Ημέρα γιορτής και εθνικής υπερηφάνειας για την πατρίδα μας και τους Έλληνες, η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940! Αν και οξύμωρο, το να γιορτάζουμε την έναρξη ενός Πολέμου, του Ελληνοϊταλικού πολέμου και την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρόλα αυτά το κάνουμε εδώ και πολλά χρόνια, γιατί έτσι γιορτάζουμε μία ένδοξη στιγμή της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας μας.
Το Έπος του ’40, δεν ήταν απλώς μία προσπάθεια απώθησης ενός εισβολέα. Οι Έλληνες τότε, δεν αγωνίστηκαν μόνο για τη ζωή τους και των οικείων τους, τα εδάφη και τα ζωντανά τους, αλλά μεταξύ των άλλων, αγωνίστηκαν για τα κληροδοτήματα της Ελληνικής Ιστορίας, της Παιδείας και τον πλούτο του Ελληνικού Πολιτισμού μας. Ήξεραν πολύ καλά, ότι τα μεγάλα έργα Πολιτισμού, τα εμπνέονται και τα δημιουργούν, μόνον Ελεύθεροι άνθρωποι. Αυτήν την Ελευθερία υπερασπίστηκαν, γιατί αυτή είναι που κάνει τον άνθρωπο σημαντικό και τον Πολιτισμό του Αθάνατο.
Δε θα πρέπει λοιπόν η ημέρα αυτή να περνά άνευρα και ανούσια από τη ζωή μας, ως ένα απομεινάρι του παρελθόντος, ως μία θύμηση που όλο και περισσότερο ξεφτίζει, αλλά ως μία από τις λίγες εκείνες ημέρες του χρόνου, που θα μας βγάζει από τη μουντή μας καθημερινότητα, ως μία ημέρα που θα στέκει σαν ένα σύμβολο, σαν μία αξία ζωντανή, που θα διέπει την εθνική μας οντότητα και θα είναι ικανή να επισκιάζει και τις υπόλοιπες ημέρες του έτους.
Γιατί και σήμερα, τόσα χρόνια μετά το Έπος του ’40, εξακολουθούμε να έχουμε Πόλεμο! Έναν Πόλεμο ιδιότυπο, έναν Αγώνα διαρκή. Δεν είναι άλλος, από αυτόν της «υγιούς» ανατροφής και διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας, της στήριξης και συνεχούς παρουσίας μας στις ανάγκες, τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες της νέας γενιάς. Έναν Αγώνα, για τη διατήρηση του ορθού, του λογικού, του υγιούς και φυσιολογικού, έναντι του προωθημένα στρεβλού, παράλογου, αρρωστημένου και αφύσικου. Έναν Αγώνα, που ως εφόδιο για τα παιδιά μας, θα δώσουμε το σεβασμό για τον άλλον, τη ζωή και την αξιοπρέπεια του. Έναν αγώνα ενάντια στα άχρωμα, τα θλιβερά και αξιολύπητα σύγχρονα πρότυπα, που υπέρ προβάλλονται, ως σαν να μην υπήρξαν ποτέ στην Ιστορία της ανθρωπότητας, εκείνα τα γνήσια, τα αυθεντικά και Ηρωικά πρότυπα, που σου προκαλούν συγκίνηση με την αυτοθυσία τους και δέος με τα ανθρώπινα κατορθώματα και επιτεύγματα τους.
Καθόσον ο Πόλεμος αυτός είναι δεδομένος και ο Αγώνας για κάθε Γονέα αυτονόητος, προϋποθέτοντας δε και τη δική μας «αυτοθυσία» και ηρωϊκό παράδειγμα, ας μην σταματήσουμε αγαπητοί Γονείς, Μητέρες και Πατεράδες, να αγωνιζόμαστε και να ξεπερνούμε τις πολλές και αντικειμενικές δυσκολίες της καθημερινότητας μας, χάριν των παιδιών μας. Ας συνεχίσουμε να παραγκωνίζουμε τις «γεννημένες τεχνηέντως» σύγχρονες συνήθειες μας, που μας «κλέβουν» πολύτιμο χρόνο και μας στερούν χρήσιμες δυνάμεις, από τον Αγώνα που ταχθήκαμε να δώσουμε στο πλευρό των παιδιών μας κι ας έχουμε τη βεβαιότητα, πως η θυσία μας αυτή, θα προσιδιάζει «τρόπον τινά» με αυτήν των Ηρώων του έπους του ΄40, μιας και σκοπό θα έχει, τη διατήρηση μεταξύ των άλλων και της «Ελευθερίας των Παιδιών μας», από όλα εκείνα, που ηθελημένα ή άθελα επιδιώκουν να τους την στερήσουν και να τα καταστήσουν ανήμπορα, να συνεχίσουν να εμπνέονται και να δημιουργούν μεγάλα έργα Πολιτισμού, όμοια με αυτά των προγόνων μας !
ΜΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ
ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
