Αφήσαμε το κτφ που χρόνια τώρα διαχειρίζεται η οικογένεια Ζολώτα με την πάντα χαμογελαστή και φιλόξενη Μαρία άξια οικοδεσπότη, που μας τράταρε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και βυθιστήκαμε στην ψυχή του Μαυρόλογγου. Εικόνες μνήμης ζωντάνεψαν ξαφνικά μπροστά μου, παράξενες φωνές ακούστηκαν στην ιδια διαδρομή που έκανα πρώτη φορα και είχα ξεχάσει το 1992 συντροφιά με τέρατα της ορειβασίας (Ταξίδη ,Δαρίβα ,Μεταξά ,Σαββίδη) και έκτοτε ξανά σήμερα με μοναδικούς και ξεχωριστούς φίλους ,συνοδοιπόρους. Περάσαμε το ρέμα που κατεβαίνει από το ‘’Χονδρό Μεσοράχι και κατηφορίσαμε ανάμεσα σε ρόμπολα, έλατα, οξιές. Συναντήσαμε ξέφωτα που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη αλλά και την καρδιά μας. Ευχαριστούμε το Δημήτρη για αυτή την ιδιαίτερη εμπειρία που μας χάρισε ,ευχαριστούμε όλους τους συνορειβάτες φίλους που κάθε Κυριακή ανανεώνουν το ραντεβού με την φύση και μας χαρίζουν μοναδικές στιγμές, ο καθένας με τον τρόπο του!
