Που ξεκινάει, με νότες παιδικές,
Νανούρισμα ,τις νύκτες με φεγγάρι,
Σε αθώες, βρεφικές ψυχές.
Όταν, οι νότες αγριεύουν,
Τα νιάτα, γίνονται θεριά,
Το δίκιο τους, παντού γυρεύουν,
Με την αγάπη, στην καρδιά.
Ένα τραγούδι, είναι η ζωή μας,
Γεμάτο νότες της στιγμής,
Σ’ένα τζουκ-μπόξ ,παλιοκαιρίσιο,
Ν’άκούμε, νότες εποχής.
Όσο πλησιάζουμε στο τέλος,
της διαδρομής μας, στη ζωή,
Οι νότες ,όλο ξεθωριάζουν,
Κι’άκούμε, μόνο μια βοή.
