Κάθε χρόνο το Σεπτέμβριο με τα πρώτα κρύα οι φιλόζωοι Σουηδοί προμηθεύονται σε τσουβάλια σπόρους, κύβους λίπους και άλλες τροφές για τα άγρια ζώα και πουλιά. Κι όταν τον Οκτώβρη πέσουν τα πρώτα χιόνια, τοποθετούν τις τροφές αυτές στην αυλή και τα δέντρα του σπιτιού τους, σε ειδικές ταϊστρες. Κι έρχονται από τα γειτονικά δάση τα όμορφα ελάφια, τα ζαρκάδια, οι λαγοί, οι φασιανοί, τα κοτσύφια και οι μπεκάτσες, ακόμα και οι αλεπούδες, και τρώνε τις τροφές αυτές αμέριμνα, χωρίς κανένα φόβο, σαν να είναι κατοικίδια.
Όλα τα θηράματα είναι καταγεγραμμένα ηλεκτρονικά και προστατεύονται.
Κάθε Δήμος έχει ειδική υπηρεσία που φροντίζει τυχόν τραυματισμένα.
Οι κυνηγοί δίνουν αυστηρές εξετάσεις για να πάρουν δίπλωμα και άδεια και τηρούν με ευλάβεια τους κανόνες.
Εδώ σε μας τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Δεν απέμεινε λαγός ούτε για δείγμα. Οι μόνοι λαγοί που αφθονούν στη χώρα μας είναι εκείνοι που φορούν πετραχήλια – τους οποίους μας υπόσχονται προεκλογικά οι πολιτικοί μας!
Οι κυνηγοί – όσοι έχουν ακόμα το μικρόβιο και την τρέλα του κυνηγιού και επιμένουν – επί ώρες ανεβοκατεβαίνουν τα βουνά και τα λαγκάδια χωρίς να ρίξουν ούτε μία τουφεκιά, γιατί, απλούστατα, όπως και με τα ψάρια στη θάλασσα που εξαφανίστηκαν, δεν υπάρχουν πλέον θηράματα.
Πριν από μερικά χρόνια η δασική υπηρεσία, προκειμένου να βοηθήσει την κατάσταση, σε ένα προστατευμένο χώρο εθνικού δρυμού, όπου απαγορεύεται το κυνήγι, αμόλησε ένα μεγάλο αριθμό θηραμάτων σε ζευγάρια (φασιανούς, λαγούς, πέρδικες, αγριογούρουνα, αγριοκάτσικα, κ.ά.), ούτως ώστε αυτά σύντομα σε ένα-δυο χρόνια να πολλαπλασιαστούν.
Δεν χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος για να φανούν τα αποτελέσματα. Μέσα στους πρώτους 3 - 4 μήνες είχαν όλα “εξαφανιστεί” σε κάποιες κατσαρόλες και ταψιά φούρνου...!
