Τον ήλιο, με άλλα μάτια,
Να αρχίσουν, να κολλάνε αργά,
Της ζωής μας, τα μικρά, κομμάτια.
Κ’αν, μας θαμπώσουνε, τα μάτια,
Του ήλιου, οι δυνατές ακτίνες,
Πέπλο, θα απλώσουν οι καρδιές,
Μικρές, αόρατες, κουρτίνες.
Ας ψάξουμε, μέσα στην ψυχή,
Να βρούμε, τι έχει μείνει,
Κάτι, φυλάξαμε, βαθειά,
Μακριά, απ’του κόσμου, την οδύνη.
Αν είναι η αγάπη, την κρατάμε,
Αν είναι ο πόνος, τον ξεχνάμε,
Αν είναι λόγια, τα μετράμε,
Κι’αν καημός, με αυτόν γερνάμε.
Ότι και αν είναι, προκαλεί,
Μία χαρά και μία λύπη,
Η θέληση, όμως της ψυχής,
Γκρεμίζει, όλα τα τείχη.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
* Φωτογραφία από Jill Wellington από το Pixabay
Του ήλιου, οι δυνατές ακτίνες,
Πέπλο, θα απλώσουν οι καρδιές,
Μικρές, αόρατες, κουρτίνες.
Ας ψάξουμε, μέσα στην ψυχή,
Να βρούμε, τι έχει μείνει,
Κάτι, φυλάξαμε, βαθειά,
Μακριά, απ’του κόσμου, την οδύνη.
Αν είναι η αγάπη, την κρατάμε,
Αν είναι ο πόνος, τον ξεχνάμε,
Αν είναι λόγια, τα μετράμε,
Κι’αν καημός, με αυτόν γερνάμε.
Ότι και αν είναι, προκαλεί,
Μία χαρά και μία λύπη,
Η θέληση, όμως της ψυχής,
Γκρεμίζει, όλα τα τείχη.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
