Και πέρασε αρκετός. Σε λιγότερο από δύο μήνες κλείνουμε ένα χρόνο από τη στιγμή που ανέλαβε την διοίκηση του Δήμου Κατερίνης, ο κ. Ιωάννης Ντούμος και η παράταξη του.
Είχαμε γράψει ακριβώς πριν ένα χρόνο ένα κείμενο για το τι περιμένει η Κατερίνη να δει από τον νέο Δήμαρχο της (20 Οκτωβρίου 2024).
Και είχαμε αναρωτηθεί για το "πόσο διαρκεί η περίοδος χάριτος".
Δυστυχώς για την πόλη και τους δημότες της, μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει κάτι να έχει αλλάξει, όπως και τίποτα από όσα γράψαμε στο κείμενό μας, να γίνονται. 10 μήνες δεν είναι λίγοι και αν αναλογιστεί κανείς ότι αρκετά στελέχη του κ. Ντούμου έχουν αυτοδιοικητική εμπειρία, σίγουρα περιμέναμε να δούμε κάτι, ένα στίγμα προς τα που θα κινηθεί ο Δήμος Κατερίνης. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι έχει άλλα τέσσερα χρόνια η δημοτική διοίκηση να παράξει έργο. Έχει περάσει όμως ήδη ένας ικανός χρόνος και δεν βλέπουμε κάτι που να δικαιολογεί αυτή την άποψη που σίγουρα θα υπάρχει σε μερίδα των συνδημοτών μας.
Και αν κοιτάξουμε τα θετικά-αρνητικά της νέας διοίκησης, η πλάστιγγα προς το παρόν γέρνει προς τα αρνητικά, αφού με το καλημέρα τον Γενάρη που μας πέρασε, είδαμε μια γενναία αύξηση των δημοτικών τελών, των τελών άρδευσης και λαϊκών αγορών. Κάτι που μεταφράζεται ως μία ακόμη επιβάρυνση των νοικοκυριών.
Οι δρόμοι συνεχίζουν να έχουν το κακό τους το χάλι. Το κυκλοφοριακό συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους οδηγούς. Η κατάσταση στα απαρχαιωμένα αθλητικά κέντρα παραμένει όπως είχε. Αποκτήσαμε νέο περιφερειακό δρόμο (μετά από πολλά χρόνια) και τελικά αντί να κάνει τη ζωή μας ευκολότερη, την έκανε (προς το παρών) χειρότερη. Ναι φταίει το τούνελ που είναι κλειστό για νταλίκες και φορτηγά. Αλλά σχεδόν όλοι μας έχουμε περάσει τόσο από τον κόμβο του Σβορώνου, του Βροντινού, κ.α. και βλέπουμε το τι επικρατεί. Και δυστυχώς κανένα ουσιαστικό έργο.
Στον αντίποδα, ακούμε τις διαπιστώσεις του στυλ "χρήματα δεν υπάρχουν", "παραλάβαμε καμένη γη" και για όλα ευθύνονται οι προηγούμενοι, όπως για τους προηγούμενους ευθύνονταν οι παραπροηγούμενοι και πάει λέγοντας. Έτσι δεν μπορεί να πάει μπροστά ο τόπος. Απλά μετράμε τις μέρες μέχρι να ολοκληρωθεί η θητεία του νυν, περιμένοντας τον επόμενο για να λέμε τα ίδια πράγματα ξανά!
Και η Κατερίνη βαλτώνει, παραμένει στάσιμη, χωρίς όραμα, χωρίς μέλλον.