Δελφοί - Ο ομφαλός της γης (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)

Ένα από τα πιο σημαντικά μουσεία της Ελλάδας και του κόσμου σας παρουσιάζει η "ΑΛΗΘΕΙΑ".

Μαζί με τον εξωτερικό αρχαιολογικό χώρο οι Δελφοί αποτελούν μια εμπειρία ζωής και είναι ένα από τα μέρη που πρέπει κάποιος να επισκεφτεί τουλάχιστον μία φορά. Αποτελούν δε μία απαραίτητη εκπαιδευτική εκδρομή για όλα τα σχολεία της πατρίδας μας.

"Οι Δελφοί ήταν ο ομφαλός της γης, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, συναντήθηκαν οι δύο αετοί που έστειλε ο Δίας από τα άκρα του σύμπαντος για να βρει το κέντρο του κόσμου και για πολλούς αιώνες αποτελούσαν το πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο και το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού.

Στους πρόποδες του Παρνασσού, στο υποβλητικό φυσικό τοπίο που σχηματίζεται ανάμεσα σε δύο θεόρατους βράχους, τις Φαιδριάδες, βρίσκεται το πανελλήνιο ιερό των Δελφών και το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας.

Η ιστορία των Δελφών χάνεται στην προϊστορία και στους μύθους των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ αρχικά υπήρχε ιερό αφιερωμένο στη γυναικεία θεότητα της Γης, και φύλακάς του ήταν ο φοβερός δράκοντας Πύθων. Ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα και το δικό του ιερό ιδρύθηκε από Κρήτες που έφθασαν στην Κίρρα, το επίνειο των Δελφών, με τη συνοδεία του θεού, μεταμορφωμένου σε δελφίνι." (Κείμενο και περισσότερες πληροφορίες για τους Δελφούς: Υπουργείο Πολιτισμού).

Ιστορία του μουσείου

Το πρώτο μουσείο στους Δελφούς, αποτελούμενο από δύο πτέρυγες, οικοδομήθηκε το 1903 σε σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα Αλμπέρ Τουρνέρ, με δωρεά του ευεργέτη Α. Συγγρού, για να στεγάσει τα ευρήματα της μεγάλης γαλλικής ανασκαφής, που είχε αρχίσει το 1892.

Το 1935 αποφασίστηκε η κατασκευή ενός μεγαλύτερου μουσείου. Η νέα έκθεση τελείωσε το 1939, αλλά η κήρυξη του πολέμου δεν επέτρεψε να ανοίξει στο κοινό. Το μουσείο άδειασε από τα εκθέματα, πολλά από τα οποία, όπως ο Ηνίοχος, μεταφέρθηκαν στην Αθήνα. Το 1952 ξεκίνησε ο επαναπατρισμός των εκθεμάτων.

Το 1958 αποφασίσθηκε πλήρης ανανέωση και τα έργα άρχισαν το καλοκαίρι του 1958, βασισμένα σε σχέδια του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού. Η νέα μουσειακή έκθεση έφερε τη σφραγίδα των αρχαιολόγων Χρήστου Καρούζου και Ιωάννας Κωνσταντίνου. Δίπλα στο μουσείο οικοδομήθηκαν εργαστήρια αποθήκες, γλυπτών, αγγείων και αρχιτεκτονικών μελών. Η επανέκθεση των αρχαίων διήρκεσε από το 1960 ως το 1963. Το 1975 το μουσείο εμπλουτίστηκε με τα χρυσελεφάντινα αντικείμενα που βρέθηκαν στις ανασκαφές στην Ιερά Οδό. (Πηγή: el.wikipedia.org).

* Περισσότερο φωτογραφικό υλικό από τον αρχαιολογικό χώρο εδώ: https://pierikialithia.blogspot.com/2020/07/delfoi2017-20.html

Σφίγγα: Αφιέρωμα των Ναξίων στον Θεό Απόλλωνα. Ήταν στημένη επάνω στο ιωνικό κιονόκρανο υψηλού κίονα. 570-560 π.Χ.

Σύνταγμα δύο όμοιων μαρμάρινων κούρων, που παρίσταναν πιθανώς δύο ήρωες της αργειακής μυθολογίας. Έργο αρχαϊκού εργαστηρίου του Άργους. Γύρω στο 580 π.Χ.

Άγαλμα ταύρου από τρία φύλλα ασημιού συνδεδεμένα με ταινίες από επαργυρωμένο χαλκό, που τις στερέωναν καρφιά ασημένια ή χάλκινα. Υπάρχουν ίχνη ξύλινου πυρήνα που δεν καταλάμβανε όλο το χώρο εσωτερικά: τα φύλλα, σφυρηλατημένα στην πίσω όψη, πρέπει να ακουμπούσαν σε κάποιο εύπλαστο υλικό, άργιλο, κερί ή γύψο. Τα κέρατα, τα αυτιά, το μέτωπο, οι οπλές και άλλα σημεία του σώματος ήταν επιχρυσωμένα. Με τη συντήρηση έγινε δυνατή η αποκατάσταση των εκατοντάδων θραυσμάτων των φύλλων, όμως η αρχική πλαστικότητα και ο όγκος δεν μπόρεσαν να αποδοθούν. Επιπλέον οι διαστάσεις του αγάλματος έχουν αλλοιωθεί σε σχέση με το αρχικό συνολικό του μήκος, που ήταν περίπου 2,30 μ. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σωζόμενο παράδειγμα της λεγόμενης σφυρήλατης τεχνικής, που αντικαταστάθηκε από την τεχνική του χυτού μετάλλου. Πολύτιμο αφιέρωμα που κατασκευάσθηκε από Έλληνα τεχνίτη της Ιωνίας τον 6^ο αιώνα π.Χ.

Αναπαράσταση του ιερού του Απόλλωνα από τον A. Tournaire (1894).