«Time flies» λένε οι αγγλοσάξωνες για το γοργό του χρόνου. Η νέα κυβέρνηση μετράει ήδη πέντε βδομάδες. Λίγο θα μου πείτε μπροστά στις κάτι παραπάνω από 190 βδομάδες του κοινοβουλευτικού της βίου, εάν βεβαίως αυτός ολοκληρωθεί πλήρης και ανεφέλωτος.
Παρ’ όλα αυτά τρέχει με μεγάλες ταχύτητες λες και δεν της φτάνει ο χρόνος. Και πως να μην είναι έτσι αφού πολλά από αυτά που πρέπει να γίνουν είναι μαζέματα δεκαετιών που σέρνονταν από κυβέρνηση σε κυβέρνηση και ποτέ δεν γινόταν κάτι.
Πολλά ανήκουν στα αυτονόητα. Και όμως, ακόμη και γι’ αυτά καταβάλλεται προσπάθεια και καταναλώνεται πολιτικό κεφάλαιο. Υπολογίστε τι θα συμβεί για τα μακρόπνοα μεταρρυθμιστικά σχέδια! Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ύψωσε πολύ τον πήχη και ανέβασε πολύ τις ελπίδες του κόσμου.
Ίσως όμως να ανέβασε τον πήχη και ο ίδιος ο λαός. Η απογοήτευση, η απελπισία ακόμη-ακόμη και η οργή του τραγικού πειράματος διακυβέρνησης που προηγήθηκε, να ήταν τέτοιες που οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες έφτασαν στα ύψη.
Πάρτε για παράδειγμα την αποστολή μηνυμάτων από το 112 και την πολιτική προστασία, και σκεφτείτε για λίγο μόνο τι δεν θα είχε συμβεί πέρυσι το καλοκαίρι. Και ίσως όλοι εμείς να γεμίζουμε με θλίψη αλλά για σκεφτείτε και τους πληγέντες, αυτούς που θρήνησαν απώλειες τρομακτικές;
Το 112 ανήκει στα αυτονόητα. Ο καθαρισμός του τραγικού οικοπέδου στο Μάτι έναν ολόκληρο χρόνο μετά την τραγωδία, επίσης. Και αν πάμε και λίγο παραπέρα και το άσυλο της ανομίας και της ανασφάλειας στα πανεπιστήμια -όχι το άλλο των ιδεών-, κι αυτό στα αυτονόητα ανήκει. Έρευνα που δημοσιεύτηκε μόλις σήμερα, και στην οποία συμμετείχαν 3.788 φοιτητές του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ κατέδειξε την έλλειψη ασφάλειας και αστυνόμευσης (49%) ως ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του ΑΠΘ.
Λογικοί συνειρμοί και αυτονόητες πράξεις που έπρεπε εδώ και χρόνια να συμβούν για να μπει η χώρα σε μία σειρά. Όμως κατά πως φαίνεται στη χώρα του παραλογισμού των αυταπατών ακόμη και για τα αυτονόητα καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια.
Και βέβαια να μην αναφερθούμε στην ολιγωρία απορρόφησης ευρωπαϊκών κονδυλίων και στον κίνδυνο απώλειας ποσών ύψους άνω των 2 δισ. ευρώ όπως επισημαίνει σε επιστολή του ο Ευρωπαίος Επίτροπος Γιοχάνες Χαν. Αυτονόητη η ιδέα της απορρόφησης, καθόλου αυτονόητη η πραγμάτωση της κατά πως φαίνεται.
Εκτός από τα οραματικά και τους σχεδιασμούς, αν το σκεφτεί κάποιος, ίσως τα περισσότερα από αυτά που πρέπει να γίνουν να είναι αυτονόητα. Που όμως απαιτούν μέθοδο, στόχευση και εκτέλεση. Οι θεατρινισμοί, οι φωνές και ο καταγγελτικός λόγος του παρελθόντος που μάλλον ανικανότητα έκρυβαν παρά αγωνία για το αποτέλεσμα, δεν συνάδουν με τον υψηλό πήχη των αποδόσεων του σημερινού πρωθυπουργού. Και δεν ταιριάζουν με το σοβαρό ύφος άσκησης κυβερνητικής πολιτικής μίας χώρας που θέλει να επιστρέψει στην κανονικότητα.
Ας είμαστε ρεαλιστές, δεν θα διορθωθούν μονομιάς τα πάντα. Ούτε και βέβαια θα λυθούν τα προβλήματα όλων στον κοινοβουλευτικό βίο αυτής της κυβέρνησης. Θα υπάρξουν αστοχίες. Σύμμαχοι συνάμα όμως και εχθροί, οι υψηλές προσδοκίες των πολιτών αλλά και ο κάματος της δεκαετούς κρίσης. Τα αυτονόητα των πρώτων εβδομάδων, αεράκι αισιοδοξίας στους καύσωνες της πραγματικότητας...
