ΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ - ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.

Πολλές φορές ,περιπλανώμενοι μέσα σε δάση αβεβαιότητος ,με πυκνή βλάστηση μελαγχολίας ,ίσως κάποιες στιγμές, αδικαιολόγητης ,συναντάμε, παράξενα μοναχικά μονοπάτια, φθαρμένα από το πέρασμα του χρόνου, αλλά μακριά από τα αδηφάγα και λαίμαργα βλέμματα, του κόσμου.
Όταν κάποια στιγμή τα ανακαλύπτουμε, εμείς οι αλλοτριωμένες υπάρξεις, τα διασχίζουμε, ξοδεύοντας ζωές ατελείωτες, ψάχνοντας να βρούμε το φωτεινό μονοπάτι. Εκείνο που θα μας οδηγήσει, σε ανοιχτούς ορίζοντες, εκεί όπου το γαλάζιο του ουρανού, συναντά κάπου, το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας.

Εμείς ,πείσμωνες, μοναχικοί, ακροβατώντας στην άκρη, του ορίζοντα, να ακολουθούμε πάντα το ίδιο μπλε χρώμα, αυτό που ηρεμεί, την σκέψη, τα μάτια και την ψυχή μας.

Περπατάμε, μέρες και νύκτες, ατελείωτες, χωρίς να παρεκκλίνουμε της πορείας μας, αλλά και χωρίς ποτέ, να φτάνουμε εκεί που η ψυχή μας λαχταρά, μακριά από το γκρίζο χρώμα της καθημερινότητας.

Στο διάβα της ζωής μας ,ίσως περάσουμε από την- ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ-,η την –ΟΥΤΟΠΙΑ-, συνεχίζοντας όμως την αναζήτηση, με περίσσιο κουράγιο και δύναμη ψυχής ,κάποτε θα φτάσουμε στην Ιθάκη μας, στο ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΜΑΣ.

ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.