Ακούω κούφια τα τουφέκια,
Ακούω σμίξιμο σπαθιών,
Ακούω ξύλα, ακούω πελέκια,
Ακούω τρίξιμο δοντιών.
Ώ ! τι νύκτα ήταν εκείνη,
Που την τρέμει ο λογισμός !
Άλλος ύπνος δεν εγίνη
Πάρεξ θάνατος πικρός.
Της σκηνής η ώρα, ο τόπος,
Οι κραυγές, η ταραχή,
Ο σκληρόψυχος ο τρόπος
Του πολέμου και οι καπνοί.
Και οι βροντές και το σκοτάδι,
Όπου αντίσκοφτε η φωτιά
Επαράσταιναν τον Άδη,
Που εκαρτέρειε τα σκυλιά.
*Από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν»
Διονύσιος Σολωμός.
