Έπρεπε να
διανύσει τον ωκεανό ο κ. Τσίπρας για να μάθουμε τελικά ότι το νέο μνημόνιο δεν
είναι ούτε πραξικόπημα, ούτε προϊόν εκβιασμού, αλλά ότι «για πρώτη φορά η
Ελλάδα έχει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα».
Ο αρχηγός
του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει πιστός στην παλιά λαϊκίστικη συνταγή: «Λέγε σε όλους αυτό
που θέλουν να ακούσουν». Έτσι στους Αμερικανούς είπε ότι για να έρθουν
επενδύσεις «πρέπει να γίνουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις». Που θα τις κάνουν
ποιοι όμως; Οι υπουργοί του, που ομνύουν στον κρατισμό ή τα στελέχη του που
απειλούσαν όσους έρθουν στην Ελλάδα ότι «θα χάσουν τα λεφτά τους»; Οι
αοριστολογίες, η απουσία σχεδίου, η αδυναμία του να απαντήσει ακόμη και στα
αβανταδόρικα ερωτήματα του Μπιλ Κλίντον -γεγονός που εξέπληξε δυσάρεστα και
αυτό ακόμη το φιλικό ακροατήριο- σηματοδοτούν κάτι παραπάνω από την ανικανότητα
της «παρέας του Μαξίμου». Σηματοδοτούν δυστυχώς την επενδυτική απομόνωση της
χώρας.
