Στόχος λένε είναι η ανύψωση του ηθικού τους αλλά και το μήνυμα ότι η πατρίδα δεν αφήνει κανένα πίσω...
Σε κάτι τέτοια είμαστε πρώτοι!
Να πετάμε στεφάνια για τα παλικάρια στα ΙΜΙΑ μίλια μακριά από το νησί ή ψηλά από ελικόπτερο...
Να κάνουμε τελετές και βαρύγδουπες δηλώσεις...
Να κάνουμε κινήσεις άνευ ουσίας και εκ του ασφαλούς...
Μπορεί να δώσουμε και το όνομα τους σε κάποιον δρόμο ή πλατεία...
Ίσως για να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη το πρωί που ξυπνάμε και να λέμε δυνατά στον εαυτό μας ότι κάναμε κάτι...
Γιατί ούτε και εμείς οι ίδιοι δεν το πιστεύουμε!
Την ίδια ώρα οι δυο στρατιωτικοί μας είναι σιδηροδέσμιοι σε τουρκική φυλακή...
