Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας* – φιλόλογος
Ηχούν έντονα στα αφτιά μας τα λόγια του ποιητή :
Για την Κύπρο :
"Σ’ αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ
δεν έχεις τίποτ’ ακριβό να παραδώσεις
Δεν είν’ οικόπεδο που το καταπατούνε
ούτε και μούρλα εθνική που επιστρέφει
είναι η Κύπρος που οι εμπόροι τη μισούνε
και η ανάγκη μας που όνομα δεν έχει"
"Σ’ αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ
δεν έχεις τίποτ’ ακριβό να παραδώσεις
Δεν είν’ οικόπεδο που το καταπατούνε
ούτε και μούρλα εθνική που επιστρέφει
είναι η Κύπρος που οι εμπόροι τη μισούνε
και η ανάγκη μας που όνομα δεν έχει"
Και θα επιχειρήσουμε με αφορμή την επικείμενη διάσκεψη στις 12/1/2017, στη Γενεύη για το Κυπριακό – γεγονός, στην αυγή του νέου χρόνου, μέγα για τον Ελληνισμό – να εκφράσουμε κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς. Και φυσικά δεν θα μιλήσουμε ως κάποιοι ηττοπαθείς και ετεροπροσδιορισμένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι που διεκδικώντας ρόλο γνωμηγήτορα, προσπαθούν να αποκοιμήσουν το ελληνικό έθνος, ώστε την κατάλληλη στιγμή να οδηγηθεί στην άνευ όρων παράδοση… Ούτε όπως εκείνοι που τα τελευταία χρόνια στηρίζουν με οποιοδήποτε κόστος την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ και υποστηρίζουν τις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, των αγαθών και των ανθρώπων ( μεταναστευτικές ροές).
Από τις διαβουλεύσεις που παρακολουθούμε, παρατηρούμε ότι οι εξελίξεις στο Κυπριακό παίρνουν πλέον επικίνδυνες διαστάσεις για το εθνικό μας θέμα και απερίφραστα τονίζουμε, ότι οι ευθύνες που επωμίζεται το πολιτικό σύστημα της χώρας μας στο σύνολό του για τους δρομολογούμενους χειρισμούς είναι κορυφαίες. Και αυτό γιατί η όλη διαδικασία, που ακολουθείται για την αντιμετώπιση του Κυπριακού προβλήματος, είναι έξω από όσα προβλέπονται από το Διεθνές Δίκαιο και παραμένει εγκλωβισμένη απόλυτα σε μια αποικιοκρατική προσέγγιση της Κύπρου.
Η πιο πονεμένη πτυχή της μακραίωνης ιστορίας της πολύπαθης Κύπρου είναι, ότι αυτή υπήρξε αποικία της Βρετανίας κι έτσι δεν της επιτράπηκε να ασκήσει ελεύθερα και ανεμπόδιστα το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Χωρίς λεπτομέρειες λέμε ότι μεταπολεμικά επεβλήθη στην Κύπρο ένα καθεστώς προτεκτοράτου, υπό την εγγύηση προστάτιδων δυνάμεων, που παραβίασε κάθε έννοια πρωτογενούς διεθνούς δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το καθεστώς αυτό έδωσε το πρόσχημα στην εισβολή και κατοχή από την Τουρκία το 1974 περίπου του 1/3 του εδάφους της Κυπριακής δημοκρατίας.
Κι ενώ αυτή η εισβολή – κατοχή των τουρκικών στρατευμάτων συνεχίζεται, ύστερα από καιρό διαβουλεύσεων μαθαίνουμε ότι επίκειται διάσκεψη στη Γενεύη στις 12/1/2017 για την Κύπρο. Η Τουρκία συμμετέχουσα στη διάσκεψη επιδιώκει το γεωπολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, μέσω της εκκολαπτόμενης συμφωνίας δήθεν επανένωσης του νησιού. Ο έλεγχος αυτός θα προέρχεται όχι τόσο από την παραμονή των κατοχικών στρατευμάτων, αλλά και από την πολιτική ισότητα του συνιστώντος τουρκοκυπριακού κρατιδίου με το ελληνοκυπριακό.
Με τη διάσκεψη στις 12/1/2017 σχεδιάζουν να αντικατασταθεί η σημερινή Κυπριακή δημοκρατία με δικέφαλη «Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία. Οι Τούρκοι διεκδικούν εναλλαγή στην προεδρία και δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο) σ’ όλες τις κρίσιμες αποφάσεις, ιδιαίτερα αυτές που θα αφορούν στις διεθνείς σχέσεις. Έτσι η νέα κρατική οντότητα που σχεδιάζεται να εγκαθιδρυθεί, εκτός του ότι σε ομοσπονδιακό επίπεδο θα παραλύσει από την πρώτη στιγμή, θα καταστήσει την Κύπρο παρακολούθημα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Π.χ. πώς θα μπορέσει μελλοντικά να οριοθετηθεί η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας καθώς και μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, όταν το τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο θα υποβάλλει βέτο με το επιχείρημα ότι το σύμπλεγμα του Καστελόριζου δε δικαιούται ΑΟΖ; Αυτή η ακύρωση, από την πρώτη στιγμή θα καταστήσει την Κύπρο παρακολούθημα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Μόνο απ’ αυτό, δε θέλουν να καταλάβουν οι οπαδοί της «όποιας» λύσης του Κυπριακού σε Κύπρο και Ελλάδα ότι έτσι ακυρώνεται η ελληνική ταυτότητα της Μεγαλονήσου. Απ’ όσα δεινά γλύτωσε η Κύπρος καταψηφίζοντας το Σχέδιο Ανάν το 2004 με τα νέα σχέδια να την οδηγούν σε παρόμοια δεινά ελπίζοντας στη μεγαλοψυχία των Νεοοθωμανών; Ο Κιλτσντάρογλου, ηγέτης του κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (αξιωματική αντιπολίτευση στον Ερντογάν) δήλωσε πρόσφατα στις 5/12/2016 στην τουρκική Εθνοσυνέλευση: «Η Κύπρος δεν πρέπει να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας»
Έχουν ήδη περάσει 43 χρόνια από την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Ύστερα από τόσα χρόνια δεν μπορεί η Μεγαλόνησος να αντιμετωπίζεται σύμφωνα με το δίκαιο της αποικιοκρατίας. Η στρατιωτική εισβολή και κατοχή ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ δεν μπορεί να θεωρείται ως τετελεσμένο γεγονός. Καμία δύναμη, όπως η Τουρκία, που ασκεί κατοχή σε εδαφική επικράτεια άλλου κράτους , χωρίς ούτε καν να έχει τηρήσει τους κανόνες δικαίου του πολέμου αλλά και της κατοχής σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης του 1949, δεν μπορεί να θέτει αιτήματα, όρους και απαιτήσεις.
Είναι επίσης αδιανόητο να αναγνωρίζονται «ιστορικά δικαιώματα» σε κατακτητές και αποικιοκράτες πάνω στη διευθέτηση του Κυπριακού. Μόνο ο λαός της Κύπρου έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να καθορίσει ελεύθερα και χωρίς εξωτερικές πιέσεις, τετελεσμένα ή δεσμεύσεις – εκτός από εκείνες του διεθνούς δικαίου – το εσωτερικό καθεστώς της χώρας του καθώς και την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ανάπτυξή του.
Κάθε άλλη προσπάθεια να διαμορφωθεί το εσωτερικό καθεστώς και τα σύνορα της Κύπρου στο εξωτερικό στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε ξένες δυνάμεις ερήμην του Κυπριακού λαού, αποτελεί βάναυση προσβολή του πυρήνα του σύγχρονου δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και γι’ αυτή τη βάναυση προσβολή είναι υπόλογες όλες οι πολιτικές ηγεσίες που προωθούν τέτοιες διαδικασίες για το Κυπριακό. Σ’ αυτές συμπεριλαμβάνουμε τις πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου
Υπόλογες όχι μόνο πολιτικά απέναντι στους λαούς τους, αλλά και ποινικά, επειδή κατάφωρα παραβιάζουν τον πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κυπρίων.
Και θέλουμε να ξανατονίσουμε ότι το Κυπριακό υφίσταται αποκλειστικά και μόνο ως ζήτημα στρατιωτικής εισβολής και κατοχής μέρους της εδαφικής επικράτειας ενός ανεξάρτητου κράτους, μέλους του ΟΗΕ, από την Τουρκία. Επομένως για τη διεθνή κοινότητα και τον ΟΗΕ ως Κυπριακό πρόβλημα είναι μόνο η ανατροπή του καθεστώτος κατοχής της εδαφικής επικράτειας της Κύπρου και η άμεση, άνευ όρων αποχώρηση όλων των στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας, ως αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση, για την πραγματοποίηση όποιας διεθνούς συμφωνίας, με σκοπό την πλήρη αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους της Κύπρου καθώς και του ενιαίου και αδιαίρετου της Κυπριακής Δημοκρατίας για όλους τους πολίτες της ανεξάρτητα εθνοτικής, θρησκευτικής ή άλλης διαφοράς.
Είναι επομένως εγκληματικό η μεθόδευση, στην επικείμενη διάσκεψη, ακύρωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και η μετατροπή της Κύπρου σε ένα διαμελισμένο κράτος υπό ξένη κηδεμονία. Έτσι η Κύπρος θα μετατραπεί σε ένα είδος «Βοσνίας της Μεσογείου». Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, ας αναλογισθούμε τη φράση του νομπελίστα μας Οδ. Ελύτη: «Η Κύπρος είναι η περίληψη όλων των Ελλάδων» και θα κατανοήσουμε τα δυσάρεστα επακόλουθα για όλον τον Ελληνισμό.
Κλείνοντας κρίνουμε σημαντικό να παραθέσουμε σχετικά με το θέμα μας αυτούσιες τις απόψεις του κορυφαίου Έλληνα, ειδικό στο Συνταγματικό Δίκαιο, καθηγητή Γιώργο Κασιμάτη που αναφέρονται στο τι είναι και τι δεν είναι νόμιμο όσον αφορά τη δικαιοδοσία της διάσκεψης της Γενεύης. Παραθέτουμε τις απόψεις του:
« Η Δημοκρατία της Κύπρου είναι διεθνώς ανεγνωρισμένη ως ένα πλήρως κυρίαρχο κράτος, με την εισδοχή της στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κανένας, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου της, του Έλληνα Πρωθυπουργού ή οποιασδήποτε διεθνούς διάσκεψης, δεν δικαιούται να λάβει οποιεσδήποτε αποφάσεις παραβιάζουν, άμεσα ή έμμεσα, την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας ή μεταβάλλουν τη συνταγματική της δομή.
Αν το κάνουν, θα είναι μια πολύ σοβαρή παραβίαση τόσο του συντάγματος της Κύπρου, όσο και των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο μια Συντακτική Συνέλευση ή οι ίδιοι οι πολίτες μέσω ενός δημοψηφίσματος, έχουν δικαίωμα να λάβουν τέτοια μέτρα.
Το μόνο ζήτημα που θα μπορούσε να συζητήσει μια διεθνής διάσκεψη είναι πώς θα εφαρμόσει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που ζητούν την άμεση απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων κατοχής και την πλήρη αποκατάσταση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν είναι νόμιμο να συνδέσει ή να εξαρτήσει κανείς αυτές τις διεθνείς υποχρεώσεις, άμεσα ή έμμεσα, με οποιεσδήποτε συνταγματικές αλλαγές στη χώρα.
Αντίθετα, όλοι οι τρίτοι έχουν την υποχρέωση να απέχουν από κάθε ενέργεια ή διακηρύξεις, και πολύ περισσότερο από το να υπογράψουν οποιοδήποτε κείμενο, το οποίο αποτελεί άμεση ή έμμεση παραβίαση του δικαιώματος των Κυπρίων πολιτών να αποφασίζουν με τη δική τους ελεύθερη βούληση σχετικά με τις βασικές αρχές της κρατικής τους δομής και το διεθνές καθεστώς της Δημοκρατίας. Όλα τα μέρη θα πρέπει να κάνουν το κάθε τι που βρίσκεται στη δύναμή τους, για να εξασφαλίσουν στους Κυπρίους τις συνθήκες για την ελεύθερη έκφραση της βούλησής τους, χωρίς οποιεσδήποτε απειλές, εκβιασμούς, πιέσεις τετελεσμένα (faits accomlis) κ.λ.π.»
Eν κατακλείδι μετά τα όσα αναφέραμε, θέλουμε να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας τα λόγια του αείμνηστου προέδρου της Κύπρου Τάσου Παπαδόπουλου, που τότε στα 2004 με δάκρυα στα μάτια στο διάγγελμά του προς τον Κυπριακό λαό είπε: « παρέλαβα κράτος, δε θέλω να παραδώσω κοινότητα». Ε, σήμερα λοιπόν είναι καταστροφικό για την Κύπρο, αν ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ όσο και οι πολιτικές ηγεσίες που εμφανίζονται ως ενδιαφερόμενα μέρη για την επίλυση του Κυπριακού τη μετατρέψουν σ’ ένα διαμελισμένο κράτος υπό ξένη κηδεμονία…
*Ο Γ. Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.( Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο)
Από τις διαβουλεύσεις που παρακολουθούμε, παρατηρούμε ότι οι εξελίξεις στο Κυπριακό παίρνουν πλέον επικίνδυνες διαστάσεις για το εθνικό μας θέμα και απερίφραστα τονίζουμε, ότι οι ευθύνες που επωμίζεται το πολιτικό σύστημα της χώρας μας στο σύνολό του για τους δρομολογούμενους χειρισμούς είναι κορυφαίες. Και αυτό γιατί η όλη διαδικασία, που ακολουθείται για την αντιμετώπιση του Κυπριακού προβλήματος, είναι έξω από όσα προβλέπονται από το Διεθνές Δίκαιο και παραμένει εγκλωβισμένη απόλυτα σε μια αποικιοκρατική προσέγγιση της Κύπρου.
Η πιο πονεμένη πτυχή της μακραίωνης ιστορίας της πολύπαθης Κύπρου είναι, ότι αυτή υπήρξε αποικία της Βρετανίας κι έτσι δεν της επιτράπηκε να ασκήσει ελεύθερα και ανεμπόδιστα το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Χωρίς λεπτομέρειες λέμε ότι μεταπολεμικά επεβλήθη στην Κύπρο ένα καθεστώς προτεκτοράτου, υπό την εγγύηση προστάτιδων δυνάμεων, που παραβίασε κάθε έννοια πρωτογενούς διεθνούς δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το καθεστώς αυτό έδωσε το πρόσχημα στην εισβολή και κατοχή από την Τουρκία το 1974 περίπου του 1/3 του εδάφους της Κυπριακής δημοκρατίας.
Κι ενώ αυτή η εισβολή – κατοχή των τουρκικών στρατευμάτων συνεχίζεται, ύστερα από καιρό διαβουλεύσεων μαθαίνουμε ότι επίκειται διάσκεψη στη Γενεύη στις 12/1/2017 για την Κύπρο. Η Τουρκία συμμετέχουσα στη διάσκεψη επιδιώκει το γεωπολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, μέσω της εκκολαπτόμενης συμφωνίας δήθεν επανένωσης του νησιού. Ο έλεγχος αυτός θα προέρχεται όχι τόσο από την παραμονή των κατοχικών στρατευμάτων, αλλά και από την πολιτική ισότητα του συνιστώντος τουρκοκυπριακού κρατιδίου με το ελληνοκυπριακό.
Με τη διάσκεψη στις 12/1/2017 σχεδιάζουν να αντικατασταθεί η σημερινή Κυπριακή δημοκρατία με δικέφαλη «Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία. Οι Τούρκοι διεκδικούν εναλλαγή στην προεδρία και δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο) σ’ όλες τις κρίσιμες αποφάσεις, ιδιαίτερα αυτές που θα αφορούν στις διεθνείς σχέσεις. Έτσι η νέα κρατική οντότητα που σχεδιάζεται να εγκαθιδρυθεί, εκτός του ότι σε ομοσπονδιακό επίπεδο θα παραλύσει από την πρώτη στιγμή, θα καταστήσει την Κύπρο παρακολούθημα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Π.χ. πώς θα μπορέσει μελλοντικά να οριοθετηθεί η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας καθώς και μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας, όταν το τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο θα υποβάλλει βέτο με το επιχείρημα ότι το σύμπλεγμα του Καστελόριζου δε δικαιούται ΑΟΖ; Αυτή η ακύρωση, από την πρώτη στιγμή θα καταστήσει την Κύπρο παρακολούθημα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Μόνο απ’ αυτό, δε θέλουν να καταλάβουν οι οπαδοί της «όποιας» λύσης του Κυπριακού σε Κύπρο και Ελλάδα ότι έτσι ακυρώνεται η ελληνική ταυτότητα της Μεγαλονήσου. Απ’ όσα δεινά γλύτωσε η Κύπρος καταψηφίζοντας το Σχέδιο Ανάν το 2004 με τα νέα σχέδια να την οδηγούν σε παρόμοια δεινά ελπίζοντας στη μεγαλοψυχία των Νεοοθωμανών; Ο Κιλτσντάρογλου, ηγέτης του κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (αξιωματική αντιπολίτευση στον Ερντογάν) δήλωσε πρόσφατα στις 5/12/2016 στην τουρκική Εθνοσυνέλευση: «Η Κύπρος δεν πρέπει να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας»
Έχουν ήδη περάσει 43 χρόνια από την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Ύστερα από τόσα χρόνια δεν μπορεί η Μεγαλόνησος να αντιμετωπίζεται σύμφωνα με το δίκαιο της αποικιοκρατίας. Η στρατιωτική εισβολή και κατοχή ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ δεν μπορεί να θεωρείται ως τετελεσμένο γεγονός. Καμία δύναμη, όπως η Τουρκία, που ασκεί κατοχή σε εδαφική επικράτεια άλλου κράτους , χωρίς ούτε καν να έχει τηρήσει τους κανόνες δικαίου του πολέμου αλλά και της κατοχής σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης του 1949, δεν μπορεί να θέτει αιτήματα, όρους και απαιτήσεις.
Είναι επίσης αδιανόητο να αναγνωρίζονται «ιστορικά δικαιώματα» σε κατακτητές και αποικιοκράτες πάνω στη διευθέτηση του Κυπριακού. Μόνο ο λαός της Κύπρου έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να καθορίσει ελεύθερα και χωρίς εξωτερικές πιέσεις, τετελεσμένα ή δεσμεύσεις – εκτός από εκείνες του διεθνούς δικαίου – το εσωτερικό καθεστώς της χώρας του καθώς και την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ανάπτυξή του.
Κάθε άλλη προσπάθεια να διαμορφωθεί το εσωτερικό καθεστώς και τα σύνορα της Κύπρου στο εξωτερικό στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε ξένες δυνάμεις ερήμην του Κυπριακού λαού, αποτελεί βάναυση προσβολή του πυρήνα του σύγχρονου δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και γι’ αυτή τη βάναυση προσβολή είναι υπόλογες όλες οι πολιτικές ηγεσίες που προωθούν τέτοιες διαδικασίες για το Κυπριακό. Σ’ αυτές συμπεριλαμβάνουμε τις πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου
Υπόλογες όχι μόνο πολιτικά απέναντι στους λαούς τους, αλλά και ποινικά, επειδή κατάφωρα παραβιάζουν τον πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κυπρίων.
Και θέλουμε να ξανατονίσουμε ότι το Κυπριακό υφίσταται αποκλειστικά και μόνο ως ζήτημα στρατιωτικής εισβολής και κατοχής μέρους της εδαφικής επικράτειας ενός ανεξάρτητου κράτους, μέλους του ΟΗΕ, από την Τουρκία. Επομένως για τη διεθνή κοινότητα και τον ΟΗΕ ως Κυπριακό πρόβλημα είναι μόνο η ανατροπή του καθεστώτος κατοχής της εδαφικής επικράτειας της Κύπρου και η άμεση, άνευ όρων αποχώρηση όλων των στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας, ως αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση, για την πραγματοποίηση όποιας διεθνούς συμφωνίας, με σκοπό την πλήρη αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους της Κύπρου καθώς και του ενιαίου και αδιαίρετου της Κυπριακής Δημοκρατίας για όλους τους πολίτες της ανεξάρτητα εθνοτικής, θρησκευτικής ή άλλης διαφοράς.
Είναι επομένως εγκληματικό η μεθόδευση, στην επικείμενη διάσκεψη, ακύρωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και η μετατροπή της Κύπρου σε ένα διαμελισμένο κράτος υπό ξένη κηδεμονία. Έτσι η Κύπρος θα μετατραπεί σε ένα είδος «Βοσνίας της Μεσογείου». Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, ας αναλογισθούμε τη φράση του νομπελίστα μας Οδ. Ελύτη: «Η Κύπρος είναι η περίληψη όλων των Ελλάδων» και θα κατανοήσουμε τα δυσάρεστα επακόλουθα για όλον τον Ελληνισμό.
Κλείνοντας κρίνουμε σημαντικό να παραθέσουμε σχετικά με το θέμα μας αυτούσιες τις απόψεις του κορυφαίου Έλληνα, ειδικό στο Συνταγματικό Δίκαιο, καθηγητή Γιώργο Κασιμάτη που αναφέρονται στο τι είναι και τι δεν είναι νόμιμο όσον αφορά τη δικαιοδοσία της διάσκεψης της Γενεύης. Παραθέτουμε τις απόψεις του:
« Η Δημοκρατία της Κύπρου είναι διεθνώς ανεγνωρισμένη ως ένα πλήρως κυρίαρχο κράτος, με την εισδοχή της στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κανένας, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου της, του Έλληνα Πρωθυπουργού ή οποιασδήποτε διεθνούς διάσκεψης, δεν δικαιούται να λάβει οποιεσδήποτε αποφάσεις παραβιάζουν, άμεσα ή έμμεσα, την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας ή μεταβάλλουν τη συνταγματική της δομή.
Αν το κάνουν, θα είναι μια πολύ σοβαρή παραβίαση τόσο του συντάγματος της Κύπρου, όσο και των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο μια Συντακτική Συνέλευση ή οι ίδιοι οι πολίτες μέσω ενός δημοψηφίσματος, έχουν δικαίωμα να λάβουν τέτοια μέτρα.
Το μόνο ζήτημα που θα μπορούσε να συζητήσει μια διεθνής διάσκεψη είναι πώς θα εφαρμόσει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που ζητούν την άμεση απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων κατοχής και την πλήρη αποκατάσταση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν είναι νόμιμο να συνδέσει ή να εξαρτήσει κανείς αυτές τις διεθνείς υποχρεώσεις, άμεσα ή έμμεσα, με οποιεσδήποτε συνταγματικές αλλαγές στη χώρα.
Αντίθετα, όλοι οι τρίτοι έχουν την υποχρέωση να απέχουν από κάθε ενέργεια ή διακηρύξεις, και πολύ περισσότερο από το να υπογράψουν οποιοδήποτε κείμενο, το οποίο αποτελεί άμεση ή έμμεση παραβίαση του δικαιώματος των Κυπρίων πολιτών να αποφασίζουν με τη δική τους ελεύθερη βούληση σχετικά με τις βασικές αρχές της κρατικής τους δομής και το διεθνές καθεστώς της Δημοκρατίας. Όλα τα μέρη θα πρέπει να κάνουν το κάθε τι που βρίσκεται στη δύναμή τους, για να εξασφαλίσουν στους Κυπρίους τις συνθήκες για την ελεύθερη έκφραση της βούλησής τους, χωρίς οποιεσδήποτε απειλές, εκβιασμούς, πιέσεις τετελεσμένα (faits accomlis) κ.λ.π.»
Eν κατακλείδι μετά τα όσα αναφέραμε, θέλουμε να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας τα λόγια του αείμνηστου προέδρου της Κύπρου Τάσου Παπαδόπουλου, που τότε στα 2004 με δάκρυα στα μάτια στο διάγγελμά του προς τον Κυπριακό λαό είπε: « παρέλαβα κράτος, δε θέλω να παραδώσω κοινότητα». Ε, σήμερα λοιπόν είναι καταστροφικό για την Κύπρο, αν ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ όσο και οι πολιτικές ηγεσίες που εμφανίζονται ως ενδιαφερόμενα μέρη για την επίλυση του Κυπριακού τη μετατρέψουν σ’ ένα διαμελισμένο κράτος υπό ξένη κηδεμονία…
*Ο Γ. Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.( Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο)
