Η καμπάνα του χωριού μας

"Κτυπάς και των περιστεριών το κάτασπρο κοπάδι,

ξελογιασμένο αψήλωσε το γαλανό το βράδυ.

Η σιδερένια σου φωνή απ’ το καμπαναρειό,
όλη την ιστορία του την είπε στο χωριό.

Μέ σέ οι ζευγάδες την αυγή τα βόδια τους κεντρούν
και σε θα πρωτακούσουνε το βράδυ σαν γυρνούν.

Μέ την φωνή σου σταματά η κόρη τον αργαλειό,
ο δουλευτής τ’ αλέτρι του στο χώμα παρατά
και τον σταυρό του κάνοντας επάνω σου κοιτά.

Εσύ ΄σαι του μικρού χωριού το στόμα το τρανό,
που τις κρυφές λαχτάρες του τις λες στον ουρανό.

Εσύ παντρεύεις τον φτωχό και σύ τόνε βαπτίζεις
και σύ τον τελευταίο του τον ύπνο νανουρίζεις."


«Ανοιχτά μυστικά» Αλ. Φωτιάδης.