Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019

Ντροπή Πρεσπαίοι!


Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Αι γενεαί πάσαι των Ελλήνων κατέκλυσαν την περασμένη Κυριακή το Σύνταγμα και βροντοφώναξαν με όλη την δύναμη τής ψυχής τους «Η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική»!

Το καθεστώς δεν άντεξε την αναμέτρησή του με την Ιστορία και επιδόθηκε να πνίξει τους πολίτες, οικογένειες με μικρά παιδιά που είχαν ξεχειλίσει τους χώρους, με καταιγισμό ληγμένων και άκρως επικίνδυνων χημικών. Ντροπή! Θα λογοδοτήσει κανείς γι’ αυτά τα αίσχη;


Μήπως παραιτήθηκε κανείς και δεν το ακούσαμε;


Με άνωθεν εντολές σκηνοθετήθηκαν επεισόδια μεταξύ εγκαθέτων κουκουλοφόρων και αστυνομικών για να αμαυρώσουν το Συλλαλητήριο, στο οποίο έσπευσαν αυθορμήτως χωρίς καμιά οποθενδήποτε παρότρυνση εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες από ολόκληρη τη χώρα ιδίαις δαπάναις.


Δυστυχώς «η ιστορία γράφεται όχι από συνεχιστές τού Θουκυδίδη, αλλά από «οργανικούς διανοούμενους» μισθωμένους μανδαρίνους των ”Αγορών” και τού ΝΑΤΟ»(Χ.Γιανναράς, «Καθημερινή» 20/1/19).


Αυτή η κυβέρνηση έχει αναλάβει την υποχρέωση απέναντι των εντολέων της, «γνωστών και μη εξαιρετέων», να κλείσει και όχι να λύσει τις όποιες εκκρεμότητες παρέλαβε και κυρίως ιδία χειρί δημιούργησε, π.χ. το σκοπιανό. Ένα ξένο πρόβλημα, ούτε ζεστό, ούτε κρύο για μας, το υιοθέτησε ως ελληνικό και σέρνει δεμένο πισθάγκωνα τον Ελληνισμό να εξοφλήσει με το αίμα της ψυχής του τον λογαριασμό τού στρατηγικού αναδασμού των Βαλκανίων, όπως τον κανονοναρχούν Αμερικανοί και Γερμανοί.


Ατόπημα: Η επίσημη Εκκλησία (Αρχιεπίσκοπος, Ιερά Σύνοδος) έλαμψαν διά της απουσίας τους στο εθνικό προσκλητήριο της Κυριακής. Καμιά δικαιολογία, που άλλωστε δεν ακούστηκε, δεν είναι πειστική. Κάποιοι είναι, φαίνεται εκεί οπαδοί της επικούρειας φιλοσοφίας τού «λάθε βιώσας»!


Ο ακατάβλητος και σιδερένιος Μίκης, με παρρησίαν ού την συνήθη, σε ένα μοναδικής νηφαλιότητας και εξαιρετικής δομής γράμμα του προς τούς 300 και ιδίως τους 151 της Βουλής και κυρίως τον πρωθυπουργό, με τετράγωνη λογική θέτει τας χείρας εις τους τύπους των ήλων της πληγωμένης από τις Πρέσπες Μακεδονίας. Τους λέει:


«Επειδή είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Μακεδονία ήταν και είναι Ελληνική, δεν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ποτέ με το όνομα αυτό, αφού γνωρίζουμε ότι μόνον εμείς μπορούμε να τους δώσουμε την ιστορική νομιμοποίηση. Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην ιστορία. Θυμηθείτε το παράδειγμα της Δυτικής Γερμανίας, που δεν αναγνώρισε ώς το τέλος την Ανατολική Γερμανία…».


Και ο καταληκτικός, καταλυτικός λόγος τού μεγάλου μουσουργού:


«Η ψήφος του ελληνικού λαού δεν έδωσε σε κανένα εν λευκώ εξουσιοδότηση για χειρισμό του θέματος αυτού κατά το δοκούν. Καμιά κυβέρνηση (ακόμα κι αν ήταν κυβέρνηση πλειοψηφίας) δεν μπορεί να πάρει τόσο σοβαρές για την χώρα αποφάσεις. Γι' αυτό η μόνη συνετή απόφαση από πλευράς της σημερινής κυβέρνησης είναι να καταφύγει στην κρίση του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού με τη διενέργεια Δημοψηφίσματος».


«Ο έχων ώτα ακούει ακουέτω»(Ματθ. 13,9).


Εξ αριστερών εξάλλου, ο σημαντικός Λαοκράτης Βάσσης με δύο ιστορικά κείμενά του, αφού κάνει φύλλο-φτερό «τα απόνερα των Πρεσπών» και «το κεντρί τού «Μακεδονισμού» ποιείται έκκληση για μια στρατηγική γενικού πατριωτικού συναγερμού που στοχεύει στο να νικήσουμε την …εθνική ήττα μας.


Και η αυστηρή προειδοποίηση του προς πάσαν κατεύθυνση, εντός και εκτός Ελλάδος: «Το Μακεδονικό δεν είναι ψευτοπρόβλημα,(…). Πρόκειται για κεντρί στο εθνικό μας κορμί με πολύ δηλητήριο στο βάθος του: ιστορικό/πολιτιστικό και εθνοτικό, γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό. Που, αν δεν βγει, θα βρίσκουμε μπροστά μας τις παρενέργειές του σε όλες τις δύσκολες στροφές του μέλλοντος των προτεκτορατοποιημένων Βαλκανίων».


Με ανάλογη νηφαλιότητα ο ΣΤΑΘΗΣ μάς ξεναγεί στα “αξιοθέατα” της εξουσίας:


«Αν έχετε κουράγιο, πάμε μια βόλτα στη χαβούζα: ο έντιμος (κατά Τσίπρα) Καμμένος χαρακτήρισε το «Πράττω» (του ηγέτη Κοτζιά) Εισπράττω. Τι εννοεί ο κ. Καμμένος; ότι τα παίρνει ο κ. Κοτζιάς; από ποιόν; πώς; γιατί; Ακούει κάποιος εισαγγελέας για να διακριβώσει αν ο εντιμότατος Καμμένος είναι συκοφάντης ή ο εντιμότατος Κοτζιάς αργυρώνητος; Θέλετε να συνεχίσουμε τη βόλτα στα ξέφτια (εξ ου και ξεφτίλα) αυτής της κουρελούς των κατά συνείδησιν ασυνείδητων – αντέχετε; Αντέχετε τον κυρ Δανέλλη να περιφέρεται σαν σταρ στα κανάλια και όχι μόνον αυτό, αλλά να καρφώνει και από πάνω τους τέως συντρόφους του;»(19/1/19).


Και η επωδός τού λογιότατου σκιτσογράφου: «Το ελεεινό της δημαγωγίας: η ρηματική διακοίνωση των σκοπιανών που επέσειε ο Τσίπρας στη βουλή, λες και ήταν η Συνθήκη τού Κιουτσούκ – Καϊναρτζή, έχει την αξία non paper ή παλαιού τύπου πακέτου τσιγάρων, στη ράχη τού οποίου γράφονταν στιχάκια ή υπομνήσεις για ψώνια απ’ τον μπακάλη…».


Ο πολύ έμπειρος διπλωμάτης Μάνος Μεγαλοκονόμος έχει συγγράψει την «Σύγχρονη τεχνική διαπραγματεύσεων». Αποσπούμε απ’ αυτήν ένα περιστατικό από την πρώτη περίοδο εποίκισης τού Καναδά. Τίτλος «Διδάσκοντας τους λύκους να κυνηγούν τα έλκηθρα».


Τότε όσοι κυνηγοί έρριχναν κρέας στους λύκους που τους κυνηγούσαν, έχαναν τον αγώνα της επιβίωσης. Αντίθετα γλύτωναν όσοι έρριχναν είδη που προορισμό είχαν να καθυστερήσουν τους λύκους, όπως δέρματα, ρούχα και άλλα δύσκολα βρώσιμα είδη.


Συμπέρασμα: όπου στη διαπραγμάτευση δίνεις χωρίς να παίρνεις ανταπόδοση και εξακολουθείς να προσφέρεις απλόχερα, τότε την πίεση προς την πλευρά μας δεν την δημιουργεί ο αντίπαλος, αλλά εμείς οι ίδιοι.


Λογική επωδός: Πότε άρχισαν οι παραλογισμοί και των άλλων γειτόνων μας πέραν των Σκοπιανών; Ας το σκεφτούμε…


*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης