Όταν αντιλήφτηκα ότι η κοινωνία ψεύδεται και τα ανθρώπινα όντα υποδύονται σπουδαίους ρόλους υποκριτικής. Κατάλαβα πως για να επιβιώσεις στον κόσμο της αυταρέσκειας και του καλλωπισμού η μάσκα είναι απαραίτητη. Ο συμβιβασμός με τη λογική του παραλογισμού είναι επιβεβλημένος για να είσαι μέλος του συστήματος. Διαφορετικά σε ποδοπατούν ανηλεώς οι καλοκάγαθοι συνάνθρωποι που θέλουν, υποτίθεται, να σε βοηθήσουν.
Πολλές φορές αισθάνομαι γυμνός από γνώσεις, αμόρφωτος. Μου αραδιάζουν πολλοί προικισμένοι, ρήσεις, λόγια, προφητείες σπουδαίων αγίων και πατέρων για την ταπείνωση, την μετάνοια, την ανιδιοτέλεια. Με λυπεί η άγνοια μου σε πολλά από τα κείμενα αυτά. Με στεναχωρεί αφάνταστα όμως η απουσία στην ψυχή τους, όλων αυτών των αρετών που μνημονεύουν προς τα έξω χωρίς δυστυχώς να έχουν γίνει βιώματα στην καθημερινότητα τους. Πόσο απέχουν οι πράξεις από τα λόγια;
Η μάσκα στο πρόσωπο μας προστατεύει από τη μετάδοση ασθενειών, από ιώσεις που ταλαιπωρούν και θα ταλαιπωρούν το ανθρώπινο γένος. Τη φοράμε συνειδητά για να σώσουμε την υγεία του σώματος, για να μη μεταδώσουμε μικρόβια κι όχι απλά και μόνο για να φανούμε νομοταγείς στις προσταγές των ειδικών.
Από τη μάσκα που καλύπτει την αλλοπρόσαλλη ψυχή μας σκοπεύουμε να απαλλαγούμε ποτέ; Θα νικήσουμε τα πάθη; Θα γίνουμε ειλικρινείς πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους;
Απαιτείται μέγιστος αγώνας για να αφαιρέσουμε από μέσα μας την μάσκα της υποκρισίας. Δύσκολος ο δρόμος της ταπείνωσης και της μετάνοιας. Τα μικρόβια της ψυχής δεν γιατρεύονται εύκολα. Πως μπορεί ένας εγωιστής να ζητήσει συγγνώμη και να συγχωρέσει; Πώς να στερηθεί ο πλεονέκτης τα πλούτη του; Πώς να κατέβει από το θρόνο της αλαζονείας και της έπαρσης;
Ας κλείσουμε με τη διδαχή του Αγίου, μήπως μας γίνει βίωμα: «Ένας αλήτης είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό. Γι αυτό όχι υποκριτικό γέλιο αγάπης αλλά φυσιολογική συμπεριφορά. Ούτε κακία, ούτε υποκρισία αλλά αγάπη και ειλικρίνεια».
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
