Είναι γεγονός πάντως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέχτηκε από την αστική
τάξη της χώρας μας, αλλά και από τμήματα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, να
διαχειριστεί μέσα από μια αστική διακυβέρνηση, την οικονομική κρίση προς όφελος
του μεγάλου κεφαλαίου, της πλουτοκρατίας.
Η γρήγορη μετάλλαξη του, από οπορτουνιστικό μόρφωμα, σε ένα
καθαρό αστικό κόμμα, σοσιαλδημοκρατικής κοπής, αυτό μαρτυρεί. Στο νέο
καταμερισμό ευθυνών που του ανέθεσαν, από την σκοπιά του αστικού πολιτικού
συστήματος, την αναδιάταξη των αστικών δυνάμεων,
ο ΣΥΡΙΖΑ γρήγορα προσαρμόστηκε στα νέα του καθήκοντα, αφού ποτέ δεν αμφισβήτησε
και δεν αμφισβητεί, την στρατηγική του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, την
στρατηγική της Ε.Ε.
Δεν είναι τυχαία αυτή η επιλογή από την αστική τάξη της
χώρας μας. Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ χρόνια τώρα
έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του, από όταν ήταν ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ από το 1991. Τότε
που ξόρκιζε την ταξική πάλη στην χώρα μας και δρώντας σαν Πέμπτη φάλαγγα μέσα
στο εργατικό κίνημα, προωθούσε τα αστικά
ιδεολογήματα περί ταξικής συνεργασίας, μέσα από τον κοινωνικοεταιρισμό και τους
<<κοινωνικούς>> διαλόγους της απάτης. Ιδεολογήματα που αφόπλισαν το
εργατικό κίνημα, το απονεύρωσαν, με αποτέλεσμα να περάσουν χωρίς σθεναρές
αντιστάσεις, το πρώτο κύμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που ανέτρεπε
μισθολογικά, κοινωνικοασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε από τα γεννοφάσκια του την γραμμή της
ανταγωνιστικότητας. Την προπαγάνδιζε μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα,
αποκρύβοντας ότι αυτή η γραμμή είναι ξένη ως προς τα λαϊκά συμφέροντα και
πρόσκρουε στα λαϊκά δικαιώματα και της κατακτήσεις των εργαζομένων. Με όχημα
τον <<ρεαλισμό>> και το <<εφικτό>> ο ΣΥΡΙΖΑ
πριμοδοτούσε την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, από όταν το σύστημα της
δικομματικής εναλλαγής στον αστικό κυβερνητικό θώκο ήταν ακόμα δυνατό. Με
αποτέλεσμα να σκορπάει μέσα στον λαό κλίμα ηττοπάθειας, μοιρολατρίας,
απογοήτευσης, να καλλιεργεί την λογική του <<μικρότερου>> κακού,
που είναι η απαρχή να χάνουν συνεχώς οι
εργαζόμενοι, γενικότερα ο λαός.
Με αυτές της αναφορές
και σημείο εκκίνησης τον οπορτουνισμό, ο ΣΥΡΙΖΑ δρα σαν τον δούρειο ίππο
μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα για την
ενσωμάτωση και αφομοίωση του, την
αποψίλωση του από τα ταξικά χαρακτηριστικά. Η συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο
σύστημα, την αστική τάξη της χώρας μας, στο κεφάλαιο, είναι μεγάλη.
Για αυτές της υπηρεσίες του, εκλέχτηκε από το αστικό
πολιτικό σύστημα, να αναβαθμίσει τον ρόλο του και να διαχειριστεί πολιτικά, από
θέση αστικής εξουσίας, την οικονομική κρίση προς όφελος του κεφαλαίου.
Αυτό έγινε σε μια στιγμή που τα παραδοσιακά αστικά κόμμα
διακυβέρνησης της χώρας μας, πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος από την
μεταπολίτευση (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) απαξιωνόταν στα μάτια του λαού, έχαναν αισθητά
δυνάμεις και κυρίως το ΠΑΣΟΚ, που διαχειρίστηκε το πρώτο μνημόνιο. Κατά το
σύστημα, ελλόχευε ο κίνδυνος να
ριζοσπαστικοποιηθεί ο λαός και να αντεπιτεθεί με όρους ανατροπής και ριζικών
αλλαγών σε επίπεδο οικονομίας – εξουσίας.
Aφού χρόνια συνέβαλε, μαζί με της αστικές πολιτικές δυνάμεις
της χώρας, να διαμορφώσει όρους συμβιβασμού
και <<ρεαλισμού>> της υποταγής μέσα στο λαό, στα πλαίσια ενός
αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο. Τώρα σε
αναβαθμισμένο ρόλο ο ΣΥΡΙΖΑ και σε νέα καθήκοντα από επιτελεία του αστικού
συστήματος εντός και εκτός της χώρας. Κρίθηκε ότι είναι αυτός που μπορεί να
διαχειριστεί καλυτέρα σε πολιτικό-κυβερνητικό επίπεδο, την οικονομική κρίση,
προς όφελος του κεφαλαίου, της πλουτοκρατίας.
Αξιολογήθηκε η προϋπηρεσία του για τα προηγούμενα χρόνια,
κυρίως για την δράση και παρέμβαση του μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα. Γιατί
ο ΣΥΡΙΖΑ, συνέβαλλε αποφασιστικά στην υπονόμευση των ταξικών χαρακτηριστικών
του εργατικού κινήματος, στην προώθηση αστικών ιδεολογημάτων μέσα στο κίνημα,
που καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια, μοιρολατρία και κατά επέκταση την
παραίτηση από τους εργατικούς - λαϊκούς
αγώνες. Είχαν στόχο την άμβλυνση της ταξικής πάλης στην χώρα μας,
την εκτόνωση εργατικών - λαϊκών αγώνων,
την υποταγή της εργατικής τάξης, του λαού συνολικότερα, στις αξιώσεις του
μεγάλου κεφαλαίου, για να διευκολύνουν στο πέρασμα της πολιτικής, που αφαιρούσε
δικαιώματα και κατακτήσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του
κεφαλαίου.
Εδώ να θυμίσουμε ότι
οι ρυθμοί ανάπτυξης (κερδών του κεφαλαίου) στην χώρα μας το 2000 με 2006 ήταν από τους πιο υψηλούς
στην Ε.Ε. Ενώ την ίδια ώρα άρχιζε η αποψίλωση δικαιωμάτων και κατακτήσεων των
εργαζομένων και κάθε διεκδίκηση τους αποκλείονταν, στο όνομα του <<εφικτού>>
και των <<αντοχών>> της οικονομίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα συνεχίζει να προσφέρει της υπηρεσίες του στο
σύστημα από την θέση του αστικού κυβερνητικού θώκου. Σε ένα ντελίριο αυταπατών
και ψευδαισθήσεων, συνεχίζει να εξαπατά τον λαό <<πείθοντας τον>>,
ότι η εφαρμογή των μνημονίων (που ο ίδιος θα έσκιζε>) από αυτόν, θα έχει
ήπιο χαρακτήρα.
Είπε ψέματα στον λαό
ότι διαπραγματεύτηκε για τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα και στο τέλος ότι των
εκβίασαν. Από την αρχή διαπραγματεύτηκε για το κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς
ομίλους. Για να εξασφαλίσει καλύτερους όρους χρηματοδότησης τους και όρους
ανάκαμψης των κερδών τους, μέσα από το κυριολεκτικό τσάκισμα των εργατικών –
λαϊκών – κοινωνικών δικαιωμάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι πρώτοι μέσο του Συνδέσμου
Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) χαιρέτισαν την συμφωνία του τρίτου μνημονίου και
έδωσαν το σύνθημα και τώρα δουλειά. Δηλαδή τσακίστε τον λαό.
Καμιά νομιμοποίηση σε αυτή την πολιτική. Στην καταιγίδα των
νέων αντιλαϊκών μέτρων ο λαός να αντισταθεί άσχετα τι ψήφισε στις 20 Σεπτεμβρίου.
Τα μέτρα φτωχοποίησης του λαού πρέπει να βρουν σοβαρά εμπόδια στην εφαρμογή
τους. Τίποτα δεν τελείωσε.
Υπάρχουν εκείνες οι δυνάμεις που αποφασιστικά και
αταλάντευτα συνεχίζουν να δίνουν την μάχη της οργάνωσης του λαού, την μάχη της
ταξικής συσπείρωσης των εργαζομένων, της λαϊκής συμμαχίας με τους φτωχούς
αγρότες – κτηνοτρόφους, μικρούς επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους, γυναίκες
και νεολαία.
Εκεί θα κριθεί το λαϊκό δίκιο και η προοπτική του λαού. Και
σε αυτόν τον αγώνα τα μελή και τα στελέχη του ΚΚΕ, δίνουν τον καλύτερο εαυτό
τους.
Σουκατζίδης Απόστολος
