Για το προσφυγικό – μεταναστευτικό μία και μοναδική λύση υπάρχει, η ολόπλευρη στήριξη των πληθυσμών στις χώρες προέλευσής τους. Κανείς δεν θέλει να ξεσπιτωθεί αφήνοντας το νοικοκυριό του και τους δικούς του ανθρώπους.
Και είναι βέβαιο ότι το συνολικό κόστος, από μία πολιτική οικονομικής και τεχνολογικής προσέγγισης τού προβλήματος, θα είναι συγκριτικά μικρότερο από την παρούσα αλαλούμ πολιτική. Αυτή εξυπηρετεί τις βιομηχανικές χώρες, οι οποίες καίγονται για φτηνά εργατικά χέρια και παθιάζονται να εδραιώσουν ένα βιομηχανικό προλεταριάτο.
Η Γερμανία και κατ’ ακολουθίαν η δυστυχώς «γερμανική» Ευρώπη αρνούνται πεισμόνως μια διαφορετική, φιλάνθρωπη, προσέγγιση.
Θα μου πείτε η Γερμανία είναι μία από τις χώρες της Ευρωένωσης, οι άλλες τί κάνουν; Δεν κάνουν τίποτε! Σέρνονται! Ούτε ο κάποτε ισχυρός γαλλογερμανικός άξονας λειτουργεί. Στην αρχή ήταν άξονας ισορροπίας. Τώρα;
Τα Ηνωμένα Έθνη. προβληματίζονται στις προβλέψεις ότι τα επόμενα 50 χρόνια όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές χώρες και η Ιαπωνία θα αντιμετωπίσουν μείωση και γήρανση τού πληθυσμού τους και συζητούν επαναξιολογήσεις καθιερωμένων πολιτικών και προγραμμάτων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που αφορούν την διεθνή μετανάστευση. Από τα σχετικά δημοσιεύματα πάντως δεν προκύπτει ότι οι διεθνείς ιθύνοντες συνέλαβαν «εξ όνυχος τον λέοντα», αφού το «δια ταύτα» τους εξαντλείται στην «μετανάστευση αντικατάστασης». Η απειλή ραγδαίας αλλοίωσης, εθνολογικής, θρησκευτικής, πολιτισμικής, δεν φαίνεται να τους αγγίζει, ούτε κατά διάνοιαν.
Η Deutsche έβγαλε στη φόρα τα «άπλυτα» τού ελληνικού πολιτικού συστήματος. Τί δεν μαθαίνει, ή πάντως επαληθεύει κανείς αναδιφώντας τα άδυτα. Ό,τι θετικό για μάς, π.χ. Μητσοτάκης κόντρα στα μνημόνια και τις Πρέσπες αρνητικό για την Μέρκελ. Αυτή όμως μάς «φέσωσε» και τα μνημόνια και την προδοτική συνθήκη των Πρεσπών. Αφού έκανε τυφλό ενεργούμενό της τον κ. Τσίπρα, της έμενε να «ρυθμίσει» και τον Κυριάκο. Σίγουρα το κατάφερε και αυτό. Η προχθεσινή επίσκεψη στο Βερολίνο το αποδεικνύει. Τελικά είτε ως αποικία χρέους, είτε ως προτεκτοράτο έχουμε την ίδια μεταχείριση. Αναπολούμε τον Γκάτσο:
«Έλα της θάλασσας θεριό και του πελάγου μπόρα //
το φοβερό σκουπιδαριό να διώξεις απ’ τη χώρα»!
Αποφαίνεται η Deutsche Welle πριν την επίσκεψη Κυριάκου στο Βερολίνο: «Η επιφυλακτικότητα της κ. Μέρκελ απέναντι του Κυριάκου εξηγείται, μεταξύ άλλων, με την πρακτική της Ν.Δ. να καταψηφίζει ως αξιωματική αντιπολίτευση τα μέτρα των Μνημονίων και τη σφοδρή απόρριψη της Συμφωνίας των Πρεσπών, στην οποία τόσο είχε επενδύσει το Βερολίνο.
Η διαβεβαίωση που έλαβε στο μεταξύ το Βερολίνο από τη νέα ελληνική κυβέρνηση ότι στη περίπτωση των Πρεσπών ισχύει η αρχή τού ήταν μια πρώτη σημαντική χειρονομία για την ανάπτυξη μιας σχέσης εμπιστοσύνης. Οπωσδήποτε δημιουργούν καλές εντυπώσεις οι μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες που εξ αρχής έχει αναλάβει η Ν.Δ. Συνεπώς θα πρέπει να αναμένεται ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κατά τη συνάντηση Μέρκελ – Μητσοτάκη θα είναι θετική. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να αναμένονται απτά αποτελέσματα» (“Δ”,27/8/19).
Κοντολογίς μάς δουλεύουν ψιλό γαζί, κατά το κοινώς λεγόμενο, οι πάντες. Οι ξένοι «προστάτες» και οι επιχώριοι υπηρέτες τους που υπερηφάνως επιλέγει ο δυστυχισμένος λαός,
«καλός και ηγαπημένος / πάντοτε ευκολόπιστος / και πάντοτε προδομένος» (Σολωμός).
Το 82% τών συνολικά δηλωθέντων εισοδημάτων της χώρας δηλώθηκε από μισθωτούς και συνταξιούχους. Προφανώς στην Ελλάδα οι πλουσιότεροι δεν είναι οι επιχειρηματίες και οι πάσης φύσεως εισοδηματίες, αλλά οι μεροκαματιάρηδες και οι συνταξιούχοι!
Κάτι σίγουρα δεν πάει καλά. Το κράτος είναι ανήμπορο να εντοπίσει τους κατόχους του πλούτου ή δεν μπαίνει στο κόπο να τους ψάξει (και ψαύσει) και χάριν ευκολίας του περιορίζεται σ’ αυτούς που δηλώνουν αναγκαστικά τί εισπράττουν.
Ξεχειλίζει συχνά στη Θεσσαλονίκη ο προ του τουρκικού προξενείου χώρος από νεαρά ζευγάρια τούρκων που θέλουν να κάνουν το γάμο τους στο λεγόμενο «σπίτι τού Κεμάλ».
Παρατήρηση πρώτη: Το «σπίτι» αυτό, όπως βεβαίωνε ανέκαθεν ο κορυφαίος τουρκολόγος μας καθηγητής Νεοκλής Σαρρής δεν είναι τού Κεμάλ, αλλά κάποιου συγγενούς του. Ο Μουσταφά Κεμάλ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χρυσαυγή Λαγκαδά (Σαρηγιάρ)». Οι κεμαλιστές που επιθυμούν επομένως να παντρευτούν σε χώρο συνδεόμενο με τον αποκαλούμενο «πατέρα της Τουρκίας» (Ατατούρκ) θα πρέπει να επιλέγουν τη Χρυσαυγή Λαγκαδά.
Παρατήρηση δεύτερη: Στις διακρατικές σχέσεις μας και εκείνες των πολιτών τους ισχύει ο όρος της αμοιβαιότητος. Να τελούν τους γάμους τους οι τούρκοι που το επιλέγουν στο προξενείο της Θεσσαλονίκης (ή στην Χρυσαυγή) αλλά να δικαιούνται τα Ελληνόπουλα να κάνουν τους δικούς τους στην Αγιά Σοφιά της Κωνσταντινουπόλεως. Είναι διεθνώς αυτονόητο ότι μόνον «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους».
* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης