Κι’έσυ, μου λες, ήρθε στιγμή,
Να γράψουμε ιστορία.
Όμως, δεν βρίσκω ένα στυλό,
Γύρω, τοπίο σκοτεινό,
Δεν βρίσκω, ευκαιρία.
Ημέρες ίδιες, ΟΛΑ ΧΘΕΣ,
Άδειες, συναισθημάτων,
Καρδιά-ψυχή, παντού σιωπή,
Έλλειψη οραμάτων.
Ποια ιστορία, θα γραφτεί,
Σ’ένα, κενό βιβλίο,
Τι μουσική, θα ακουστεί,
Σε αόρατο, ωδείο.
Λευκές σελίδες, η ζωή,
Μόνος σου, τι να γράψεις,
Παντού σιωπή, επικρατεί
Κι’έσυ, θες να φωνάξεις.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
