργολάβου του των εργασιακών και ασφαλιστικών υποχρεώσεών του έναντι των υπαλλήλων του.
Συνεπώς οι νέες ρυθμίσεις στηρίζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και αποτρέπουν το στιγματισμό τους από αυθαίρετες συμπεριφορές εργοδοτών και όσα περί του αντιθέτου λέγονται ή γράφονται μόνο αποπροσανατολισμό επιφέρουν στους εργαζόμενους.
Προς αποκατάσταση της αλήθειας ενημερώνουμε τους πολίτες της Πιερίας ότι:
Η τροπολογία για τα εργασιακά αφορά την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης που είχε θεσμοθετηθεί από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Απρίλιο του 2019 και την συνυπευθυνότητα μεταξύ αναθέτοντος την εκτέλεση εργασίας ή έργου και του εργολάβου ή υπεργολάβου, για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας.
Η διάταξη που καταργεί τον βάσιμο λόγο απόλυσης (του άρθρου 48 ν. 4611/2019) επαναφέρει το καθεστώς των απολύσεων που ίσχυε στην χώρα εδώ και χρόνια. Το ελληνικό σύστημα, για ιστορικούς λόγους, στηριζόταν στην αναιτιολόγητη απόλυση αλλά πάντοτε με την καταβολή ιδιαίτερα μεγάλης, για τα ευρωπαϊκά πρότυπα, αποζημίωσης απόλυσης. Οι δε απολύσεις στην χώρα μας ελέγχονταν από τα δικαστήρια ως προς την καταχρηστικότητά τους.
Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, ακόμη και όταν κυρώθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση ο Αναθεωρημένος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης (με το άρθρο πρώτο του ν. 4359/2016), το άρθρο 24 του οποίου αναγνώριζε το δικαίωμα των εργαζομένων να μη λύεται η εργασιακή τους σχέση χωρίς βάσιμο λόγο, ο Άρειος Πάγος με την υπ' αριθμ. 1512/2018 Απόφασή Του (Τμήμα Β1) έκρινε ότι η επιδιωκόμενη από τον Χάρτη προστασία των εργαζομένων καλύπτονταν περίφημα από το υπάρχον δικαιϊκό σύστημα.
Θυμίζουμε δε ότι η διάταξη του άρθρου 48 του ν. 4611/2019 θεσπίσθηκε τον Μάιο του 2019 και ξεκίνησε να ισχύει την 17.5.2019, δηλαδή λίγες ημέρες προ της διενέργειας των Ευρωεκλογών, και η ψήφισή του δέχθηκε έντονη κριτική από σημαντική μερίδα του νομικού κόσμου, ορθότατα δε, καταργήθηκε με την επίμαχη τροπολογία, καθότι επέφερε επιπλέον προσκόμματα στην αγορά εργασίας, όπως αποδεικνύουν και τα επίσημα στατιστικά στοιχεία που αναφέρονται σε μειωμένο αριθμό προσλήψεων κατά τον μήνα Ιούλιο. Το μόνο το οποίο πέτυχε η προηγούμενη ρύθμιση ήταν να επιφέρει α) την αύξηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και β) την αύξηση των απολύσεων. Επίσης προκαλούσε τον στιγματισμό των εργαζομένων (κατά την απόλυσή τους) καθώς μετά βεβαιότητας οι μελλοντικοί εργοδότες θα ζητούσαν πριν από την πρόσληψη, την προσκόμιση της καταγγελίας από τον προηγούμενο εργοδότη, από την οποία θα προέκυπτε ο λόγος απόλυσης. Αν επομένως κάποιος εργαζόμενος είχε απολυθεί για λόγους που ανάγονται στις ικανότητες ή την συμπεριφορά του, σίγουρα θα συναντούσε δυσκολίες στο να βρει εργασία καθόσον θα είχε βεβαρημένο «εργασιακό παρελθόν».
Από την άλλη πλευρά, το άρθρο 9 του ν. 4554/2018 -το οποίο, επίσης, καταργήθηκε με την επίμαχη τροπολογία- επικρίθηκε σφόδρα από το σύνολο του νομικού και επιχειρηματικού κόσμου, καθότι προέβλεπε -κατά παγκόσμια νομοθετική πρωτοτυπία- την εις ολόκληρον και αλληλέγγυα ευθύνη του αναθέτοντος του έργου, του εργολάβου και του υπεργολάβου έναντι των εργαζομένων του εργολάβου ή/και του υπεργολάβου, αναφορικά με την καταβολή των οφειλομένων αποδοχών, των ασφαλιστικών τους εισφορών και των αποζημιώσεων απολύσεως. Ουσιαστικά, δηλαδή, το ανωτέρω άρθρο -που ορθότατα καταργήθηκε- επέβαλε στον αναθέτοντα το έργο ιδιώτη να ασκήσει τα ελεγκτικά καθήκοντα που ανήκουν στους Επιθεωρητές Εργασίας και στους Ελεγκτές του Ι.Κ.Α. για την τήρηση από μέρους του εργολάβου ή του υπεργολάβου του των εργασιακών και ασφαλιστικών υποχρεώσεών του έναντι των υπαλλήλων του.
Συνεπώς οι νέες ρυθμίσεις στηρίζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και αποτρέπουν το στιγματισμό τους από αυθαίρετες συμπεριφορές εργοδοτών και όσα περί του αντιθέτου λέγονται ή γράφονται μόνο αποπροσανατολισμό επιφέρουν στους εργαζόμενους.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΟΔΕ ΝΔ ΠΙΕΡΙΑΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Χαράλαμπος Απ. Μπρουσκέλης Νικόλαος Ντούλας