Σ’ένα δωμάτιο, μόνη, δακρυσμένη,
Να ψιθυρίζεις προσευχές, μες στη σιωπή,
Να νοιώθεις, στη μοίρα σου, ότι είσαι υποταγμένη.
Οι αναμνήσεις σου, γλιστρούν μες στο σκοτάδι,
Σου πλημμυρίζουνε κι’απόψε το μυαλό,
Μα εσύ αντιστέκεσαι και πάλι,
Χορεύοντας, μονάχη στο κενό.
Διάλεξε τώρα, μια μάσκα φωτεινή,
Ντύσου γρήγορα και βγες απ’το κελί σου,
Διάλεξε πάλι, μια μάσκα αληθινή,
Γύρνα ακόμη μια, σελίδα στη ζωή σου.
Υπόσχεση σου έδωσαν ξανά,
Για αιώνια αγάπη και λατρεία,
Μα τίποτε πια δεν σε κρατά,
Να ψάχνεις την αλήθεια, με αγωνία.
Μια ηλιαχτίδα φάνηκε, στο απόλυτο σκοτάδι,
Αγκάλιασε το σώμα σου, απλώθηκε σαν χάδι.
Πάλεψε, με τις μνήμες σου, μη κάνεις άλλα λάθη,
Ζήσε και πάλι ελεύθερα, ζήσε καινούργια πάθη.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
