Συνηθίζουμε και συνηθίζεται να χρησιμοποιούμε την φράση "άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου", για κάτι που θα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες. Είναι όμως σωστή αυτή η έκφραση;
Όχι. Διότι στην Οδύσσεια, ο Ασκός του Αιόλου ήταν ένας και όχι πολλοί.
Οδύσσεια - Ραψωδία Κ :
"Στης Αιολίας το νησί βρεθήκαμε, το κατοικούσε
ο Αίολος, ο Ιπποτίδης, ευνοημένος των αθάνατων θεών...
...Μου δίνει έναν ασκό, γδέρνοντας δέρμα από βόδι εννιάχρονο,
κι έδεσε εκεί τους δρόμους των ανέμων που λυσσομανούν..."
➤ Ο Οδυσσέας μετά το νησί των Κυκλώπων έφθασε στην Αιολία όπου κατοικούσε ο Αίολος. Όπως ήταν αγαπητός των Θεών, του δόθηκε από τον Δία να φυλάει τους ανέμους. Όταν έφθασε ο Οδυσσέας συγκινήθηκε από τις περιπέτειες του και θέλησε να τον βοηθήσει. Του έδωσε δώρο έναν ασκό που είχε μέσα του όλους τους ανέμους μαζί με άλλα δώρα, αλλά τον παρακάλεσε να μην το πει στους συντρόφους του. Φεύγοντας από το νησί, οι σύντροφοι του Οδυσσέα νόμισαν ότι μέσα στον ασκό ήταν κάτι το πολύτιμο, όπως χρυσός και ασήμι και κατηγόρησαν τον Οδυσσέα ότι το ήθελε για τον εαυτό του. Αποτέλεσμα να του πάρουν τον ασκό και να τον ανοίξουν. Αμέσως σκορπίστηκαν έξω όλοι οι αέρηδες, ξέσπασε θύελλα και χάθηκαν πάλι μέσα στο πέλαγος. Ο Οδυσσέας γύρισε ξανά στον Αίολο και τον παρακάλεσε να του δώσει ξανά έναν άλλο ασκό. Ο Αίολος θυμωμένος του αποκρίθηκε: «Έξω από το νησί μου γρήγορα, όνειδος της ζωής εσύ! Το δίκιο δεν μ᾽ αφήνει εμένα μήτε να δέχομαι μήτε να προβοδώ άνθρωπο που τον μίσησαν οι αθάνατοι θεοί. Τσακίσου τώρα από δω, που πάτησες το σπίτι μου, εσύ το μίσος των θεών.» Τελικά οι άνεμοι με μανία έστειλαν τον Οδυσσέα και τους συντρόφους τους στον νησί των Λαιστρυγόνων.
