Τώρα που άρχισαν να βγαίνουν πολλά φρούτα (κεράσια, μούσμουλα, βερίκοκα, ροδάκινα, καρπούζια, πεπόνια κλπ.) νομίζω ότι καλό είναι να κάνουμε υπομονή, να αποφεύγουμε τα πρώτα - πρώτα, τα πρώιμα, και να περιμένουμε τα ώριμα.
Όπως λένε και οι διατροφολόγοι, στα ώριμα φρούτα, δεν υπάρχουν τοξίνες και τανίνες, οι προ-πηκτίνες μετατρέπονται σε πηκτίνες διαλυτές στο νερό και κάνουν το φρούτο πιο εύπεπτο, έχουν αυξημένα οργανικά οξέα και σάκχαρα που δίδουν στα φρούτα τη γλυκιά γεύση και εκπέμπουν αιθέριες ουσίες που τα κάνουν εύγευστα και μυρωδάτα.
Γι΄αυτό και όσοι φτιάχνουν μαρμελάδα διαλέγουν πάντα τα πολύ ώριμα.
Το σίγουρο είναι ότι η ανυπομονησία και η περιέργεια μας βγαίνει ξινή και την πληρώνουμε πολύ ακριβά.
Προχτές μπήκα στον πειρασμό και αγόρασα ένα καρπούζι. Εξωτερικά ήταν πολύ ωραίο, όταν όμως το έκοψα ήταν κολοκύθι. Έτσι μετάνιωσα διπλά, και γιατί ήταν άνοστο και γιατί το πλήρωσα ακριβά.
Ξέχασα την παλιά ελληνική παροιμία που προειδοποιεί:
“Με το καρπούζι και το γάμο ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος τι θα σου βγει”…
