Το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου ανήκει αποκλειστικά στον Ελληνικό
λαό. Αυτός το βροντοφώναξε, χωρίς φόβο και με πάθος, ενάντια στους
ιμπεριαλιστές, κατακτητές φασίστες.
Αυτός πήγε στα βουνά της Πίνδου, χωρίς καμιά προετοιμασία
του στρατού, χωρίς οπλισμό και στρατιωτικά εφόδια και πολέμησε γενναία τους
Ιταλούς φασίστες ιμπεριαλιστές. Ο δικτάτορας Μεταξάς, ενώ έβλεπε τον κίνδυνο
του φασισμού να χτυπάει την πόρτα μας (Αντιτορπιλισμός της Φρεγάτας ΕΛΛΗ, στις
15 Αύγουστου 1940 στο λιμάνι της Τήνου από τους Ιταλούς φασίστες). Φρόντισε να
μην κάνει καμιά προετοιμασία, κυρίως στο στρατιωτικό πεδίο, να μην προβεί σε
προληπτικά μέτρα για αντιμετώπιση εισβολών στα σύνορα της
χώρα, την ώρα που η πανούκλα του φασισμού - ναζισμού εξαπλωνόταν ραγδαία
σε όλη την Ευρώπη.
Ο Μεταξάς παγιδευμένος στην μέγγενη των ιμπεριαλιστικών
ανταγωνισμών και αντιθέσεων, αποτελούσε φερέφωνο του Εγγλέζικου παράγοντα, με
την επιτήρηση του παλατιού. Αλλά ο θαυμασμός του για τον ναζισμό, φαίνονταν
στον τρόπο που οργάνωνε την κοινωνική - πολιτική ζωή της χώρας. Κατά τα πρότυπα
των ΝΑΖΙ.
Είχε αναπτύξει
άριστες σχέσεις με το ναζιστικό καθεστώς, φιλοξενούσε στην χώρα μας αξιωματούχους των ΝΑΖΙ, βοηθούσε στην σύναψη
οικονομικών συμφωνιών Ελλήνων κεφαλαιοκρατών με τους ναζιστές. Η σχέση του με
τους ΝΑΖΙ της Γερμανίας ήταν άριστες και για αυτό περηφανευόταν κιόλας.
Κανένα όχι δεν είπε ο Μεταξάς στους φασίστες ιμπεριαλιστές. Το
<<όχι>> του ήταν κίβδηλο, άψυχο και υποτασσόταν στα συμφέροντα των
Άγγλων ιμπεριαλιστών στην χώρα μας.
Ο Μεταξάς συμμετείχε ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς
ανταγωνισμούς και της αντιθέσεις τους.
Στοιχίζονταν πίσω από το άρμα των Άγγλων, στα πλαίσια των συσχετισμών δυνάμεων
των κεφαλαιοκρατών στην χώρα μας, μαζί με το παλάτι, που έβλεπαν ότι σε αυτή
την κατεύθυνση θα προωθούνταν
πιο αποτελεσματικά τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτά τα οικονομικά –
ταξικά συμφέροντα υπερασπιζόταν το φασιστικό καθεστώς του Μεταξά και όχι του
Ελληνικού λαού.
Με αυτούς είχε σχέσεις.
Με το κεφάλαιο, τους βιομηχάνους, τραπεζίτες και την ίδια ώρα στον λαό κυριαρχούσε ο φόβος, η τρομοκρατία
του καθεστώτος επάνω τους, ο αυταρχισμός, η βία, τα βασανιστήρια, οι
φυλακίσεις, οι εκτοπισμοί σε ξερονήσια και κυρίως των κομμουνιστών που
αποτελούσαν την πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης και των αγώνων του λαού
γενικότερα.
Το φασιστικό καθεστώς Μεταξά, σαν υποκείμενο αστικής
πολιτικής διαχείρισης και πολιτικό εργαλείο εκπροσώπησης ταξικών
συμφερόντων υπέρ του κεφαλαίου, έπαιρνε
μέρος στους σχεδιασμούς για την χάραξη σφαιρών ζωνών και επιρροής από τους ιμπεριαλιστές, στην προώθηση των
γεωστρατηγικών και οικονομικών
συμφερόντων τους. Βέβαια το
καθεστώς με βάση τα στρατηγικά συμφέροντα
των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών της εποχής
και του παλατιού, είχε διαλέξει ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο υποτασσόταν και το ψεύτικο
<<όχι>> του και όχι από την σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων.
Αυτό αποδείχτηκε
περίτρανα και από της μετέπειτα πολιτικές
εξελίξεις στην χώρα μας και κυρίως μετά την απελευθέρωση της χώρας από
το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, που έμπαινε πιο καθαρά το
θέμα εξουσίας μετά. Ποιος εξουσία, για ποιον, ποια τάξη, για ποιο σκοπό.
Ζητήματα που λύθηκαν τελικά αρνητικά για τον λαό και κάτω από αδυναμίες του
αντιστασιακού κινήματος, ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, να
δει πιο καθαρά το ταξικό ζήτημα της εξουσίας και με βάση αυτό να δίνε την μάχη
μέχρι τέλος.
Οποιεσδήποτε αδυναμίες η λάθος εκτιμήσεις που έγιναν στο καμίνι
της ένοπλης αντιστασιακής πάλης και πολλή δύσκολων συνθηκών, δεν ακυρώνει την
ηρωική πάλη και τον αγώνα του Ελληνικού λαού κατά των φασιστών, κατακτητών. Που
πάνω από 1.500.000 λαού, οργανώθηκε,
πάλεψε, μέσα από το ΕΑΜ ΕΛΑΣ
ΕΠΟΝ, που νους και ψυχή αυτών των οργανώσεων, ήταν το ΚΚΕ, ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, την
ώρα που ο αστικός κόσμος και τα κόμματα τους,
είχαν δραπετεύσει πανικόβλητοι από την χώρα στο εξωτερικό η ένα άλλο
τμήμα του επέλεξε να συνεργαστεί με τον κατακτητή.
Λέμε όχι στην
παραχάραξη και διαστρέβλωση της ιστορίας. Την ιστορία την γράφουν οι λαοί, με την πάλη και το αίμα
τους. Αντλούμε συμπεράσματα από το παρελθόν, φωτίζουν τους αγώνες του σήμερα,
για την λαϊκή νίκη.
Σουκατζίδης Απόστολος
