.jpg)
Θαυμάζω τους ανθρώπους που ξεκίνησαν από τα πολύ χαμηλά στρώματα της ζωής πριν αναρριχηθούν σε ψηλότερα σκαλοπάτια με τις δικές τους δυνάμεις. Ακόμη περισσότερο εκτιμώ όσους παρέμειναν προσγειωμένοι στην πραγματικότητα, χωρίς αλαζονεία, έπαρση και αυταρέσκεια.
Υπάρχουν πετυχημένοι επιχειρηματίες με τεράστια οικονομική επιφάνεια, λίγοι, αλλά υπάρχουν, που δεν ξεχνούν από που ξεκίνησαν και σέβονται τον μόχθο των υπαλλήλων τους και όλων των εργαζομένων. Είναι σημαντικό να μην αγνοείς το παρελθόν σου, να μαθαίνεις και να εφαρμόζεις στην πράξη τις αξίες που σε κράτησαν όρθιο και αξιοπρεπή στον στίβο της ζωής. Να παραμένεις αναλλοίωτος, σεβόμενος τον συνάνθρωπο σε όποια κοινωνική τάξη κι αν ανήκει αυτός.
Πολλές φορές όμως, κάποιοι «βολεμένοι» και άλλοι που με ξένες πλάτες εξασφάλισαν υψηλές θέσεις, μένουν σκληροί και αδιάφοροι για τον κοινωνικό τους περίγυρο. Άμαθοι και «άψητοι» στις δυσχέρειες της ζωής αδυνατούν να καταλάβουν τον πόνο του διπλανού τους. Δεν νοιώθουν την ανάγκη, την βοήθεια που χρειάζεται ο συνάνθρωπος τους γιατί δεν βρέθηκαν ποτέ στην θέση του κι αν βρέθηκαν κάποια στιγμή τους ξεγέλασε η καλοπέραση και η ζάλη των υλικών αγαθών. Απουσιάζει από την ζωή τους ένα ειλικρινές ευχαριστώ, μια ταπεινή συγνώμη, μια πράξη φιλανθρωπίας και αγαθοεργίας.
Χαζεύω σε φτωχογειτονιές τα χαμηλά και τα υπόγεια σπίτια. Είναι πανέμορφα στα δικά μου μάτια. Δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα παλάτια των ψυχρών βασιλιάδων γιατί είναι ασβεστωμένα με το χρώμα της αγάπης, της προσφοράς, της ταπείνωσης. Αυτοί οι πολίτες ξέρουν να ζουν πλουσιοπάροχα γιατί το πρόσωπο τους καθημερινά είναι γεμάτο χαμόγελο κι ας ζουν την αδικία και την σκληρότητα του συστήματος. Τα μικρά και φτωχικά δωμάτια δεν έχουν σκότος. Είναι φωτεινά γιατί λάμπουν οι καρδιές των ενοίκων τους.
Από εκεί κάτω, από τα χαμηλά, από τα υπόγεια διαμερίσματα της κοινωνίας, η θέα είναι φανταστική. Η καθαρότητα, η αγνότητα της ψυχής, οι μικρές αυλές με τις όμορφες γλάστρες και τα λιτά λουλούδια, πλάθουν μια ειδυλλιακή εικόνα, μια υπέροχη ομορφιά που σε καμιά περίπτωση δεν είναι ορατή στα μάτια των ευεργετημένων, των άπληστων και αχάριστων αφεντικών.
Από κάτω φαίνονται όλα όμορφα όταν έχεις καθαρή τη συνείδηση σου. Όταν δεν βλάπτεις κανέναν. Όταν συνεισφέρεις από το υστέρημα σου για το κοινό καλό. Όταν εκτιμάς μια μπουκιά ψωμί και αισθάνεσαι ευτυχισμένος στα λίγα.
Τι πανέμορφη θέα είναι αυτή από τα υπόγεια ταπεινά πατώματα! Όμοια της δεν υπάρχει πουθενά.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Υπάρχουν πετυχημένοι επιχειρηματίες με τεράστια οικονομική επιφάνεια, λίγοι, αλλά υπάρχουν, που δεν ξεχνούν από που ξεκίνησαν και σέβονται τον μόχθο των υπαλλήλων τους και όλων των εργαζομένων. Είναι σημαντικό να μην αγνοείς το παρελθόν σου, να μαθαίνεις και να εφαρμόζεις στην πράξη τις αξίες που σε κράτησαν όρθιο και αξιοπρεπή στον στίβο της ζωής. Να παραμένεις αναλλοίωτος, σεβόμενος τον συνάνθρωπο σε όποια κοινωνική τάξη κι αν ανήκει αυτός.
Πολλές φορές όμως, κάποιοι «βολεμένοι» και άλλοι που με ξένες πλάτες εξασφάλισαν υψηλές θέσεις, μένουν σκληροί και αδιάφοροι για τον κοινωνικό τους περίγυρο. Άμαθοι και «άψητοι» στις δυσχέρειες της ζωής αδυνατούν να καταλάβουν τον πόνο του διπλανού τους. Δεν νοιώθουν την ανάγκη, την βοήθεια που χρειάζεται ο συνάνθρωπος τους γιατί δεν βρέθηκαν ποτέ στην θέση του κι αν βρέθηκαν κάποια στιγμή τους ξεγέλασε η καλοπέραση και η ζάλη των υλικών αγαθών. Απουσιάζει από την ζωή τους ένα ειλικρινές ευχαριστώ, μια ταπεινή συγνώμη, μια πράξη φιλανθρωπίας και αγαθοεργίας.
Χαζεύω σε φτωχογειτονιές τα χαμηλά και τα υπόγεια σπίτια. Είναι πανέμορφα στα δικά μου μάτια. Δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα παλάτια των ψυχρών βασιλιάδων γιατί είναι ασβεστωμένα με το χρώμα της αγάπης, της προσφοράς, της ταπείνωσης. Αυτοί οι πολίτες ξέρουν να ζουν πλουσιοπάροχα γιατί το πρόσωπο τους καθημερινά είναι γεμάτο χαμόγελο κι ας ζουν την αδικία και την σκληρότητα του συστήματος. Τα μικρά και φτωχικά δωμάτια δεν έχουν σκότος. Είναι φωτεινά γιατί λάμπουν οι καρδιές των ενοίκων τους.
Από εκεί κάτω, από τα χαμηλά, από τα υπόγεια διαμερίσματα της κοινωνίας, η θέα είναι φανταστική. Η καθαρότητα, η αγνότητα της ψυχής, οι μικρές αυλές με τις όμορφες γλάστρες και τα λιτά λουλούδια, πλάθουν μια ειδυλλιακή εικόνα, μια υπέροχη ομορφιά που σε καμιά περίπτωση δεν είναι ορατή στα μάτια των ευεργετημένων, των άπληστων και αχάριστων αφεντικών.
Από κάτω φαίνονται όλα όμορφα όταν έχεις καθαρή τη συνείδηση σου. Όταν δεν βλάπτεις κανέναν. Όταν συνεισφέρεις από το υστέρημα σου για το κοινό καλό. Όταν εκτιμάς μια μπουκιά ψωμί και αισθάνεσαι ευτυχισμένος στα λίγα.
Τι πανέμορφη θέα είναι αυτή από τα υπόγεια ταπεινά πατώματα! Όμοια της δεν υπάρχει πουθενά.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
