Γιατί:
Ανεχτήκαμε την χρονιά που σε λίγο φεύγει με πολλά που δεν θα έπρεπε και συμβιβαστήκαμε με λιγότερα από ότι μας άξιζαν.
Και δεν είναι η πρώτη φορά, τα τελευταία χρόνια έτσι ζούμε ή καλύτερα έτσι επιβιώνουμε.
Ανταλλάξαμε αρχές, αξίες και ιδανικά με χάντρες και καθρεφτάκια…
Αξίες που άντεξαν στον χρόνο, φθίνουν μέρα με τη μέρα και το σημαντικότερο είναι ότι δεν μας νοιάζει πια.
Τα «κάστρα» πέφτουν από μέσα και αυτό συνέβηκε και με εμάς.
Οι κομιστές της ελπίδας αποδείχτηκαν τελικά αγγελιοφόροι του χάους και της αναρχίας.
Μας ξεγέλασαν με όμορφα λόγια και υποσχέσεις (που τα δεχτήκαμε με ιδιαίτερη ευκολία) για να πάρουν την εξουσία και να φέρουν εις πέρας τα σχέδια τους.
Μας διέφθειραν και μας άρεσε…
Μας πρόσφεραν μια εύκολη ζωή, μια ζωή που δεν θα έπρεπε να νοιαζόμαστε π.χ. για την αριστεία, γιατί αυτό προϋποθέτει κόπο και προσπάθεια και εμείς το δεχτήκαμε.
Όταν δεν χρειάζεται να γίνεις καλύτερος από κάποιον άλλο, τότε θα είμαστε όλοι ίσοι μας είπαν.
Και το «φάγαμε»…
Χωρίς να σκεφτούμε ότι όταν όλοι θα είναι ίσοι αλλά και ίδιοι, δεν θα ξεχωρίσει ποτέ ο καλύτερος, ο πρώτος που θα δείξει τον δρόμο και θα εμπνεύσει τους υπόλοιπους.
Δεν σκεφτήκαμε ότι χωρίς ηγέτες και ξεχωριστούς ανθρώπους θα χαθούμε μέσα στην μετριότητα και στην ανυπαρξία και θα δεχόμαστε τα πάντα και μάλιστα αδιαμαρτύρητα.
Έβαλαν στο στόχαστρο τους την πίστη μας, γιατί αυτή μας κρατάει δυνατούς και αυτό δεν τους αρέσει, δεν τους βολεύει.
Όταν πιστεύεις κάπου, παίρνεις δύναμη, αντλείς ελπίδα ότι κάτι καλύτερο θα γίνει και σφυρηλατείς την ψυχή σου με θάρρος να υπομείνεις, να παλέψεις, να αντισταθείς και στο τέλος να κερδίσεις.
Και πως χτυπάς την πίστη;
Πρώτα σου παρουσιάζουν ότι ο Θεός που πιστεύεις είναι ίδιος με των άλλων θρησκειών, ώστε να υποβαθμίσουν στην συνείδηση σου την έννοια του Θεού.
Αν όλοι οι Θεοί είναι ίδιοι, γιατί ο δικός σου να είναι πιο ξεχωριστός;
Και τέλος μας είπαν ότι δεν υπάρχουν σύνορα, ούτε στην στεριά, ούτε στην θάλασσα, δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες και κεκτημένα. Όλα ανήκουν σε όλους, αλλά κανείς δεν δικαιούται να έχει κάτι δικό του...
Γιατί τα σύνορα και η υπεράσπιση τους προσδιορίζουν έθνη, πατρίδες, υπερηφάνεια και τους ανθρώπους που θα αντλούν ομοιογένεια μέσα από αυτά.
Αυτό δεν το θέλουν.
Γιατί τα σύνορα προφυλάσσουν την πίστη, τις αξίες, τα ιδανικά, δηλαδή όλα όσα συνιστούν κάποιον άνθρωπο ξεχωριστό, ιδιαίτερο και δυνατό να παλέψει για να τα προστατεύσει.
Χωρίς σύνορα, χωρίς πατρίδα, χωρίς κάτι να σου ανήκει για ποιο λόγο να αγωνιστείς;
Αφού όλοι θα είμαστε ίδιοι και δεν θα υπάρχουν διαφορές μεταξύ μας;
Και αφού δεν θα σου ανήκει κάτι και εσύ δεν θα ανήκεις κάπου, παραιτείσαι από όλα, χάνεις το νόημα της ύπαρξης σου και γίνεσαι εύκολα διαχειρίσιμος και προβλέψιμος.
Αυτός είναι και ο σκοπός τους, μια απέραντη χοάνη που θα ανακατεύει τα πάντα και θα παράγει πρόθυμα ρομποτάκια που θα κάνουν ότι θέλουν τα αφεντικά τους.
Μια παγκόσμια ειρήνη που θα προκύψει μέσα από μια ελεγχόμενη αναρχία για να γίνει πιο εύκολα αποδεκτή και κυρίως επιζητούμενη από όλους.
Για να πετύχουν όλα τα παραπάνω πρέπει να βρεθούμε σε απόγνωση, χωρίς φωτισμένα μυαλά να μας οδηγούν και να μας βοηθούν, για αυτό και αν κοιτάξεις δίπλα σου, απέναντι σου, δεν βρίσκεις εύκολα κάτι στο οποίο μπορείς να στηριχτείς και να ελπίζεις.
Ευχή για το νέο έτος είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και τις αισθήσεις μας σε εγρήγορση γιατί το κακό για να επιβιώσει χρειάζεται πάντα το καλό. Και αυτό είναι που πρέπει να αναζητήσουμε και να αναδείξουμε. Το καλό υπάρχει και μπορεί να μην προβάλλεται, να μην διαφημίζεται, να μην είναι πολιτικά ορθό και αποδεκτό από την νέα τάξη πραγμάτων, μπορεί να λοιδορείται και να συκοφαντείται, ακόμα και να ποινικοποιείται και αυτοί που το υποστηρίζουν να χαρακτηρίζονται ως γραφικοί ή ακόμα και επικίνδυνοι, αλλά υπάρχει.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν την χρονιά που έρχεται να βρούμε το καλό!
Καλή χρονιά σε όλες και όλους σας!
*Πρώτη δημοσίευση 31/12/18. Το αναδημοσιεύουμε γιατί κατά την άποψη μας, δεν έχει αλλάξει κάτι ιδιαίτερα σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο και ότι λέγαμε πριν ένα χρόνο, ισχύουν και τώρα...