Συνεχίζονται οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Μια κλείνουν, μια ανοίγουν οι δρόμοι στην Πιερία, υποθέτουμε και σε άλλες περιοχές, και τα δελτία τύπου της Αστυνομίας έρχονται το ένα πίσω από το άλλο.
Το επίσημο κράτος (δηλαδή η κυβέρνηση) προσδοκά στην κούραση των αγροτών και την αγανάκτηση των πολιτών για να ανοίξουν οι δρόμοι, οι αγρότες από την μεριά τους κοιτούν να πάρουν ότι περισσότερο μπορούν αναμένοντας στα μπλόκα τους. Ένας φαύλος κύκλος και στην μέση όλοι οι υπόλοιποι.
Στους κοινωνικούς αγώνες ανάμεσα σε κράτος και πολίτες, δίκαιο έχουν οι πολίτες, δεν χωράει αμφισβήτηση περί αυτού. Αν κερδίσει το κράτος, χαμένοι θα είναι οι πολίτες και η κοινωνία. "Νίκη" όμως δεν είναι απλά το κέρδος μιας κοινωνικής τάξης αλλά του συνόλου της κοινωνίας. Και πώς θα γίνει αυτό; Όταν η μία κοινωνική τάξη στηρίζει την άλλη και όλες μαζί αγωνίζονται για όλους.
Αυτό όμως δεν έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα ή τουλάχιστον πολύ σπάνια. Οι κοινωνικές τάξεις βγαίνουν στον δρόμους όταν θίγονται ΜΟΝΟ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ δικά τους συμφέροντα. Η Ελλάδα θα αλλάξει και φυσικά ο υπόλοιπος κόσμος όταν ο πολίτης θα νοιάζεται για τα προβλήματα και του διπλανού του και όχι μόνο για τα δικά του.
Δίκαια τα αιτήματα των αγροτών, όπως δίκαια τα αιτήματα όλων όσων βγαίνουν στους δρόμους αναγκασμένοι από τις αντιλαϊκές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων. Οι κυβερνήσεις δεν πρόκειται να αλλάξουν πολιτικές, οι πολίτες όμως μπορούν να αλλάξουν, να δείξουν αλληλεγγύη και να στηρίξουν ο ένας τον άλλο.
Σκεφτείτε αν στα αιτήματα των αγροτών, ήταν π.χ. και η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των τελών κυκλοφορίας, των διοδίων, η επαναφορά του "δώρου" των Χριστουγέννων, η κατάργηση του φόρου στα καύσιμα για όλους, κ.α. Θα υπήρχε πολίτης που δεν θα τους στήριζε; Δεν θα πήγαιναν μαζί τους και άλλες κοινωνικές τάξεις; Με την δυναμική των αγροτών και την μαζική συμμετοχή της κοινωνίας, θα μπορούσε καμία κυβέρνηση να τα βάλει μαζί τους;
Οπότε, το μυστικό της "επιτυχίας" των κινητοποιήσεων είναι «Ένας για όλους και όλοι για έναν».