Δεν παράγουμε, δεν κατασκευάζουμε, δεν δημιουργούμε τίποτα. Μόνο καταναλώνουμε, τρώμε και πίνουμε αυτά που μας δίνουν και όχι αυτά που τα χέρια μας μπορούν να φτιάξουν. Δεν σκεφτόμαστε, μόνο βλέπουμε και βλέπουμε αυτά που μας δίνουν οι άλλοι να βλέπουμε και όχι αυτά που είναι μπροστά στα μάτια μας. Κοιμόμαστε επειδή πρέπει και όχι επειδή το έχουμε ανάγκη. Και ο ύπνος μας είναι χωρίς όνειρα, κενός και κατάμαυρος. Γίναμε και μας κάνανε και πάντα με την θέληση μας, ένα έθνος κηφήνων πρόθυμων να δεχτούν τα πάντα με το χέρι απλωμένο και το στόμα ανοιχτό.
Γιατί να μην υπάρχει σε κάθε ένα νομό, τουλάχιστον από ένα εργοστάσιο; Γιατί να μην υπάρχουν μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες, αλιευτικές; Γιατί να μην καλλιεργούμε τα χώματα μας; Γιατί να παρακαλάμε τις ξένες εταιρείες δίνοντάς τες γη και ύδωρ για να «επενδύσουν» στην χώρα μας και να μην το κάνουμε εμείς;
Γιατί να αγοράζουμε σπίρτα, λεμόνια και πατάτες από τρίτες χώρες και να μην τα παράγουμε εμείς; Γιατί να ξοδεύουμε περιουσίες για όπλα και εξοπλισμούς και να μην τα κάνουμε εμείς; Γιατί, πολλά και ατελείωτα γιατί. Και κυρίως αδικούμε τους εαυτούς μας, αδικούμε τα παιδιά μας, την νεολαία μας. Δηλαδή παραδεχόμαστε ότι δεν είμαστε ικανοί, δεν έχουμε μυαλό, δεν έχουμε ικανότητες και περιμένουμε τα πάντα έτοιμα να μας τα δώσουν οι ξένοι;
Γιατί να έχουμε 300 βουλευτές και άλλους πόσους χιλιάδες παρατρεχάμενους, όταν δεν τους νοιάζει η ανάπτυξη της χώρας, αλλά λειτουργούν σαν μεσίτες και χονδρέμποροι για να μας πλασάρουν τα προϊόντα των ξένων.
Εκτός από το να παραχωρούμε έναντι ευτελής αξίας, δομές και υποδομές, γιατί δεν τις φτιάχνουμε μόνοι μας; Τόσοι άχρηστοι έχουμε γίνει; Έναν τουρισμό διαφημίζουμε και αυτός είναι μόνο ψαροταβέρνα και ξαπλώστρες… Δεν αξιοποιούμε αυτά που έχουμε, αλλά κάνουμε μελέτες πως θα βρούμε άλλους να τα αξιοποιήσουν!
Συμβιβαστήκαμε με ότι έχουμε και όχι με ότι θα μπορούσαμε να έχουμε, φτάνει να μην χάσουμε και αυτά τα λιγοστά ψίχουλα που μας πετάνε.
Κάτι ή κάποιος να μας σταματήσει από την κατηφόρα που έχουμε πάρει, γιατί όσο περνάει ο καιρός η ανηφόρα μεγαλώνει…