(πρώτη δημοσίευση 29-07-2014)
Ίσως είναι συμπέρασμα των επιστημών πως είναι φρονιμότερο ο άνθρωπος να μην ασχολείται με τα πάντα και τούτο γιατί δεν μπορεί να γνωρίζει τα πάντα.
Αν κάτι δεν το κατέχεις τότε ούτε σου ανήκει, ούτε μπορείς να προσφέρεις κάτι ακόμη σε τούτο.
Όταν όμως τα γεγονότα δημιουργούν προκλήσεις στην κοινωνία τότε τα ερεθίσματα επαναλαμβάνονται και μας βάζουν σε σκέψεις. Μια από αυτές θέλω να εκθέσω και ζητώ επιείκεια, αναφέροντας πρώτα πως δεν επιθυμώ να ξεπεράσω τους ειδήμονες
Συχνά αναφέρονται ατυχήματα στον Όλυμπο. Τα ΜΜΕ αναφέρουν πότε σύντομα και πότε λεπτομερώς τα περιστατικά, κάνοντας και συνεχόμενο ρεπορτάζ για να δώσουν την έκβαση της υπόθεσης. Αυτή είναι και η μια πλευρά της δουλειάς των δημοσιογράφων και των ρεπόρτερς, δηλαδή να μαθαίνουν και να πληροφορούνται και στη συνέχεια να δημοσιοποιούν στη κοινωνία ότι ακριβώς συμβαίνει.
Μέσα από αυτή την ενημέρωση και γύρω από τα ατυχήματα που συμβαίνουν στον Όλυμπο δημιουργούνται αρκετά ερωτηματικά και προβληματισμοί.
• Πόσο συχνά επαναλαμβάνονται;
• Τα ατυχή περιστατικά μοιάζουν μεταξύ τους;
• Σε ποιους επισκέπτες του βουνού παρουσιάζονται τα περισσότερα προβλήματα;
• Ποιοι συμμετέχουν στην διάσωση του αγνοούμενου ή των αγνοούμενων;
• Πόσο κοστίζει η κάθε διάσωση;
• Ποιος Φορέας πληρώνει τις δαπάνες διάσωσης;
• Ποιες υποχρεώσεις επωμίζεται ένας αγνοούμενος που αισίως διασώθηκε;
• Ποιες διακρατικές Συμφωνίες υπάρχουν για αμοιβαίες υποχρεώσεις;
• Ποιες κυρώσεις επιβάλλονται σε έναν επισκέπτη του Ολύμπου που για κάποιον λόγο προκάλεσε αναγκαστική δράση της Ομάδας Διάσωσης;
• Ποιοι έλεγχοι γίνονται πριν οι επισκέπτες ¨οδοιπόροι¨ και οι επίδοξοι ¨ορειβάτες¨ πάρουν τα ανηφορικά μονοπάτια;
• Υπάρχει Υγειονομική Εξέταση πριν από το εγχείρημα της ορεινής ανάβασης;
• Υπάρχει έστω μια εικόνα της Ψυχολογίας του επισκέπτη;
• Υπάρχει γνωμάτευση για ικανότητα Προσανατολισμού και απαραίτητη Ψυχραιμία;
• Υπάρχει Πιστοποιητικό Εκπαίδευσης με ανάλογη διαβάθμιση (¨Απλή και Ολιγόωρη Πεζοπορία¨, ¨Πολύωρη Πεζοπορία¨, ¨Ορεινή Ανάβαση¨, ¨Αναρρίχηση¨ κλπ ;).
• Υπάρχει Βιβλίο καταγραφής ονομάτων και σχετικών στοιχείων των επισκεπτών;
• Κάθε πόση ώρα είναι υποχρεωμένοι οι πεζοπόροι να αναφέρουν σε κάποιο Κέντρο Ελέγχου την ακριβή θέση τους και την οργανική ή ψυχολογική τους κατάσταση;
• Υπάρχει μέριμνα για αποτροπή Ζημιών στην Χλωρίδα και Πανίδα του Δάσους;
• Υπάρχει φροντίδα Πυροπροστασίας;
Τα ερωτήματα αυτά και πιθανό και περισσότερα να γεννιούνται αντιλαμβανόμενος πως η υπόθεση της επίσκεψης στον Όλυμπο δεν είναι ούτε τόσο απλή, ούτε τόσο ανώδυνη. Ο Όλυμπος όπως και κάθε βουνό για να μας ευχαριστήσει πρέπει πρώτα να το σεβαστούμε. Αλλά για να το σεβαστούμε θα πρέπει πρώτα να το γνωρίσουμε. Για να το γνωρίσουμε πρέπει να ασχοληθούμε, διαβάζοντας την Ιστορία του και τις Μορφολογικές ιδιαιτερότητές του και στη συνέχεια να εκπαιδευτούμε επαρκώς και με υπομονή για να καταφέρουμε να το επισκεφτούμε ασφαλώς ώστε να το χαρούμε
Το Βουνό είναι σαν το Ηλεκτρικό ρεύμα. Προσφέρει πάρα πολλά, αλλά δεν συγχωρεί το λάθος. Λόγος δε παραπάνω είναι ότι στον Όλυμπο με τις τόσες προκλήσεις, τα λάθη μας δεν τα πληρώνουμε αποκλειστικά και μόνο εμείς αλλά πιθανόν και κάποιοι άλλοι αμέριμνοι επισκέπτες.
Δεν νομίζω να ήταν άκομψο προς τους Έλληνες, ούτε αγενής ασέβεια προς τους φιλοξενούμενους τουρίστες η απαίτηση Ειδικής Εκπαίδευσης για Ικανότητα Επίσκεψης στο βουνό. Αντίθετα βάζουμε σε πιο σοβαρή βάση την υπόθεση για Αξιοποίηση του Παγκόσμιου Φυσικού Μνημείου και παράλληλα μειώνονται στο ελάχιστο οι ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Το Λιτόχωρο θεωρώ πως είναι ιδανικό σημείο όπου μπορεί να οργανωθεί μια ΔΗΜΟΣΙΑ ή ΙΔΙΩΤΙΚΗ (αλλά αναγνωρισμένη) ΣΧΟΛΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΟΛΥΜΠΟΥ. Η εκπαίδευση μπορεί να είναι Εντατική ή Τμηματική και Διαβαθμισμένης Δυσκολίας ώστε ανάλογα με το αποκτηθέν ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ να δίνεται σχετική ΑΔΕΙΑ για απλή ¨επίσκεψη¨, ή για ¨πεζοπορία¨, ή για ¨ανάβαση¨, ή για ¨αναρρίχηση¨ κλπ. Σαφώς η διδασκαλία θα γίνεται τόσο στην Ελληνική όσο και σε άλλες γλώσσες, οι δε Πρακτικοί Εκπαιδευτές θα είναι τοπικοί παράγοντες που έχουν πλούσια δράση και εμπειρίες από το βουνό.
