Κατά το άρθρο 24 παράγραφος 6 του Συντάγματος «τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το κράτος». Είναι εκτός συναλλαγής.
Αλλά μ’ αυτήν την κυβέρνηση όλα επιτρέπονται! Όλα πουλιούνται! Πουλιούνται τρόπος τού λέγειν, στην πώληση υπάρχει και αντίτιμο, εδώ παραχωρούνται δωρεάν. Χαρίζονται. Έτσι απεκαλύφθη τυχαία ότι οι, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, κυβερνώντες παρέδωσαν στο Κατοχικό Ταμείο όλα τα μνημεία, όλους τους ανεκτίμητους διαχρονικούς θησαυρούς του Ελληνισμού.
Για να εκτιμήσουμε τη βαρύτητα του κακουργήματος πάμε λίγο πίσω στην αγωνιζόμενη για την αποτίναξη τουρκικού ζυγού πατρίδα μας.
Ο λόγος στον γενναίο Μακρυγιάννη:
«Είχα δύο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα και ένα βασιλόπουλο, ατόφια, φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν.
Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα’ χαν πάρει κάτι στρατιώτες και στο Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων. Χίλια τάλλαρα γύρευαν.
Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα, αυτά και δέκα χιλιάδες τάλλαρα να σας δώσουν, να μην καταδεχτήτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε!»
Γι’ αυτά πολέμησαν οι πατέρες μας, να μην καταδεχτούμε να βγουν από την πατρίδα μας, όχι να τα παραδώσουμε στα κοράκια της διεθνούς σωματεμπορίας.
Ακυρώστε αμέσως την (ακατ)ανόητη απόφασή σας, εθελόδουλοι.
Δυστυχώς η εθελοδουλεία δεν έχει όρια και τελειωμό. Τελευταίο περιστατικό: η μετονομασία της Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού, για να εξευμενίσουν και πάλιν και πολλάκις τους γενοκτόνους της Άγκυρας, σε Καταστροφή!...
Οι κατά Στάθην «Λιακοφίληδες» και η αλήστου μνήμης Ρεπούση του «συνωστισμού» κινούν τα δόγματα και τις ιδεοληψίες των κυβερνώντων. Θα επικαλεστούμε και πάλι την επιτακτική ανάγκη ενοποίησης των Γενοκτονιών (Ποντίων, Μικρασιατών, Θρακιωτών) σε Μία, την Γενοκτονία του Ελληνισμού τής καθ’ ημάς Ανατολής.
Όσο περνάει ο καιρός και ο εθνομηδενισμός στην Εκπαίδευση, στα ΜΜΕ, στους θεσμούς, στην κοινωνία, γίνεται καθεστώς, οι αντιστάσεις σμικρύνουν, η επιθετικότητα του εχθρού αποθηριώνεται και είναι ζήτημα χρόνου να υψώσουμε λευκή σημαία. Να παραδοθούμε!
Ωστόσο «Χρωστούμε σ’ αυτούς που ήρθαν, / πέρασαν, θα’ ρθούνε, θα περάσουν. / Κριτές θα μας δικάσουν / οι αγέννητοι και οι νεκροί» (Παλαμάς).
Οι αγέννητοι και οι νεκροί είναι κατ’ εξοχήν άτεγκτοι. Ας διδαχτούμε από τους Δασκάλους του Γένους. Ο Γιώργος Σεφέρης, ο νομπελίστας ποιητής μας (αλήθεια γιατί έχουν στις μέρες μας σιγήσει οι ποιητές μας;) ανήκει στους νεότερους Δασκάλους του Γένους. Εδώ δέχεται το «πείραγμα» από έναν ξένο συνομιλητή του:
«Μα πιστεύετε σοβαρά ότι είστε πραγματικά απόγονοι του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή;"
Και η πεντακάθαρη και πληρωμένη απόκριση του Ποιητή:
«Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα, και ένιωσε την ψυχή της να βουρκώνει τη Μεγάλη Παρασκευή μπροστά στο ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου".
Πόσοι σήμερα στο δημόσιο βίο της χώρας (συμπολίτευση, αντιπολίτευση) αισθάνονται το χρέος να μιλήσουν τη γλώσσα του Σεφέρη;
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
