Το κράτος συνήθισε να μας ελέγχει και πλέον δεν μπορεί να... ζήσει χωρίς να ξέρει που πάμε, τι ώρα πάμε και τι κάνουμε. Και πρέπει να μας έχει πάντα (και θα μας έχει) με την απειλή του προστίμου, των χειροπέδων και του εξευτελισμού της προσωπικότητας μας για να παραμείνουμε υπάκουοι και να συμμορφωνόμαστε στις υποδείξεις του. Και η υπακοή μας δεν έχει να κάνει μόνο με τα υγειονομικά μέτρα, αλλά θα πρέπει να υπακούμε και σε ότι μέτρα και αποφάσεις παίρνει το κράτος για την οικονομία, την Εκπαίδευση, τα εθνικά θέματα, στα πάντα. Κατά διαστήματα θα μας επιτρέπει να έχουμε μικρά διαλείμματα ελευθερίας, όχι γιατί μας νοιάζεται αλλά γιατί έτσι θα μπορεί να δικαιολογεί τον αυταρχισμό του για την αυξανόμενη σκληρότητα των μέτρων που συνεχώς θα έρχονται και συνεχώς θα «αναβαθμίζονται».
Και το κράτος δεν είναι μόνο η εκάστοτε πολιτική παράταξη που μας κυβερνά. Είναι και η αντιπολίτευση, όλα τα κόμματα της βουλής, που δεν αντιδρούν, δεν ενημερώνουν τον κόσμο, που βλέπουν και δεν μιλούν γιατί τα αυταρχικού τύπου μέτρα βολεύουν και τις δικές τους φιλοδοξίες. Γιατί κάποια στιγμή μπορεί αυτά να είναι κυβέρνηση ή να συγκυβερνήσουν και θα τα βρουν όλα έτοιμα. Έτσι ο έλεγχος και η καταστολή θα συνεχίζεται, απλά θα αλλάξει όνομα.
Κανένα πολιτικό κόμμα, κανένας βουλευτής της αντιπολίτευσης δεν αντέδρασε, δεν μίλησε για όλο αυτό το κακό που γίνεται εις βάρος της κοινωνίας, της ανθρωπότητας, των παιδιών μας. Οι μοναδικές στιγμές που... ψέλλισαν κάτι χλιαρές διαμαρτυρίες ήταν μόνο όταν θίχτηκαν δικά τους συμφέροντα ή συμφέροντα των δικών τους ανθρώπων και όχι όλων των πολιτών.
Και η κοινωνία πληρώνει τα λάθη της...
Λάθη που κάνει σχεδόν κάθε τέσσερα χρόνια, όταν με την ψήφο της επιλέγει τους χείριστους των χειρότερων και τους δίνει το δικαίωμα να παίρνουν κάκιστες αποφάσεις τόσο για την ζωή τους όσο και για την ζωή όλων μας. Λάθη που κάνει όταν κάθε τέσσερα χρόνια επιλέγει σχεδόν πάντα τους ίδιους πολιτικούς για να πάρουν τις ίδιες λανθασμένες αποφάσεις και να ακολουθήσουν τις ίδιες λάθος πολιτικές. Και όσα τα λάθη συνεχίζονται, άλλο τόσο θα συνεχίζεται και η εξαθλίωση της ζωής μας.
Κάποια στιγμή θα πρέπει η κοινωνία να σταματήσει να κάνει λάθη...