Οι σοφές παροιμίες που ακούγαμε κατά καιρούς από τους παππούδες, τους γονείς, τους δασκάλους και τους καθηγητές μας, προκαλούσαν άλλοτε την αδιαφορία, άλλοτε την δυσφορία και την απορία μας. Δεν διαθέταμε την εμπειρία που απαιτούνταν για να αντιληφθούμε, μεμιάς, τις ανεκτίμητες συμβουλές των μεγάλων.
«Τι θέλει να πει ο ποιητής;».
«Μας ζάλισε με τις θεωρίες του».
«Μου την δίνουν οι φιλόσοφοι».
Είναι τα πιο συχνά σχόλια, στην εποχή μας, από μικρούς και μεγάλους που κουράζονται και ειρωνεύονται τα μηνύματα αλήθειας αξιόλογων ανθρώπων που, δυστυχώς, διατηρούνται στην αφάνεια.
«Ποτέ να μην χαρακτηρίζεις, να μην κρίνεις με ευκολία την πράξη του διπλανού σου χωρίς να ξέρεις τι κρύβεται πίσω από εσωτερικό του κόσμο και τα προβλήματα που τον ταλαιπωρούν.
Μη κοροϊδεύεις τον διπλανό σου για τα ατοπήματα του, για την φτώχεια του, για τις αμαρτίες του, για τα ολισθήματα του.
Μην αισθάνεσαι ότι κατέχεις τα πάντα, τη γνώση, τα πλούτη, τη δόξα. Βάλε ένα φρένο όταν η ανηφόρα προς την εξουσία είναι απότομη, χωρίς μόχθο και επιμονή.
Φάε μικρή μπουκιά και μεγάλες κουβέντες μη λες».
Είναι μερικές από τις παραινέσεις των παρεξηγημένων εκείνων πολιτών που, πολλοί από εμάς, τους έχουμε απομονώσει, τους έχουμε περιθωριοποιήσει, γιατί δεν μας βολεύουν οι υποδείξεις τους.
Εμείς, οι φθαρτοί, οι αμαρτωλοί, πλημμυρισμένοι από εγωισμό και πλεονεξία, πολύ εύκολα κατρακυλάμε από τα ψηλά στα χαμηλά. Πολύ εύκολα ξεχνάμε. Με ακόμη μεγαλύτερη ευκολία κρίνουμε τις ενέργειες των άλλων, τους αποδίδουμε κατηγορίες, τους δικάζουμε και τους καταδικάζουμε ως οι απόλυτοι κριτές του πλανήτη. Η αυτογνωσία, η αυτοκριτική, η ολιγάρκεια είναι έννοιες καθοριστικές για την πορεία μας στη ζωή, δυστυχώς όμως, τις αγνοούμε.
«Κοίτα τον κακομοίρη πως κατάντησε. Δεν ντρέπεται λίγο για την κατάπτωση του;».
«Μια ζωή στην καλοπέραση είναι αυτός και τα βρίσκει όλα έτοιμα. Εγώ προχωρώ με την αξία μου. Δεν έχω ανάγκη κανέναν».
Αυτό το εγώ μας έχει παρασύρει σε λανθασμένες αποφάσεις. Μας ανεβάζει απότομα και μας προσγειώνει ανώμαλα.
Όλοι μας κάποτε θα γεράσουμε και θα φτάσουμε στη θέση εκείνων των ηλικιωμένων γέρων που μας δίδασκαν, αλλά εμείς, πέρα βρέχει.
Όλοι κάποτε θα βρεθούμε από τα εύκολα στα δύσκολα και τούμπαλιν.
Κάποιοι θα ζήσουμε με λίγα και κάποιοι με πολλά.
Καποιοι θα γίνουμε γνωστοί και άλλοι θα μείνουμε στην αφάνεια.
Άλλοι θα μας δικαιώσουν κι άλλοι θα μας αδικήσουν.
Η ζωή συχνά κάνει κύκλο. Από αυτόν τον κύκλο δεν γλιτώνει κανείς όταν διακατέχεται από έπαρση και αλαζονεία.
Όταν πονέσουμε, όταν στερηθούμε, όταν αδικηθούμε, όταν δοκιμαστούμε σκληρά, τότε θα πρέπει να δείξουμε υπομονή, να μείνουμε δυνατοί για να ανταμειφθούμε.
Όταν φτάσουμε ψηλά, να αναλογιστούμε που ήμασταν, να εκτιμήσουμε αυτά που κατέχουμε, να παραμείνουμε προσγειωμένοι και να σεβαστούμε τη δύσκολη θέση που βρίσκονται πολλοί συνάνθρωποι μας.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
«Τι θέλει να πει ο ποιητής;».
«Μας ζάλισε με τις θεωρίες του».
«Μου την δίνουν οι φιλόσοφοι».
Είναι τα πιο συχνά σχόλια, στην εποχή μας, από μικρούς και μεγάλους που κουράζονται και ειρωνεύονται τα μηνύματα αλήθειας αξιόλογων ανθρώπων που, δυστυχώς, διατηρούνται στην αφάνεια.
«Ποτέ να μην χαρακτηρίζεις, να μην κρίνεις με ευκολία την πράξη του διπλανού σου χωρίς να ξέρεις τι κρύβεται πίσω από εσωτερικό του κόσμο και τα προβλήματα που τον ταλαιπωρούν.
Μη κοροϊδεύεις τον διπλανό σου για τα ατοπήματα του, για την φτώχεια του, για τις αμαρτίες του, για τα ολισθήματα του.
Μην αισθάνεσαι ότι κατέχεις τα πάντα, τη γνώση, τα πλούτη, τη δόξα. Βάλε ένα φρένο όταν η ανηφόρα προς την εξουσία είναι απότομη, χωρίς μόχθο και επιμονή.
Φάε μικρή μπουκιά και μεγάλες κουβέντες μη λες».
Είναι μερικές από τις παραινέσεις των παρεξηγημένων εκείνων πολιτών που, πολλοί από εμάς, τους έχουμε απομονώσει, τους έχουμε περιθωριοποιήσει, γιατί δεν μας βολεύουν οι υποδείξεις τους.
Εμείς, οι φθαρτοί, οι αμαρτωλοί, πλημμυρισμένοι από εγωισμό και πλεονεξία, πολύ εύκολα κατρακυλάμε από τα ψηλά στα χαμηλά. Πολύ εύκολα ξεχνάμε. Με ακόμη μεγαλύτερη ευκολία κρίνουμε τις ενέργειες των άλλων, τους αποδίδουμε κατηγορίες, τους δικάζουμε και τους καταδικάζουμε ως οι απόλυτοι κριτές του πλανήτη. Η αυτογνωσία, η αυτοκριτική, η ολιγάρκεια είναι έννοιες καθοριστικές για την πορεία μας στη ζωή, δυστυχώς όμως, τις αγνοούμε.
«Κοίτα τον κακομοίρη πως κατάντησε. Δεν ντρέπεται λίγο για την κατάπτωση του;».
«Μια ζωή στην καλοπέραση είναι αυτός και τα βρίσκει όλα έτοιμα. Εγώ προχωρώ με την αξία μου. Δεν έχω ανάγκη κανέναν».
Αυτό το εγώ μας έχει παρασύρει σε λανθασμένες αποφάσεις. Μας ανεβάζει απότομα και μας προσγειώνει ανώμαλα.
Όλοι μας κάποτε θα γεράσουμε και θα φτάσουμε στη θέση εκείνων των ηλικιωμένων γέρων που μας δίδασκαν, αλλά εμείς, πέρα βρέχει.
Όλοι κάποτε θα βρεθούμε από τα εύκολα στα δύσκολα και τούμπαλιν.
Κάποιοι θα ζήσουμε με λίγα και κάποιοι με πολλά.
Καποιοι θα γίνουμε γνωστοί και άλλοι θα μείνουμε στην αφάνεια.
Άλλοι θα μας δικαιώσουν κι άλλοι θα μας αδικήσουν.
Η ζωή συχνά κάνει κύκλο. Από αυτόν τον κύκλο δεν γλιτώνει κανείς όταν διακατέχεται από έπαρση και αλαζονεία.
Όταν πονέσουμε, όταν στερηθούμε, όταν αδικηθούμε, όταν δοκιμαστούμε σκληρά, τότε θα πρέπει να δείξουμε υπομονή, να μείνουμε δυνατοί για να ανταμειφθούμε.
Όταν φτάσουμε ψηλά, να αναλογιστούμε που ήμασταν, να εκτιμήσουμε αυτά που κατέχουμε, να παραμείνουμε προσγειωμένοι και να σεβαστούμε τη δύσκολη θέση που βρίσκονται πολλοί συνάνθρωποι μας.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
