Ο Robert W. Malone είναι Αμερικανός ιολόγος και ανοσολόγος. Το έργο του έχει επικεντρωθεί στην τεχνολογία mRNA, αλλά έχει εκφράσει την έντονη αντίθεση του στην χρήση του mRNA στα εμβόλια κατά του κορονωιού και ιδιαίτερα την χρήση τους στα παιδιά.
Η φίμωση του καθηγητή δεν είναι απλά λογοκρισία κατά ενός ατόμου, αλλά λογοκρισία απέναντι στην διαφορετική άποψη και μάλιστα απέναντι στην διαφορετική επιστημονική άποψη και έρχεται σε συνέχεια αποκλεισμού από τα κοινωνικά δίκτυα και τα μέσα ενημέρωσης μεγάλου αριθμού επιστημόνων αλλά και απλών ανθρώπων που δεν συντάσσονται με την «γραμμή» των κυβερνήσεων και των μεγάλων πολυεθνικών και φαρμακευτικών εταιριών.
Η μόνη «αλήθεια» που πρέπει να ακούγεται από το πρωί έως το βράδυ είναι αυτή που οι κυβερνήσεις λένε. Οτιδήποτε διαφορετικό λογοκρίνεται, φιμώνεται και «στολίζεται» με χαρακτηρισμούς όπως ψεκασμένοι, αρνητές, συνωμοσιολόγοι, κ.α.
Διακεκριμένοι επιστήμονες με νόμπελ και τεράστιο ερευνητικό έργο, άνθρωποι των γραμμάτων και της διανόησης, πολιτικοί, κ.α., που έχουν διαφορετική άποψη, αποκλείονται και δεν τους δίνεται η δυνατότητα να υποστηρίξουν τα επιχειρήματά τους, ούτε ακόμα να αντιπαρατεθούν μέσω ενός δημόσιου διαλόγου με όλους αυτούς που καθημερινά από τα τηλεπαράθυρα σπέρνουν τον τρόμο και τον φόβο στις ψυχές μας.
Κάθε μέρα, όλη την ημέρα, βλέπουμε και ακούμε τους ίδιους επιστήμονες, πολιτικούς και δημοσιογράφους να επιμένουν στην ίδια αδιέξοδη και αναποτελεσματική προσέγγιση για την αντιμετώπιση του κορονωιού. Αδιάψευστος μάρτυρας της αποτυχίας τους είναι η πορεία του κορονωιού με τα αυξανόμενα κρούσματα και θανάτους όχι μόνο στην πατρίδα μας αλλά και παγκοσμίως.
Παρόλα αυτά, κάθε τι διαφορετικό, αποκλείεται και περιθωριοποιείται και με συμπεριφορές μεσαίωνα, σκοταδισμού και υγειονομικού απαρτχάιντ, επιβάλλουν στην ανθρωπότητα μόνο την δική τους «αλήθεια» και απαιτούν με ρατσιστικά και αυταρχικά μέτρα την πλήρη συμμόρφωση και υπακοή μας.
Έρευνα, πολυφωνία, διάλογος και ελευθερία, έννοιες δηλαδή που θα έπρεπε να είναι αυτονόητες και επιβεβλημένες για την αντιμετώπιση μίας κρίσης υγειονομικής και όχι μόνο, έχουν μπει στον πάγο, στον γύψο. Μέχρι αυτές οι έννοιες να ξαναμπούν στην ζωή μας, δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι η ανθρωπότητα θα μπορέσει να λύσει τα προβλήματά της και να προχωρήσει μπροστά.
