Είναι γνωστό πως, ήδη από το 2021, διεξάγονται στην Κύπρο πολεμικές ασκήσεις μεταξύ βρετανικών, αμερικανικών, εν πολλοίς και ελληνοκυπριακών δυνάμεων. Είναι επίσης αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι από την 7η Οκτωβρίου 2023, και με την έναρξη της γενοκτονίας στην Λωρίδα της Γάζας, η έλευση νατοϊκών στρατιωτικών δυνάμεων αυξήθηκε, ενώ οι ασκήσεις σε συνδυασμό με διάφορες επιχειρήσεις συνδρομής στην στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ, εντάθηκαν.
Οι πληροφορίες δυτικών Μέσων Ενημέρωσης (New York Times κ.α.) κάνουν λόγο για 40.000 μάχιμους πεζοναύτες και στρατιωτικό προσωπικό μονάδων κρούσης των δυνάμεων ΗΠΑ και Βρετανίας, οι οποίες φιλοξενούνται σε εγκαταλειμμένες κυπριακές στρατιωτικές μονάδες της εθνοφρουράς, πέρα από την βρετανική αποικιακή στρατιωτική βάση στο νησί. Oι πληροφορίες επιβεβαιώνονται δε, από τις εκατοντάδες μαρτυρίες Κυπρίων πολιτών, αναφορικά με τις αδιάκοπες προσγειώσεις και απογειώσεις νατοϊκών μεταγωγικών και μαχητικών αεροπλάνων στην βρετανική αεροπορική βάση στο Ακρωτήρι. Ταυτόχρονα, η συγκέντρωση ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων ανοικτά της Κύπρου, επιβεβαιώνει την κρισιμότητα των στιγμών, την πολεμική προετοιμασία και αποφασιστικότητα των ΗΠΑ.
Όσο κι αν επίσημοι φορείς, δηλώνουν ότι η παρουσία στρατιωτικών νατοϊκών δυνάμεων στην Κύπρο, αποσκοπεί στην βοήθεια Αμερικανών και Ευρωπαίων πολιτών που εγκαταλείπουν άρον - άρον τον Λίβανο και των ενδεχόμενων προσφυγικών ροών, είναι προφανές ότι η συγκέντρωση τέτοιων επίλεκτων δυνάμεων αλλά και ο μεγάλος αριθμός τους, αιτιολογείται μόνο ως πολεμική ετοιμότητα για συμμετοχή, ή έστω αρωγή, στις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ και την πιθανότατη γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Αποδεικνύεται πως η πρόσφατη συμφωνία στρατηγικής-αμυντικής συνεργασίας μεταξύ Κύπρου και ΗΠΑ, μέρος της οποίας αποτελεί και η προηγούμενη άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων στην Κύπρο, δεν ήταν παρά ο προπομπός μετατροπής της σε νατοϊκή βάση, χώρο ανάπτυξης του στρατηγικού βάθους της σιωνιστικής οντότητας στην πολεμική αντιπαράθεση με τους αραβικούς λαούς και το Ιράν.
Η παραχώρηση αμυντικών εγκαταστάσεων της Κύπρου στις ΗΠΑ, προεξοφλεί και την μονιμότητα της παρουσίας τους. Προκύπτει η de facto αλλαγή του αμυντικού δόγματος της κυπριακής Δημοκρατίας: Ο κίνδυνος που καθορίζει το αμυντικό της δόγμα, δεν βρίσκεται πλέον στην Πράσινη Γραμμή. Δεν είναι η Τουρκική εισβολή και κατοχή. «Εχθροί» γίνονται πλέον όλοι οι γειτονικοί αραβικοί λαοί. «Εχθροί» βαφτίζονται πλέον η Ρωσία, το Ιράν και οι σύμμαχοί τους στην περιοχή!
Πότε το Ισραήλ, πότε ο ISIS λειτουργούν ως αιχμή του δόρατος για λογαριασμό της συλλογικής Δύσης και της πολεμικής μηχανής του ιμπεριαλισμού, προκαλώντας αστάθεια, χάος και αιματοκυλίσματα. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ενημερώνοντάς μας για τις ζητωκραυγές των τζιχαντιστικών ομάδων στην περιοχή, καθώς και των συμμάχων τους της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» στη Συρία, υπέρ της δολοφονίας του Ηassan Nashrala, επιβεβαιώνουν και τις στενές σχέσεις του σιωνιστικού καθεστώτος και των υπερατλαντικών αφεντικών του, με τους τρομοκράτες του ισλαμικού εξτρεμισμού σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και των αντιστασιακών του οργανώσεων.
Πέρα από τον σοβαρό κίνδυνο εμπλοκής της Κύπρου σε πολεμικές περιπέτειες, η μετατροπή της σε προκεχωρημένο φυλάκιο του Ισραήλ, οδηγεί σε de facto επιβολή της διχοτόμησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως άλλωστε διεμήνυσε επισημότατα ο Ερντογάν από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Υλοποιεί την πολιτική της διχοτόμησης, που άνοιξε με το σχέδιο Άτσεσον και συνεχίσθηκε ως τον Αττίλα. Καθιστά παρελθόν κι αυτήν ακόμα την «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία»!
Η πολύπλευρη εξωτερική πολιτική του Τουρκικού κράτους, επιτρέπει στον Ερντογάν από τη μια να εκμεταλλεύεται τα αισθήματα αλληλεγγύης απέναντι στους Παλαιστινίους και τις αντιαποικιοκρατικές διαθέσεις του Αραβικού κόσμου. Να ξεδιπλώνει τη δική του θρησκευτικο-πολιτική διπλωματία στον ισλαμικό κόσμο. Ενώ από την άλλη επιδιώκει τη δημιουργία τετελεσμένων, την απομόνωση Ελλάδας και Κύπρου από λαούς και κυβερνήσεις σε ολόκληρο το τόξο από τα Ουράλια έως τη Μέση Ανατολή και τη λεκάνη της Μεσογείου. Η απομόνωση του Ελληνικού Κόσμου από παραδοσιακούς λαούς και γείτονες, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, με πλέον προφανή την αναγνώριση του ψευδοκράτους και της Τουρκικής κατοχής στη βόρεια Κύπρο.
Η διαχρονική προσπάθεια της Κύπρου να αποφύγει την είσοδό της στο ΝΑΤΟ, απέτρεπε τις πολιτικές διχοτόμησης που απεργάζονταν ο αμερικανικός παράγοντας σε συνεργασία με τον δοσιλογισμό του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Σ ήμερα, με την de facto μετατροπή της Κύπρου σε νατοϊκή βάση, η πολιτική διχοτόμησης του νησιού επανέρχεται δριμύτερη και επικαιροποιημένη, μέσα από την εμπλοκή της στον πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ. Η Τουρκική εισβολή, τώρα «δικαιώνεται».
Είναι σίγουρο ότι οι πολιτικοί μας ταγοί, οι υποτελείς στα κελεύσματα της «Σωστής Πλευράς της Ιστορίας» που φροντίζουν για τις νέες εθνικές τραγωδίες, θα πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης σε μια απελευθερωμένη και δημοκρατική χώρα. Οι υπόλοιποι, όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι δημοσιολογούντες, που προπαγάνδιζαν ξετσίπωτα πως η αντιμετώπιση της Τουρκίας και η λύση του Κυπριακού προϋποθέτει την αποδοχή της κατάπτυστης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και περνάει μέσα από την συμμαχία με το Ισραήλ, την ΝΑΤΟποίηση με τις περίφημες τριμερείς αμυντικές συνεργασίες Ελλάδας - Κύπρου – Ισραήλ, τώρα τι έχουν να πουν;
Η 1η Οκτωβρίου εορτάζεται ως ημέρα ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, θέτουν ξανά επιτακτικά ζήτημα εθνικής αυτοδιάθεσης. Θέτουν επί τάπητος την επιβίωση και ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι ολιγάρχες και οι ελίτ, τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στη μεγαλόνησο, έχουν από καιρό κάνει τις επιλογές τους. Ο Ελληνισμός όμως, κυπριακός και ελλαδικός, ο λαός δηλαδή, καλείται από την Ιστορία να κάνει τη δική του επιλογή. Οι καιροί ού μενετοί.
Αθήνα, 2 Οκτωβρίου 2024
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ