Του Αλεκάκη Παναγιώτη, Διδάκτωρ Φιλοσοφικής ΑΠΘ
Με αφορμή τη φραστική επίθεση που δέχθηκαν χθες στη Θεσσαλονίκη βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ γράφω τα ακόλουθα. Στον ελληνικό λαό υπάρχει εδώ και καιρό πλέον πολύς πληγωμένος πατριωτισμός και μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Η φωνή του είναι θυμική και συχνά άκριτη εξέγερση μπροστά σε ό,τι φαντάζει παρακμή, έκπτωση και απώλεια του ιδανικού. Είναι δικαιολογημένη όμως και ας είναι ρομαντική διαμαρτυρία, γιατί σαν τέτοια είναι ηθική, δραματική και αδιάλλαχτη. Ο τόνος της υψώνεται κατακόρυφα.
Ο Βαλαωρίτης μας έδωσε το ηρωικό ιδανικό σε πείσμα της εποχής του: "Το πολεμικόν πνεύμα της φυλής εσβέσθη, κατέφαγεν η σκωρία τα αιμοβαφή όπλα των πατέρων, οι απόγονοι των διασημοτέρων αρματολών μετεμορφώθησαν εις δικηγορίσκους...".
Και ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς ποιητές της Αθήνας (που ήταν τραυματισμένοι από την ήττα της Κρητικής Επανάστασης και από το θέαμα μιας κοινωνίας δοσμένης στον πυρετό των μετοχών του Λαυρίου), ο Αχιλλέας Παράσχος, σάρκαζε ή θρηνολογούσε για τον ανεπανόρθωτο ξεπεσμό:
Ως ο Κανάρης σήμερον συζή μετά πυγμαίων...
Α! ήτον εις εκ της φυλής εκείνης, ήτις ήδη
απήλθε, και ποτέ η γη δεν θέλει πλέον ίδει!
"Άλλοι καιροί άλλα πουλιά" έλεγε ο Χάινε και συμπλήρωνε: "Ημείς τώρα καλά κελαδούμεν".
Αυτοί οι αγανακτισμένοι πολίτες, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ (Σφύριζα ή Ξύριζα), δεν είναι χρυσαυγίτες. Και στο κάτω - κάτω η ένδειξη και η επίκληση του πατριωτισμού δεν είναι αρνητικά επιφορτισμένη πολιτική επιλογή.
Αλεκάκης Παναγιώτης, Διδάκτωρ Φιλοσοφικής ΑΠΘ
Με αφορμή τη φραστική επίθεση που δέχθηκαν χθες στη Θεσσαλονίκη βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ γράφω τα ακόλουθα. Στον ελληνικό λαό υπάρχει εδώ και καιρό πλέον πολύς πληγωμένος πατριωτισμός και μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Η φωνή του είναι θυμική και συχνά άκριτη εξέγερση μπροστά σε ό,τι φαντάζει παρακμή, έκπτωση και απώλεια του ιδανικού. Είναι δικαιολογημένη όμως και ας είναι ρομαντική διαμαρτυρία, γιατί σαν τέτοια είναι ηθική, δραματική και αδιάλλαχτη. Ο τόνος της υψώνεται κατακόρυφα.
Ο Βαλαωρίτης μας έδωσε το ηρωικό ιδανικό σε πείσμα της εποχής του: "Το πολεμικόν πνεύμα της φυλής εσβέσθη, κατέφαγεν η σκωρία τα αιμοβαφή όπλα των πατέρων, οι απόγονοι των διασημοτέρων αρματολών μετεμορφώθησαν εις δικηγορίσκους...".
Και ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς ποιητές της Αθήνας (που ήταν τραυματισμένοι από την ήττα της Κρητικής Επανάστασης και από το θέαμα μιας κοινωνίας δοσμένης στον πυρετό των μετοχών του Λαυρίου), ο Αχιλλέας Παράσχος, σάρκαζε ή θρηνολογούσε για τον ανεπανόρθωτο ξεπεσμό:
Ως ο Κανάρης σήμερον συζή μετά πυγμαίων...
Α! ήτον εις εκ της φυλής εκείνης, ήτις ήδη
απήλθε, και ποτέ η γη δεν θέλει πλέον ίδει!
"Άλλοι καιροί άλλα πουλιά" έλεγε ο Χάινε και συμπλήρωνε: "Ημείς τώρα καλά κελαδούμεν".
Αυτοί οι αγανακτισμένοι πολίτες, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ (Σφύριζα ή Ξύριζα), δεν είναι χρυσαυγίτες. Και στο κάτω - κάτω η ένδειξη και η επίκληση του πατριωτισμού δεν είναι αρνητικά επιφορτισμένη πολιτική επιλογή.
Αλεκάκης Παναγιώτης, Διδάκτωρ Φιλοσοφικής ΑΠΘ
