Πολλές φορές στη ζωή μας απογοητευόμαστε από τη βίαιη και σκληρή καθημερινότητα, από τα πάθη και τα λάθη μας, από τους ψυχρούς αφέντες και εκτελεστές των ονείρων μας.
Η ελπίδα δεν έχει πεθάνει. Υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που είναι κι αυτοί φθαρτοί αλλά πασχίζουν με τον τρόπο τους και αναδεικνύουν το δρόμο που οδηγεί στο φως το αληθινό.
Δυο τέτοιους γήινους μαχητές της ζωής καμάρωνα κατά τη διάρκεια της πρωινής μου προπόνησης στο Ά ΔΑΚ Κατερίνης. Μέσα στα χαμόγελα και τις φωνές μικρών και μεγάλων μαθητών, κατά τη διάρκεια της πανελλήνιας ημέρας σχολικού αθλητισμού, διέκρινα τα πρόσωπα δυο σπουδαίων ανθρώπων και εκπαιδευτικών της πόλης μας.
Ο Ιερολογιώτατος Διάκονος και Φιλόλογος καθηγητής π. Κοσμάς Κωνσταντίνος κι ο Θεολόγος Ιωάννης Μπεινάς, μαζί με άλλους εκλεκτούς συναδέλφους τους, συνόδευαν τους μαθητές τους στις αθλητικές δραστηριότητες του 5ου ΓΕΛ Κατερίνης. Ένας ιερέας εκπαιδευτικός και ένας θεολόγος μέσα στα γήπεδα, μαζί με τα παιδιά, μαζί με τις μαθήτριες και τους μαθητές. Τους ενθάρρυναν να τρέξουν, να συνεχίσουν, να υπομένουν, να τερματίσουν κι ας είναι τελευταίοι. Επιβράβευσαν την προσπάθεια όλων. Στέκονταν εκεί, δίπλα τους.
Φόρτωσα τις μπαταρίες της ψυχής και του σώματος μου με αισιοδοξία, δύναμη και ελπίδα. Τα πόδια μου έβγαλαν φτερά. Ξεκίνησα για μια χλιαρή διαδρομή πέντε χιλιομέτρων και βλέποντας αυτήν την σπάνια εικόνα αναθάρρησα, αγνόησα τους μικροτραυματισμούς μου και κόντεψα να γράψω ατομικό ρεκόρ.
Όχι, δεν είναι όλα μαύρα στον τόπο μας. Υπάρχουν αξίες και πρότυπα δίπλα μας που είναι ανεπίτρεπτο να περνούν απαρατήρητα. Ένας ιερέας, εκπαιδευτικός, με λόγο απλό, ουσιαστικό που αγγίζει τα βάθη της καρδιάς και είναι προσαρμοσμένος στα δεδομένα της κοινωνίας μας, δεν μπορεί να μην μας συγκινεί. Ένας θεολόγος που κηρύττει το ευαγγέλιο με ταπείνωση, που τρέχει μαζί με τους μαθητές του, ένας δρομέας που προβάλλει καθημερινά τον αθλητισμό, ένας λάτρης του βουνού που διαφημίζει καθημερινά τον Όλυμπο και μάχεται για την διάσωση των Πιερίων, στέλνει ένα διαφορετικό μήνυμα που επιβάλλεται να βρει μιμητές.
Δυο κοινοί θνητοί, δυο απλοί άνθρωποι, πολύτεκνοι, στέλνουν μήνυμα ελπίδας και αγάπης στην κοινωνία. Μην ψάχνουμε να δρούμε μαγικές λύσεις στα αδιέξοδα που μόνοι μας εγκλωβιστήκαμε. Οι αληθινές αξίες της ζωής δεν απέχουν πολύ από κοντά μας.
Άνθρωποι και εκπαιδευτικοί σαν τον π. Κοσμά Κωνσταντίνο και τον Ιωάννη Μπεινά υπάρχουν αρκετοί και ζουν ανάμεσα μας. Ας μην επιτρέψουμε σε κανέναν να κρύβει από τα μάτια μας, από τις αθώες ψυχές των παιδιών μας, πρότυπα και άξιες που έχουμε ανάγκη για να βαδίζουμε δυνατοί και αισιόδοξοι.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
