Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2020

Τα όρια της υπομονής

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ


Χιλιοτραγουδισμένοι οι στίχοι του Αλ.Σακελλάριου σε μουσική του Στ.Ξαρχάκου « κάντε υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός..» , που δίνουν παρηγοριά και ελπίδα σε πονεμένους και αδικημένους ανθρώπους.

Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, που σφυρηλατείται και καλλιεργείται με μόχθο και κόπο από κάθε νουνεχή και συνετό άνθρωπο, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις δυσχέρειες της καθημερινότητας και να πετύχει τους στόχους του. Αποτελεί το επιστέγασμα διαρκούς προσωπικού αγώνα και ακαταμάχητης θέλησης μέσα σε ένα κόσμο αντιξοοτήτων, σκανδάλων, αδικιών, συκοφαντιών και ποικίλων δοκιμασιών. Χωρίς υπομονή η ζωή γίνεται αγχώδης, ανασφαλής και βασανιστική. Η απουσία της αρετής αυτής είναι πολλές φορές ο κύριος λόγος διαζυγίων, διαλύσεως οικογενειών, τορπιλίσεως μακρόχρονων φιλικών σχέσεων, καθώς και των συγκρούσεων μεταξύ οπαδών κοινωνικών ομάδων και τάξεων.

Η υπομονή, όμως, φθάνει κάποτε στα όριά της. Τότε ο υπομονετικός, ο οποίος έχει εξαντλήσει όλα τα αποθέματα των ψυχικών του δυνάμεων, κάνοντας διαρκώς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, μπορεί να εκραγεί και τη θέση της υπομονής του να την καταλάβει ο θυμός, η αγανάκτηση και η επαναστατικότητά του.

Ο λαός μας έζησε μακροχρόνιες περιόδους ταπείνωσης, εξουθένωσης και απάνθρωπης καταπάτησης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του. Τα βίωσε με Ιώβειο υπομονή και καρτερικότητα τους τέσσερες αιώνες της βάναυσης τουρκικής δουλείας και της τετράχρονης γερμανικής κατοχής. Επέδειξε στη συνέχεια απαράμιλλη υπομονή στα επακολουθήσαντα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου, αλλά και στα πρόσφατα χρόνια της οικονομικής κρίσης και της θανατηφόρου πανδημίας του κορωνοϊού. Υπομένει σήμερα μαρτυρικά τα αδιάκοπα σφυροκοπήματα, τις απειλές και τις προκλήσεις του επικατάρατου εξ ανατολών Σουλτάνου. Οι εντεινόμενες τουρκικές παράνομες ενέργειες και απειλές έχουν αγανακτήσει τον φιλήσυχο και φιλειρηνικό λαό μας, του οποίου η υπομονή έφθασε στα όρια της, καθώς ο ουρανός της Πατρίδος μας γίνεται κάθε τόσο σκοτεινότερος.

Ο Χριστός, που υπέστη αδιαμαρτύρητα τους χλευασμούς, τα ραπίσματα, τις μαστιγώσεις και τον σταυρικό θάνατο, διαβεβαίωσε, «ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται». Ποιο είναι όμως το τέλος για τη χώρα μας στην παρούσα κατάσταση Κύριε; Φώτισε τους ηγέτες μας να επιλέξουν την πιο ανώδυνη λύση του βασανιστικού προβλήματος που αδίκως ταλανίζει τον λαό μας.