Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ Κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ "ΑΛΗΘΕΙΑ"

 Ο ΑΡΧΩΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Κανταρτζής Μιχάλης

Την Κυριακή 1-3-2015 βρεθήκαμε στην Καραπιπέριο Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας για να μιλήσουμε με τον «ΑΡΧΟΝΤΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ» κύριο Ξενόπουλο Κωνσταντίνο.

Η επίσκεψη μας είχε και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό αφού σήμερα είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Στην είσοδο της σχολής μας υποδέχτηκε ο ίδιος ο κ. Ξενόπουλος και αφού πρώτα μας ξενάγησε στο εσωτερικό της σχολής, μας παραχώρησε έπειτα την συνέντευξη.

 ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ

«ΑΛΗΘΕΙΑ»: Στην πόλη μας την Κατερίνη δεν έχουμε δει έργα σας, για ποιο λόγο;

Κ.Ξενόπουλος: Να σας πω αρχικά ότι δεν είμαι Κατερινιώτης. Η καταγωγή μου είναι από τις Σέρρες. Ίσως και για τον λόγο αυτό δεν υπάρχουν έργα μου, ή μάλλον… αλλά τέλος πάντων αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Με την Κατερίνη άρχισα να έχω σχέσεις από όταν ήμουν καθηγητής στην Αθωνιάδα Σχολή στο Άγιο Όρος και είχα συνεργασία με έναν καθηγητή της Εκκλησιαστικής Σχολής της Μητροπόλεως της Κατερίνης και ερχόμουν συχνά. Έτσι τελικά γνώρισα και την σύζυγο μου και παντρεύτηκα εδώ.

Έχω, όμως, κάνει εκθέσεις και στην Κατερίνη, στην Νομαρχία όταν έγιναν τα εγκαίνια του νέου κτηρίου αλλά και κάποιες άλλες φορές.

Επίσης και στον δικό μου χώρο, που παλαιοτέρα είχα δημιουργήσει στην πόλη μας, είχα παρουσιάσει έργα μου στα πλαίσια εκθέσεων που γίνονταν εκεί. Επρόκειτο για ένα πολιτιστικό κέντρο με την επωνυμία «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΩΝ Ο ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ» που σκοπός του ήταν να προβάλει την εθνική και εκκλησιαστική μας τέχνη και κληρονομιά και να βοηθήσει επαγγελματικά τους μαθητές και αποφοίτους της Σχολής Κατερίνης.

«ΑΛΗΘΕΙΑ»: Είχατε προτάσεις από τον κλήρο της Κατερίνης;

Κ.Ξενόπουλος: Για να είμαι ειλικρινής εμένα η Κατερίνη δεν με «σήκωσε», δεν ξέρω γιατί. Όπως σας είπα και πριν δεν είμαι από την Κατερίνη.  Όταν ήρθα εδώ υπήρχε ένας «πόλεμος» στο πρόσωπό μου από πλευράς ιερέων (και το λέω αυτό βάσει αποδείξεων)  παρότι που με τον προηγούμενο Μητροπολίτη κ. Αγαθόνικο είχα μία άριστη σχέση και με εκτιμούσε πάρα πολύ, αλλά και εγώ δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ πήγα χαμένος, το « κακό»  τελικά εμένα μου βγήκε σε καλό. Βγήκα από τα στενά περιθώρια της Κατερίνης και τελικά  με δέχθηκε όλος ο υπόλοιπος κόσμος… εκτός από την πόλη στην οποία ζω! 

Όταν ήρθα στην Κατερίνη είχαν τους δικούς αγιογράφους  και με αντιμετώπισαν σαν ξένο. Ο μόνος που με στήριξε, όταν πρωτοήρθα, και μάλιστα σε μία δύσκολη καμπή της ζωής μου, ήταν ο ιερέας π. Βασίλειος Τορτοπίδης του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος και είμαι ευγνώμων απέναντι του.

Μου πρότεινε να εικονογραφήσω στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος, και επειδή εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα καθώς δεν εργαζόμουν πλέον ως καθηγητής, την περίοδο 1988-90, δέχτηκα, παρότι ήδη στον Ιερό Ναό είχαν αγιογραφήσει πολλοί καλλιτέχνες και η δουλειά μου δεν θα ταίριαζε με όσα υπήρχαν ήδη μέσα στον Ναό.

Κατηγορήθηκα για το έργο μου αυτό. Μάλιστα έρχονται μέχρι και σήμερα ιερείς και με κατηγορούν… λέγοντας ότι δεν ταιριάζει το έργο μου με τα υπόλοιπα! Κάτι που είχα πει εξ αρχής! Προφάσεις εν αμαρτίαις …λέω εγώ. Αυτή η μικροψυχία τους δυστυχώς (ορισμένων) παραμένει μέχρι σήμερα. Δεν πειράζει όμως, είπα και πριν ότι άθελά τους μου έκαναν καλό.  

                               

 

  

«ΑΛΗΘΕΙΑ»: Με τον σημερινό Σεβασμιότατο Μητροπολίτη κ. Γεώργιο τι σχέσεις έχετε, και αν σας έκαναν πρόταση να συνεργαστείτε τι θα απαντούσατε;

Κ.Ξενόπουλος: Τον γνώριζα από παλιότερα τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη κ. κ. Γεώργιο και είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος, αλλά όσο για συνεργασία, δεν νομίζω ότι εντάσσεται πλέον στα ενδιαφέροντά μου, και εννοώ σε θέματα τοιχογραφιών. Πιστεύω ότι η Κατερίνη έχει νέα παιδιά και ταλαντούχα και θα πρέπει εμείς οι παλαιότεροι να ξέρουμε πότε να παραδίδουμε την σκυτάλη. Δεν θα ήθελα αυτά που πέρασα όταν ήρθα στην Κατερίνη να γίνονται στους νεώτερους καλλιτέχνες. Πιστεύω ότι δεν του αρέσει να βλέπει παντού τα ίδια και τα ίδια από έναν ή δύο αγιογράφους, και είναι άδικο να καλύπτουν τις καλλιτεχνικές ανάγκες της Μητροπόλεως μόνο ένα ή δύο πρόσωπα. Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά-καλλιτέχνες στην Κατερίνη που μπορούν να δημιουργήσουν και θα ήταν καλό να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία. Πρέπει εμείς οι μεγάλοι κάποια στιγμή να παραχωρήσουμε την σκυτάλη στους νεότερους. Όσο για μένα, τα προσωπικά ενδιαφέροντά μου είναι πλέον περισσότερο στο ερευνητικό μέρος της Βυζαντινής Αγιογραφίας.

Πλέον μετά από τόσα χρόνια δημιουργίας έχω φτάσει σε ένα σημείο που με ενδιαφέρει κάτι άλλο. Άλλωστε, είμαι ανήσυχο πνεύμα και δεν μπορώ να κάνω πάντα τα ίδια.

Να σας ξεκαθαρίσω ότι από την πλευρά μου δεν υπάρχει παράπονο για όλα αυτά που ανέφερα, απλά μια πικρία για την μικροψυχία των ιερέων. 

Άλλωστε αγαπώ την πόλη που ζω και έχω πάρα πολλούς φίλους εδώ.

«ΑΛΗΘΕΙΑ»: Πως ξεκινήσατε να ασχοληθείτε με την αγιογραφία και τι ήταν αυτό που σας ώθησε να το κάνετε;

Κ.Ξενόπουλος: Από μικρό παιδί ζωγράφιζα όποτε μου δινόταν η ευκαιρία. Οι γονείς μου αγαπούσαν την τέχνη και ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος που ζωγράφιζε, του άρεσε η μουσική και έπαιζε διάφορα μουσικά όργανα όπως γκάιντα, ακορντεόν και φλογέρα. Η μητέρα μου ήταν εκείνη που  ασχολιόταν περισσότερο με την ζωγραφική αλλά δυστυχώς πέθανε σε ηλικία 40 ετών. Επίσης και όλα τα αδέρφια μου λίγο πολύ ασχολούνται με  την τέχνη.

Εγώ από μικρό παιδί ήθελα να γίνω ιερέας. Όταν πέθανε η μητέρα μου ήμουν 11 χρονών και με πήγαν στο ορφανοτροφείο, στο Σιδηρόκαστρο Σερρών.

Έμεινα εκεί δυο χρόνια και ο Πρόεδρος τότε του ορφανοτροφείου ο μακαριστός Μητροπολίτης Ιωάννης έμαθε ότι εγώ ήθελα να γίνω ιερέας και με πήγε στο Άγιο Όρος στην Αθωνιάδα.

Εκεί στην Σχολή ένα από τα μαθήματα ήταν και αυτό της αγιογραφίας που μου τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον. Από τότε το πινέλο έγινε προέκταση του χεριού μου.

«ΑΛΗΘΕΙΑ»: Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει την βυζαντινή αγιογραφία από τις άλλες τεχνικές;

Κ.Ξενόπουλος: Στην ζωγραφική βλέπεις ένα πολύ ωραίο πορτραίτο το οποίο το θαυμάζεις, σου αρέσει αλλά μέχρι εκεί.

Την εικόνα όταν την βλέπεις, σε «ανεβάζει», σε πηγαίνει σε άλλο επίπεδο και σου δημιουργεί ψυχική ανάταση.

Θαυμάζεις και τα δυο έργα αλλά η εικόνα σε ανεβάζει «ψηλά»!

 Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΤΙΜΑΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΣΗΜΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΜΝΟΥ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑΣ

«ΑΛΗΘΕΙΑ»: Ποιο είναι το αγαπημένο σας θέμα στις δημιουργίες σας;

Κ.Ξενόπουλος: Σας είχα πει πριν ότι είμαι ανήσυχο πνεύμα, και ως εκ τούτου δεν μπορώ να κάνω πάντα τα ίδια. Σήμερα δεν μπορώ την «παραγγελία». Με ενδιαφέρει να ζωγραφίζω εκκλησιαστικά θέματα, την ζωή των μοναχών, προσωπογραφίες αγίων πατέρων. Φιλοτεχνώ όμως και στα γενικότερα πλαίσια της Εκκλησιαστικής Ορθόδοξης τέχνης, τόσο με τη βυζαντινή όσο και την αναγεννησιακή τεχνοτροπία. Ασχολούμαι ακόμα και με τη διδασκαλία αυτής καθώς και με την έρευνα.

 ΤΟ ΟΦΦΙΚΙΟ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΥ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ Κ.Κ.ΘΕΟΔΩΡΟ ΑΠΟΝΕΜΗΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ

(Ο όρος οφφίκιο προέρχεται από τη λατινική λέξη officium και σημαίνει το αξίωμα ή υπούργημα ειδικού έργου)

«ΑΛΗΘΕΙΑ»: Με τι άλλο ασχολείστε;

Κ.Ξενόπουλος: Με το συγγραφικό έργο. Έχω εκδώσει ήδη τέσσερα βιβλία και τώρα ετοιμάζω ένα ιστορικό μυθιστόρημα με θέμα την τέχνη και έπεται και συνέχεια.

Ασχολούμαι, όμως, και με την φωτογραφία. Είμαι υπερήφανος για την συλλογή από φωτογραφικές μηχανές που διαθέτω. Όταν ήμουν ακόμη στο Άγιο Όρος και ασχολιόμουν με την φωτογραφία, φωτογράφιζα κελιά μοναχών με τοιχογραφίες, οι οποίες σήμερα πλέον δεν υπάρχουν. Καταστράφηκαν με το πέρασμα του χρόνου, αλλά εγώ κατάφερα να τις διασώσω με την φωτογραφική μου μηχανή.

 Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ ΤΟΥ Κ. ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ

«ΑΛΗΘΕΙΑ»: Είστε ο ιδρυτής και ο διευθυντής της  Καραπιπερείου  Σχολής Βυζαντινής Αγιογραφίας, μιλήστε μας για την σχολή.

Κ.Ξενόπουλος: Το όνομα της σχολής προέρχεται από έναν άνθρωπο που με στήριξε πολύ στα πρώτα βήματα μου. Αναφέρομαι στον Καραπιπέρη Χρυσόστομο, Υφυπουργό Παιδείας επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου.

Ο κ. Καραπιπέρης είχε τελειώσει την Θεολογική Σχολή της Χάλκης στην Κωνσταντινούπολη και γνωριστήκαμε τα πρώτα δύσκολα χρόνια της καριέρας μου και ζωγράφισα τον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας στο χωριό του στο Καρπενήσι.

Η συνεργασία μας αυτή μας έκανε να γίνουμε  κουμπάροι, βάπτισε τον δεύτερο γιο μου τον Χρυσόστομο που έχει και το όνομα του.

Το 1992 όταν αποφάσισα να ιδρύσω την σχολή αγιογραφίας εδώ στην Κατερίνη σκεφτόμουνα τι όνομα να της δώσω.

Έτσι αποφάσισα να της δώσω το όνομα του Καραπιπέρη Χρυσόστομου.

Δυστυχώς ο ίδιος δεν πρόλαβε να το δει, αλλά στα εγκαίνια παρεβρισκόταν  η σύζυγος του που ήταν πολύ συγκινημένη γιατί δεν το περίμενε.

Η σχολή θα παραμείνει με αυτό το όνομα, έτσι την γνώρισε όλος ο κόσμος και έτσι θα παραμείνει. Άλλωστε με αυτό το όνομα την γνωρίζουν και στο εξωτερικό. Με την ευκαιρία αυτή να σας αναφέρω ότι έχω διδάξει σε περισσότερους από 3.500 μαθητές εντός και εκτός Ελλάδας.

Έχει βγάλει πάρα πολλούς μαθητές η σχολή και είμαι χαρούμενος και υπερήφανος που θα συνεχίσει να υπάρχει γιατί υπάρχει διαδοχή από τον γιο μου τον Χρυσόστομο που σπούδασε στη σχολή Πλαστικών τεχνών και Επιστημών της τέχνης του πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τον εμπιστεύονται Πατριάρχες και εκκλησίες σε όλο τον κόσμο και διδάσκει μαζί μου στο εξωτερικό.

 Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ Κ.ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Έτσι και δικαιωματικά αλλά και καλλιτεχνικά έχει όλες τις ικανότητες να συνεχίσει την λειτουργία της σχολής.

Στη Καραπιπέρειο Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας μπορούν να φοιτήσουν μαθητές και μαθήτριες από 6 χρονών έως…106!

Είναι πιο εύκολο για τα μικρά παιδιά να προσεγγίσουν την βυζαντινή τέχνη γιατί τα παιδιά ότι αισθάνονται το βγάζουν προς τα έξω και το αποτυπώνουν με περισσότερη ευκολία. Είναι μέσα στην ψυχολογία τους. Το παιδί όταν ζωγραφίζει βγάζει στο χαρτί όλα αυτά που αισθάνεται μέσα του, το ίδιο γίνεται και στην βυζαντινή τέχνη.

Στην βυζαντινή τέχνη υπάρχει το ορώμενον και το νοούμενον.

Στη σχολή, Παρασκευή και Σάββατο διδάσκει ο γιος μου ο Χρυσόστομος σε μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου και εγώ διδάσκω κάθε Τετάρτη σε μεγαλύτερους ηλικιακά μαθητές και ποιο προχωρημένους.

 Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗΣ

«ΑΛΗΘΕΙΑ»: Τι πρέπει να προσέξει κάποιος που ενδιαφέρεται να αποκτήσει μια βυζαντινή εικόνα;

Κ.Ξενόπουλος: Η διαφορά ανάμεσα στις βυζαντινές εικόνες και τις αναγεννησιακές εικόνες είναι ότι στις αναγεννησιακές εικόνες το πρόσωπο που βλέπεις είναι πολύ φυσικό και ρεαλιστικό. Στις βυζαντινές εικόνες η ζωγραφική είναι αφαιρετική.

«ΑΛΗΘΕΙΑ»: Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;

 Κ.Ξενόπουλος:  Ετοιμάζουμε ένα έργο σε ψηφιδωτό μεγάλων διαστάσεων για το Κάιρο της Αιγύπτου μαζί με τον γιο μου και το οποίο πρόκειται να τοποθετηθεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Κάιρο. Αμέσως μετά, περίπου μετά το Πάσχα, συνεχίζω με τα μαθήματα που κάνω στο εξωτερικό.

 Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ Κ.ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΕΣΠΟΙΝΑ

 «ΑΛΗΘΕΙΑ»: Κύριε Ξενόπουλε σας ευχαριστώ πολύ που μας κάνατε την τιμή να μας δεχτείτε εδώ στην Καραπιπέρειο Σχολή και να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας.

Κ.Ξενόπουλος:  Εγώ σας ευχαριστώ.

"ΑΛΗΘΕΙΑ": Στο τέλος της συνέντευξης μας ο κ.Ξενόπουλος μας δώρισε ένα βιβλίο του και στο εσώφυλλο μας ζωγράφισε εκείνη την στιγμή τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Δείτε καρέ καρέ τον κ.Ξενόπουλο να δημιουργεί:

 Ένα σύντομο βιογραφικό του κ. Ξενόπουλου:

Ο Κωνσταντίνος Ξενόπουλος γεννήθηκε στο Στρυμονικό Σερρών το 1959.

Σπούδασε στην Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία όπου και διετέλεσε καθηγητής αγιογραφίας για τέσσερα χρόνια.

Το 1990 ιδρύει και διευθύνει την Καραπιπέρειο Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας στην Κατερίνη.

Τον Ιανουάριο του 1991, προσκεκλημένος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Minsk κ.κ. Φιλαρέτου, μεταβαίνει στη Ρωσία.

Το Σεπτέμβριο του 1992 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της νεοϊδρυθείσας Σχολής Βυζαντινής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης, στην οποία και διδάσκει μέχρι το Μάιο του 1997.

Ο Μακαριστός Πατριάρχης Δημήτριος του εμπιστεύεται την αγιογράφηση εικόνων που δώρισε στις επίσημες περιοδείες του.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος του αναθέτει την αγιογράφηση ναών στην Φινλανδία, Ουγγαρία και Πολωνία.

Στις 19 Ιουνίου 1996 εκδίδεται το βιβλίο του «Κόπος και Σπουδή» που περιέχει μαθήματα κλασσικής αγιογραφίας.

Το Δεκέμβριο του 1997 κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού της Σχολής «Ο Πανσέληνος».

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1998 τιμάται με το παράσημο του Μεγάλου Τάγματος του Αγίου Αμνού της Αρχιεπισκοπής Φινλανδίας και στις 17 "Οκτωβρίου 1998 με το παράσημο της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Πολωνίας.

Από το 1999 διδάσκει στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. την βυζαντινή αγιογραφία καθώς επίσης και στο Μουσικό Γυμνάσιο Πιερίας.

Τον Ιανουάριο του 2000 εκδίδεται το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Η αξιοπρέπεια ενός πινέλου».

Από το καλοκαίρι του 2000 έως και σήμερα διδάσκει βυζαντινή αγιογραφία στο Sommer Akademie στο Moosburg της Αυστρίας.

Από τον Ιανουάριο του 2001 συνεργάζεται με τον Μακαριστό Πατριάρχη Αλεξανδρείας κύριο Πέτρο.

Συνεχίζει την συνεργασία του και με την Α.Θ.Μ. Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο.

Έχει ιστορίσει τον Πατριαρχικό ναό στην Αλεξάνδρεια και με ψηφιδωτά το νέο Πατριαρχικό Μέγαρο.

Τον Ιούνιο του 2001 τιμάται από τα Μ.Μ.Ε. της Πολωνίας για την προσφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας με δίπλωμα και μετάλλιο.

Από τον Σεπτέμβριο του 2006 διευθύνει τη νεοϊδρυθείσα Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Τον Μάρτιο του 2007 κυκλοφορεί το νέο του βιβλίο με τίτλο: «Ο Άγιος Αντώνιος στη Βυζαντινή τέχνη» (σύντομος βίος και μάθημα αγιογραφίας).

Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος.

Είναι παντρεμένος και πατέρας τεσσάρων παιδιών.

Ζει και εργάζεται στην Κατερίνη.

Και ένα βίντεο με κάποια από τα έργα του κ. Ξενόπουλου:

Υ.Γ.: Ευχαριστούμε τον κ. Λοτζανιώτη Γιάννη που βοήθησε να πραγματοποιηθεί η συνέντευξη με το κ. Ξενόπουλο Κωνσταντίνο.