Ήταν ταπεινωτική η ήττα (και με τον τρόπο που ήρθε και με την διαφορά σκορ) της εθνικής μας ομάδας μπάσκετ από τους Τούρκους στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Μπάσκετ; Ναι, ήταν!
Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην στεναχωρήθηκε χθες το βράδυ. Κυρίως για τον τρόπο που χάσαμε. Χωρίς να προσπαθήσουμε, να ιδρώσουμε, να παλέψουμε. Αυτό είναι που μας γέμισε με πίκρα και απογοήτευση. Όταν μάλιστα έβλεπες την ίδια στιγμή τους Τούρκους να ματώνουν και να αγωνίζονται σαν θηρία. Μία εικόνα της εθνικής μας που δεν θέλουμε να ξαναδούμε.
Μηδενίζεται η δουλειά και το έργο της ομάδας μας στο τουρνουά; Σίγουρα όχι!
Είναι επιτυχία η παρουσία μας στα ημιτελικά; Είναι. Θα είναι μεγάλη επιτυχία αν κερδίσουμε αύριο και πάρουμε μετάλλιο; Θα είναι!
Έχουμε καλή ομάδα και έχουμε έναν από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες στον κόσμο (Γιάννης), αλλά...
Θα πρέπει να στήσουμε την ομάδα μας να μάθει να αγωνίζεται χωρίς τον Γιάννη. Να στηρίζεται στα δικά της πόδια. Και αν ο Γιάννης συνεχίζει να αγωνίζεται με την εθνική μας θα είναι ένα παραπάνω κέρδος για μας.
Κάτι πρέπει να γίνει όμως με το ελληνικό πρωτάθλημα (κυρίως της Α΄ Εθνικής κατηγορίας). Δεν είναι προς το συμφέρον της εθνικής να υπάρχουν ομάδες που δεν έχουν κανένα ελληνόπουλο τόσο στην βασική πεντάδα, όσο και στον πάγκο (άντε να υπάρχουν 1-2 στον πάγκο). Τους συλλόγους βέβαια τους συμφέρει να παίζουν μόνο ξένοι, για πολλούς λόγους. Η ομοσπονδία μπάσκετ όμως θα πρέπει να σκεφτεί με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι το συλλογικό. Πρώτα η εθνική ομάδα και μετά οι επαγγελματικοί σύλλογοι.
Πρέπει να λάβει μέτρα, ώστε να παίζουν οι Έλληνες στις ομάδες τους και όχι απλά να συμπληρώνουν τον αριθμό που χρειάζεται για να γίνει ένας αγώνας. Πώς θα το κάνει αυτό; Είναι δικό της θέμα, ας βρει τον τρόπο. Π.χ. με την θέσπιση κανονισμού που θα υποχρεώνει τους συλλόγους να χρησιμοποιούν στην βασική πεντάδα έναν ελάχιστο αριθμό Ελλήνων ή στον πάγκο. Ας βρει λοιπόν τον τρόπο, γιατί Γιάννη δεν θα έχουμε για πάντα και δεν βλέπουμε να έρχεται σύντομα κάποιος αντάξιος αντικαταστάτης του.
Μαζί με την ομοσπονδία θα πρέπει να επέμβει και η κυβέρνηση, αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση.
Είναι χιλιάδες τα παιδιά που λιώνουν στα γήπεδα της χώρας μας. Ελάχιστα ή καλύτερα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού κάποια από αυτά τα παιδιά να αγωνιστούν σε έναν μεγάλο σύλλογο. Αποτέλεσμα να έχει θέμα η εθνική μας στο να βρει αθλητές με αγώνες και εμπειρίες στα πόδια τους, ενώ αρκετά από αυτά τα παιδιά θα τα παρατήσουν αφού οι ευκαιρίες που θα τους δοθούν θα είναι ανύπαρκτες ή ελάχιστες.
Και φυσικά για να έχεις καλούς αθλητές, χρειάζεται γήπεδα, προπονητήρια και αξιοπρεπείς χώρους άθλησης. Κάτι που στην Ελλάδα ακούγεται ως αστείο! Τραγική η εικόνα των αθλητικών εγκαταστάσεων στην Ελλάδα. Λιγοστοί χώροι και ακατάλληλοι. Οι τοπικοί σύλλογοι "σκοτώνονται" για μια ώρα προπόνησης! Μεγάλη η ευθύνη τόσο της κυβέρνησης, όσο και των περιφερειών και των Δήμων.
Δεν είμαστε τίποτα φωστήρες που βλέπουμε τι χρειάζεται. Όλα όσα σας αναφέραμε παραπάνω, είναι γνωστά στους αρμόδιους και σε όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό, απλά οι αρμόδιοι δεν κάνουν τίποτα!
Οπότε αν δεν γίνει κάτι και σύντομα, επιτυχίες (γιατί επιτυχία είναι η παρουσία στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Μπάσκετ), δεν πρόκειται να ξαναδούμε εύκολα.
Καλή επιτυχία στην εθνική μας ομάδα μπάσκετ στον αυριανό αγώνα για το χάλκινο μετάλλιο!
* Ότι είπαμε για την καλαθοσφαίριση, ισχύει και για όλα τα υπόλοιπα αθλήματα.
* Φώτο αρχείου (Ελλάδα - Πουέρτο Ρίκο)